86. Verrijzenis
Er is een groot geheimenis
Dat in mij snel gerezen is
Door doeken uit een linnenkist
Waaruit leven verdwenen is
Aan wie dat nu te wijten is
Dat zo’n lijf zomaar verdwenen is
Ik denk dat men zich erg vergist
Dat dat lichaam niet herrezen is
Omdat het te ver reizen is
Naar Hemel of Verdoemenis
Men stopt de kleding in een kist
Van een mens die overleden is
Hetgeen niet zo’n mooi einde is
Die mens wordt vaak heel erg gemist
Omdat die niet meer bij ons is
Wij lopen ons lijden ook niet mis
Als ik me niet heel erg vergis
Dat is mijn denken naar ik gis
Dat ik misschien mijn einde mis
Als ik ontsnap uit deze kist
Ik leg een beitel in de kist
Als ieder dan verdwenen is
Verdwijn ik zo door deze list
De Dood heeft mij dan mooi gemist
Oh .. oh .. wat heb ik me vergist
Hugo de Groot – Ja – ja - dat is’t
Ik moet juist in - niet uit de kist
Had ik me bijna toch vergist
Nu kom ik juist waar ik wil zijn
In Vrijheid zonder angst en pijn
‘k Geef U nu mijn geheimenis
Ontsnappen doe ik in mijn kist
