48. Onechtpaer - Kruksken - Stelling - Aerdig
Zee gingen samen nöör de bioscoop
Al weken van te veurten was e an-ekundigd
De pornofilm wöörin zoo werd ezundigd
Tegen de goeie zeden dat de geilheid droap
Van ’t dook wöörtegen disse rolprent wier eteund
En hee genoat – Hee vond dat wondermooi zon prent
Hee most dat zieen al kostten dat zien laatste cent
En zee – Zee had hem tut diee tied altied möör weer verscheund
Möör zee veulden zich enommen – weer – as zoo mennig keer
Zee zag hoe hee genoat bie ’t kieken – wöörumm’ dan nooit bie haer
Wat hield hun al diee jören dan toch nog bie mekaer’
Zee was härtstiike zeker – Zee hoofden hem nieet meer
Zee schoat de bioscoop uut – strukelden de nachtlucht in
Uut was hun samenwèèn – Zee stond an een niej begin
Kruksken
Ens las ik veur
Uut eigen werk
Ezèten op een kruksken
Ik was nerveus
De kruk diee kraakten en
Ik deej möör een klein stuksken
Ik nam een doodgewone stool
Toen hing nöör mien geveul
Het zaaltjen an mien lippen
Een kruk kan deur zien kraken
De andacht doon ontglippen
Wat een kruk was ik toch
Of lieeveder een kruksken
Dat ik dat most ervären
Deur dat kleine ongeluksken
Stelling
De Elfstedentocht
Is
Een natuurwet
Aerdig
“Wil iej een lift?“ – “Mo’j in een hele hoge flat goan wonen!”
