57 Klöskenbreien 1983
Döör zatten ze dan, begin oktober, bie dokter V. op het sprèèkuur. Gerrit oaverhandigden de zenuwärts zien brieef van vief kantjes op bloknoot, éénkantig beschreven. De vrindelijke dokter nam ruum de tied alles grondig deur te lèzen. Döörnoa leunden hee rustig achteroaver en hee keek Ali en Gerrit een hele tied deurdringend an. Zien blikken maakten Gerrit rustig. Zien härte ging minder tekeer. Ali keek èven opzied nöör hem; het leek een teken van rust bie haer.
Toen nam de dokter het woord: “Meneer Kuijk, U bent nauwelijks ziek, want anders had U Uw omstandigheden niet zo haarscherp kunnen beschrijven. Het systeem waarin U werken moet is ziek; daarmee bedoel ik het web dat men geweven heeft, en de wevers natuurlijk; het is onmenselijk!” Toen neumden Dokter de feiten uut Gerrit zien verslag. Hee zei dat Gerrit de fouten in het onderwiessysteem steeds scherper ging zieen, telkens as diee zien brein passeerden, dat iedere veurige prikkel versterkt wier deur de volgenden. Zien conclusie was dat Gerrit zich veurlopig nieet meer met de schole en het onderwies bemeujen mocht. Hee zol ens zieen hoe gauw of hee dan opknapten. “Ik zal de autoriteiten bericht sturen dat U voorlopig niet mag werken”. Gerrit sprong hoaste op van bliedschap, möör hee beheersten zich met een heel ernstig gezichte.
Diee zellufde dag kwam zien dochter uut Groningen op visite. Zee was ter op zien verjöördag, donderdag de negenentwintigsten september, oke wel ewest, möör zee had hem toen een lange punnikplanke cadeau edoan, wöörvan zee hem nog één en ander uut most leggen, as of Gerrit nieet wist hoe of klöskenbreien werkten.
“Je kunt mooi een wollen das gaan breien”, zei zee tegen Gerrit. “Ik zal je even de steken opzetten”. Möör Gerrit wol dat zelluf doon.
Hee begon metene, wiel vrouwe en dochter tookeken. Binnen vief minuten was hee helemoale vergèten dat ter nog meer mensen in de kamer wären.
Toen hee Lucy tegen de oavend nöör de trein ebracht had, ging hee dalijk verder met breien. Het wier een soort huls diee hee breiden. Hee besloat een dubbel gebreide dasse te maken van zon twee meter lengte; diee kon hee ’s winters mooi um nekke en scholders wikkelen.
Diee oavend had e al zon twintig centimeter klöör.
Diee nacht dreumden hee dat e in de schole an de Singel zat te vergaderen met de anderen van de directie van de nieje PABO Dèventer. Hee veulden gin spanning; hee zat ter heel lösjes bie. Hee had möör ene gedachte: An het ende van de vergadering zol hee opstoan en zeggen: “Collega’s, deze laatste vergadering was me weer zeer aangenaam; ik kan U mededelen dat ik helaas voorlopig niet weerkom. De zenuwarts vindt dat ik het op de zenuwen gekregen heb van al dit gedoe en ik mag me er voorlopig niet mee bemoeien. Gegroet!”
Lachend wier hee wakker! Hee stond op en veulden zieneigen goed. Weer ‘zon dag’, zundag, vandage!
Diee middag lei der een officiële brieef van de RGD, Rijks Geneeskundige Dienst, in de busse. Gerrit maakten hem dalijk lös. Hee most begin november verschienen op het sprèèkuur van dokter Van W., arts bie de RGD in Apeldoorn, vlak bie Gerrit zien olde schole.
Gerrit ging diee dag heerlijk verder met klöskenbreien. Gin Onderwies an de kop!