105 Spreukskestreffen
En diee märgen van de vierden november, in het tweeduuster achter zien bedde, steet döör möör zoo zien vader, zwärt ekleejd en met zien garibaldi op. Het is zien verjöördag. Hee is van achttien vierennegentig en hee is noe honderd zestien jöör old. Wat een lèèftied! “Iej mot teruut, de Prins van Oranje steet bie de golfbane op oe te wachten”, zeg Vader. “Ik golfe egensnieet”. – “Döör geet het nieet umme, hee wil oe gewoon sprèken, möör wel incognito”, krig e as antwoord. En dan is Vader inens verdwenen.
In het duuster steet e op en kleejt zieneigen an. Ali slöp rustig deur. Hee haalt de elektrische fietse uut de kelder en peddelt nöör de ‘Averlose Houtweg’. Döördeur rit e nöör de golfbane. Hee heurt een helikopter ankommen. Èven later zut e twee knipperlichten an de hemel, een greunen en een roojen. Bie ‘De Hoek’ landt de heli. De motor blif stationair dreien. Een schoefdeurken geet lös en de Prins van Oranje gooit de benen nöör buten en stapt uut. Hee stiefelt met grote passen nöör Gerrit too. Hee is in burger. Hee stek zien hand uut. Gerrit drukt diee stevig. “Alex de Graaf”, zeg de Prins, “achter-achterkleinzoon van de ‘Gorilla’”. Gerrit lacht: “Dat weet ik toch, jonge! Ik hebbe zelluf een achternève diee De Graaf heet en een achterkleinzönne van Willem III is, iej hooft mien niks te vertellen!” En hee schaamt zieneigen metene dood dat e Dèventers pröt tegen de Prins van Oranje. Diee zut dat e schrikt. “Geeft niet Geewee, mijn grootvader Von Lippe kon ook goed Nederduits praten en dat deed hij met zijn Duitse vriendjes ook. “Ich proate op mien Biesterfelds”, zei hij, als mijn moeder klaagde over het brabbeltaaltje van haar vader”.
“Stap in”, zeg Alex dan, “we moeten naar een andere Geewee in Venlo, inbreken, opdracht van de ‘Nationale Veiligheidsdienst’”. Ze stapt beiden in, de piloot bedieent handig het toestel en ze vlieegt nöör het zuden. Onder het vlieegen vrög Gerrit an Alex wat of hee met het inbrèken bie Geewee te maken hef. “Karel ende Elegast”, zeg Alex. En hee vertelt dat e het opstel elèzen hef dat Gerrit ooit ens eschreven hef oaver diee Kärelroman. En nöör anleiding döörvan hef hee, Alex, esnapt dat de dieepere weerde van diee roman is dat verroad, doodslag, racisme, onderdrukking en goa zoo möör deur, zaken bint van alle tieden. Döörumme hef hee noe Gerrit ineschakeld via de geest van Gerrit zien vader. Gerrit mot zich veurstellen dat Alex Adelbrecht is, Geewee van Venlo Eggeric van Eggermonde en hee, Gerrit, Elegast. En zee goat noe met zien beiden nöör Venlo um Geewee as verroajer van vriejheid, democratie en solidäriteit te ontmaskeren.
Met een hallef uurken bint ze der. Op rume ofstand van de burcht van Geewee zet de piloot de heli an de grond. Ze mot uutkieken, want Geewee hef een geweldige liefwacht, nieet enkeld in getal, möör oke wat postuur betreft. Het is gelukkig nieje moane en dus härtstikke donker. Veur het gemak hebt ze infrarooje brillen op: ze kunt alles goed onderscheiden. As ze vlak bie de burcht bint, duk inens de schim van Gerrit zien vader op. Hee wenkt hun hem te volgen. Ze sluupt in de richting van de eerste wachtpost. Vader lik wel Merlijn: Hee heft een zwärt stöksken en de wacht blif as een iespègel stoan, bie de volgende wachters gebeurt hetzelde. De zwöre deure zweit geluudloos lös bie het zweien van het stöksken. As ze in de hal komt, zieet ze een borstbeeldjen van Beethoven stoan. “Geewee van Vee höldt van muziek”, fluustert Gerrit. “Nee, dat is zien eigen beeld”, fluustert zien vader weerumme. Ze komt in de sloapkamer. Midden in de kamer steet een groot bedde. Geewee en zien vrouwe zit rechtop in de kussens onder een lèèslampe. Ze zit te lèzen. Vader gef Alex en Gerrit een kruzemuntblèken. Ze lekt het op de tonge. Ze wordt onzichtböör. Ze sluupt dichterbie. Vader brech Geewee en zien vrouwe in sloap. Dan pakt Gerrit het grote book. Hee les de titel: ‘Ali Baba en de Veertig Rovers’… . En hee dacht nog wel dat het de ‘Koran’ was. Hee kan zien lachen nieet holden … . “Haaa …. Haaaa …. Haaaa …!!”
