392. 'FIEN ZÈVEN'!
Veur alle grofsprèkers!
-----
Geveulens en gedachten
spölt in alle mensenlèvens
een hele zwöre rol,
dus in het miende tèvens.
In mien klinkt feitelijk
een veurtdurend fluusteren.
Ik kan nieet anders as
nöör dat fluust’ren goed
luust’ren.
-----
Veur het uteren van mien
geveulens
gebruukten ik twee zèven:
een grovven veur diee luu
diee ik hun vet wol gèven,
een fienen veur de mensen
diee ik toch èven nog wol eren,
nee.., nooit um zukke luu
stroop um de mond te
smeren.
-----
Möör ‘k merke wel, de grovve
zève
bezörgt de mensen pienen;
döörumme hantere ik noe
steeds vakeder de fienen.
Ik doo gin afbreuk meer
an andermans innerlijk lèven.
As ik wat uteren wil,
denke ik noe:
‘Fien zèven’!
-----
Crödde van Niessel