79 Ton en nösterig
’s Woenzes de tweeëntwintigsten juli is het ‘Bottermarkt’ in Roalte. Ali en Gerrit goat ter tegen hallef ellef met de auto hen. Iej kunt op een boel plekken in Roalte vlak bie het centrum nog gratis pärkeren. Het is prachtig weer en het zunneken brandt aerdig, möör gelukkig hef Ali haer witte heudjen op en Gerrit zien greune vechtpetjen. Het is lekker kuieren zoo langes de kröömkes met Roalter en Sallandse lekkerniejen as worstsoorten, kruudmoes, honing, brood, stoete, botter, kärnemelk en goat zoo möör deur. De luu achter de kröömkes bint meestens nog in de klederdracht van de plaatsen wöör of zee vandan komt: Roalte, Ommen, Dalfsen, Gramsbergen, Härdenberg. Olde ambachten wordt hier nog letterlijk verteund: het imkerswerk, het klompenmaken, de mandenvlechterieje, het boerenwerk, wööronder natuurlijk het kärnen – de olde werktugen bint anwezig en de kroamholder gef uutleg. Gerrit kik zien ogen uut. Hee zut Ali oke genieeten, möör diee let meer op het spinnen, het weven, het kantklossen en het breien in soorten. Ali köch heuning veur hem en een liter kruudmoes met brune berend terin natuurlijk en rookworst. En ze nemt oke nog een paer härde worsten mee. Wat voldut zon märkt toch enorm an de verlangens van de meeste mensen um de olde zaken in ere te holden en te handhaven. Dat kan volgens Gerrit nooit enkeld nostalgie wèèn. Natuurlijk is ter oke een stuksken weerumme verlangen nöör de goeie olde tied, möör het lik hem völle meer het weervinden van de zuvere onbesmette maniere van lèven, wöörbie de kwoaje invloeden van buten deur mechanisatie, kunstmestgebruuk, märktwerking, individualisatie, ‘banking’, en zoo verder en zoo meer nieet terbie wazzen.
“Hée, Gerrit, bi’j nog altied zoo nösterig”, klinkt inens een zwöre sonore stemme. Hee herkent de stemme dalijk: Dat mot Ton Dirksen wèèn, de oldriejschoolholder uut Schalkhaer. Gerrit kik umme en joawel, döör steet de lange Ton met zien lachende vrouwe José. Hee kent beiden vanof viefentachtig, toen de politieke groepering ‘Algemeen Belang Diepenveen’ opericht is. Hee zut dat hele gedoo zich weer veur zien ogen ofspöllen. Op een oavend in vierentachtig wördt ter bie Gerrit an de Van Bommelweg ebeld. Zien vrind Bert steet an de deure. Gerrit weet van hem dat e met het oge op de kommende gemeenteroadsverkiezingen een gemeentelijke politieke pärtieje op wil richten. Hee löt hem binnen. Bert is op de heugte van het feit dat Gerrit wel ens helpt cursussen te geven oaver politiek, dat e dus betrokken is bie staatsrechtelijke scholing. As Bert goed en wel in de kamer zit, vrög hee Gerrit of diee hem helpen wil met het stichten en doon inschrieven van een gemeentelijke politieke club veur de gemeente Diepenveen. Tot dan hef Gerrit zieneigen nog nooit letterlijk met politiek bemeujd. Hee beslut Bert te helpen en … tèvens lid van zien clubken te worden. En zoo leert Gerrit heel jonge mensen kennen as José Dirksen en haer man Ton, Jeanet Schreur en haer man Henk, Roy Haaxman en zien vrouwe Yvonne, de heer Obdeyn – diee van zien lèèftied is – , Hans Liewen, de veeärts diee in Schalkhaer woont en zien vrouwe , en goat zoo möör deur. En bie de volgende gemeenteroadsverkiezingen in zesentachtig krig ABD, Algemeen Belang Diepenveen, möör lieefst twee zètels in de road, twee van de dertiene. Hans wördt fractieveurzitter en José lid. Bie volgende verkiezingen stig het getal töt vieve en dan … wördt José wetholder. Jeanet kump oke in de road. De vrindschap tussen José, Jeanet en hem is altied blieven bestoan. De kameroadschap met Ton wördt nog verstevigd as Ton hem, Gerrit, veur zien columns diee hee in de jören negentig veur het Dèventer Dagblad schrif, het woord ‘nösterig’ anreikt met de woorden: “Diee Gerrit is nooit nösterig en dat dut mien altied zoo goed!” Gerrit weet nog precies hoe of de column “Nösterig” begint: ‘Een mopperpot is Antonius niet. Hij is altijd vrolijk. Zijn naam houdt feitelijk ook in dat hij een blijde aard hebben moet …’. Gerrit lacht: “Is Antonius nog wel ens nösterig …?”
