59 Ummezwei ... ! 1984
Veur de kerstdagen most Gerrit weer nöör de zenuwärts. Hee vertelden de dokter dat de arts van de RGD hem een hele tied zieekteverlof egeven had. Dokter V. reageerden nieet verrast; diee had vaste al telefonisch contact met diee andere dokter ehad.
De dokter ging der ens goed veur zitten en sprak toen de dudelijke woorden: “Ik heb Uw huisarts en Uw cardioloog bericht gestuurd dat U niet meer aan het werk mag …!”
Het klonk Gerrit as muziek in de oren. Nieet meer bie het onderwies an het werk!
Zoo ging Gerrit vierentachtig in: een vriej mense, veur altied vakantie! Wat was hee gelukkig; zien vrouwe trouwens oke. Hee kon noe rustig zien lange dasse ofbreien; hee kon zieneigen noe helemoale met verhaaltjes vertellen in het Dèventers bezigholden. Hee kon iedere dag èven nöör zien moder an de Rozengaerderweg goan. Hee kon zien oldste tante in “Humanitas” iedere wèke bezeuken. Hee kon met zunnig weer goan fietsen wöörhen hee wol. Hee kon elke oavend bie de klanken van “Met het oog op morgen” op de radio denken : ‘Mergen weer een feine dag’.
En diee feine dagen bleven zich an mekäre riegen!
Helaas wier Gerrit zien moder in de lente van vierentachtig ernstig zieek. Ze wier eerst nöör het Geertruiden ebracht en döörnoa nöör het Sint Jozef Verpleeghuus. Gerrit was blie dat hee haer iedere dag bezeuken kon. Möör Moder was meugelijk nog bliejer. “Jonge, het hef zoo motten wèèn dat iej nieet meer hooft te werken. Iej kunt noe net zoo vake bie mien kommen a’j wilt!”
In het noajöör oaverleed zee, viefentachtig jöör old. Tevrèè en rustig sliep zee in.
Met haer dood was veur Gerrit zien onderwiesperiode definitief ofesloaten! Vrogger ging hee vake vanuut schole langes de Rozengaerderweg en Moder vrog dan altied nöör de gebeurtenissen van de dag, net zoo as Ali, as hee döörnoa thuuskwam. De breuk met zien werk was noe absoluut. Een ofscheid in viefentachtig van zien opleiding in Apeldoorn hoofden veur hem feitelijk nieet. Veur hem was het uut!
Noa de begrafenis van Moder wierp Gerrit zieneigen helemoale op zien Moders Taal, het Dèventers, de taal diee hee zien olders vrogger had hören sprèken onder mekäre, allewel zee de kinder opvoedden in het Nederlands. Gerrit was döördeur al op dertienjörige lèèftied goan veurdragen in het dialect: ‘Bram de Dichter’. Hee zocht dat gedicht noe weer op, kon het nieet vinden, möör hee kenden het nog uut zien heufd. Toen hee was an ‘Boh Foj riep plotseling onze zanger, ‘k schei uut met dichten, ‘k doo het nieet langer!’ herkenden hee de ofkomst: Het was edicht in de Achterhook! Hee besloat zich verder met diee dinger te goan bezigholden!
Hee liet zich inschrieven veur de uutgave van “WOORDENBOEK VAN HET DEVENTER DIALECT’, wat uutegeven worden zol bie ‘BOEKHANDEL PRAAMSTRA’ in 1986.
Dat was het begin van Gerrit zien lèven as PLATTOLOOG, zooas ene van zien kinder dat later zol neumen.
Een totaal niej lèven was begonnen! Wat een ‘Ummezwei’!