20. Dèventer Rijks Leerschool B 1954
Begin september vierenvieftig, op een zoaterdag, in Olst wären de kinder dan vrie van schole, ging Gerrit kennis maken met de viefde klasse van zien nieje schole, wöör hee met ingang van moandag 16 september beneumd was. Het was noe de zeuvenden.
Inspecteur Dubel had Gerrit zien sollicitatie nöör Dèventer meugelijk emaakt deur te zörgen dat hee tiedelijk een onveurwaerdelijke gezondheidsverklöring kreeg. Dat deej hee, umdat de directeur van de ‘Rijks Kweekschool voor onderwijzers‘ in Dèventer, diee inspecteur van de ‘Rijks Leerschool’ was, Gerrit zoo graag as waernemmend heufd van de experimenteerofdeling van de leerschole hebben wol! Mijnheer Dubel zei wel tegen Gerrit toen diee beneumd was: “Het spijt me enorm dat U mijn inspectie uitgaat; ik had heel mooie plannen met U. Mocht U spijt krijgen van deze stap, dan kunt U altijd bij mij aankloppen”.
Dat strèèlden Gerrit wel: hee was ijdel genog!
De zeuvenden stapten hee dus de Nijverheidsschole veur Meisjes an de Diepenveenseweg in Dèventer binnen, wöör de zesklassige ‘Experimenteerschole’ evestigd was. Hee meldden zich bie de onderwiezer van de zesde klasse en het viel hem metene op, dat het op diee schole een grote janboel was. Meneer was an het viool spöllen, de kinder maakten een bonke lawaai, gin kind zat op zien plaatse; niemand was echt an het werk. Hee had dalijk al spiet dat hee an dit kärwei begonnen was, möör … veurlopig kon hee nieet weerumme. ‘Affijn’, dacht hee, ‘dan he’k hier tenminsten wat te doon’.
Meneer Quu wees hem wöör of hee wèzen most. Toen hee de deure van de viefde klasse lös deej, kwam der een kakkefonie van geluden hem integen. Hee stapte binnen. Ene zinne van de man uut de zesde klasse had hee ontholden: “Vooraan zit een grote jongen met wit haar en grote brilleglazen. Zit die metene op zijn huid, want het is een heel nare jongen!”
Diee jonge was de enigsten diee op zien plaatse zat. De andere meisjes en jonges renden deur de klasse en oaver de stolen en banken. Gerrit liep töt midden veur de klasse. Hee rekten zich is flink uut, deej de handen op de rugge en keek met strakke blik oaver de klasse, van veurten nöör achter, van links nöör rechts. Het lawaai ebden vort, de kinder schufelden nöör hun plaatsen, het wier doodstille. “Mooi”, zei Gerrit, “Waar is meneer?” “Rudi is brood kopen, meneer”, zeiden een paer kinder. “Zo, en wat moeten jullie in die tijd doen?” “Wij moeten rekenen”, zei de witte gebrilde jonge. Hee lachten Gerrit vrindelijk too. Gerrit had metene een zwak veur hem. “Hoe heet jij”? “Johan, meneer”. “Meneer Quu heeft me voor jou gewaarschuwd. Ik moet jou op de huid zitten van hem”. Johan zei niks. Hee keek Gerrit trouw en vrolijk lachend an. Bliekböör deej het hem niks wat Quu van hem dacht … .
“Ik vind jou een aardige vent”, zei Gerrit tegen Johan. Döörmee was de zaak ofedoan.
Gerrit zetten de kinder an het rèkenen an en liep de töfeltjes langes um uutleg te geven wöör dat neudig was. Hee merkten al gauw dat het gemiddelde peil van disse kinder nieet hogeder was dan dat van een derde klasse. Hee had hier heel wat te doon.
Noa een hallef uurken kwam Rudi binnen, een forse zwärte Surinamer met een oapen ivoorwitte lach op zien gezichte. Gerrit wier helemoal zachte van binnen. Döör kon hee nieet kwoad op worden. Rudi putten zich uut in verontschuldigingen: Um twalef uur gingen de winkels dichte op zoaterdag. Hee had niks meer in huus ehad. De kinder hadden beloafd dat ze netjes an het werk zollen blieven … . En goa zoo möör deur. Gerrit heurden het allemoale geloaten an. Het was nieet anders. Hee had wel deur dat hee minstens een jöör neudig zol hebben um een en ander recht te zetten an disse “experimenteerschole”!
Stille fietsten hee noa twalef uur nöör Diepenveen, nöör Ali, nöör huus … !
