94 Toespraak tot de rechter ...
“… Mijn vonnis luidt dan ook als volgt: Uw uithaal met de wormstekige bergstok was een regelrechte poging tot doodslag. Ik aanvaard dat U in een reflex uit zelfverdediging handelde en verklaar U derhalve schuldig zonder straf. Verdachte, U hebt het laatste woord …”.
Gerrit geet ter ens effekes goed veur stoan. Noe hef hee de gelègenheid de machten in Nederland ens goed te pakken te nèmmen en diee kans löt e zich nieet ontgoan:
“Edelachbäre”, zeg e, met een oaverdreven Dèventer accent, “Ik zeg U dat dit vonnis totaal belachelijk is. U verklaart mij schuldig zonder straf, maar die schuldigverklaring is nergens op gebaseerd. Ik had volledig vrijgesproken moeten worden, want wanneer de Overheid niet voldoende mensen en wapens heeft, wie zal de Nederlandse burger dan beschermen. Even neem ik U mee naar het Deventer van negentienhonderd en zesendertig, het jaar waarin mijn kleine zusje geboren is, die U daar dus ook alles over vertellen kan. Deventer telde toen zo’n veertigduizend inwoners, die een voortreffelijke bescherming genoten van de Overheid ofwel de Gemeentepolitie. Ieder morgen, ieder middag, ieder avond en … iedere nacht was er het donkere uniform op straat op de ronde door alle wijken. Er was voldoende mankracht! Kom daar nu eens om … . Wij kennen nu een terugtredende Overheid, niet omdat dat kan, … want het kan niet, maar vanwege bezuinigingen, omdat de rijke stinkerds in dit land niet bereid zijn hun solidariteit in klinkende munt uit te drukken. Zij hebben hun particuliere veiligheids- en bewakingsdiensten en door eigen schuld bedreigde politici krijgen van diezelfde Overheid lijfwachten mee. Alle Nederlanders hebben recht op lijfwachten. De Overheid moet niet terugtreden, ze moet OPTREDEN en het aantal ambtenaren voor bescherming, zorg en dienstverlening uitbreiden. De Overheid moet de Mens, het Kind, de Puber, de Burger centraal stellen. Achter iedere Burger moet bij wijze van spreken een Begeleider staan, een Beschermer, een Wachter. Dat hoeft natuurlijk niet één op één. Denkt U aan een schoolklas. Eén op vijftien is genoeg … . Trek dat door naar de maatschappij: Iedere plaats van tienduizend inwoners of meer verdient zijn eigen Gemeentebestuur, met een eigen Gemeenteraad. Iedere plaats met meer dan dertigduizend inwoners moet per tienduizend inwoners een Deelgemeenteraad hebben. Kortom, Edelachtbare, Het herstel van de kleinschaligheid op allerlei gebied brengt het gevoel van saamhorigheid en veiligheid bij de mensen terug. De mensen zullen elkaar weer kennen, Bestuurderen hun zogenaamde onderdanen. Directeuren van scholen voor basisonderwijs en rectoren bij het middelbaar en hoger onderwijs zullen hun kinderen of studenten weer bij de naam kunnen noemen: zij zullen weer binding met de hun toevertrouwde levende wezens hebben, het marktgebeuren moet weer teruggebracht worden tot een sociaal en aanvaardbaar maatschappelijk gebeuren. Tegelijkertijd moeten multinationals en grootwinkelbedrijven bij industrie en handel verdwijnen: kleine produktie-eenheden en verkoop-units moeten tot meer werkgelegenheid leiden en dienstverlening moet aan de markt onttrokken worden: Postbezorging, verbindingsdiensten als telefoon, radio, teevee, internet en e-mail en ga zo maar door zijn nationale en internationale diensten voor de Mens en geen uitmelkprodukten voor de zogenaamde ‘Markt’. Die wordt geleid door een aantal topcriminelen die men niet als zodanig met name mag noemen, omdat hun maffiapraktijken gelegaliseerd zijn bij wetgeving. Tussen hun bovenwereld en de onderwereld is nauwelijks meer een scheiding waarneembaar! De Mens die mij een mes in de rug steken wilde, leeft in die beide werelden: hij is werkloos, uitgerangeerd, wanhopig, dakloos. Ik heb hem niet neergeslagen, ik heb het vermolmde systeem met een vermolmde stok in een reflex een opdonder gegeven… . Ik doe er verder het zwijgen toe …”.
De rechter sloot de zitting en hij zweeg … . En iej weet allemoale: “Wiee zwig …, … “.
