75 "Inlijsten en ...".
Het zieekenhuus. Gerrit hef ter al sinds zien twintigste jöör mee te maken. Hee zut zich nog liggen in achtenveertig In Hellendoorn, “Helderen” zekt ze döör. Hee hef noe een kwärtiertjen tied oaver diee dinger noa te denken, want hee is op weg nöör het “Deventer Ziekenhuis” an de Bolkensteinlaan. Ali zit noast hem. In achtenveertig kwam zee hem al iedere wèke opzeuken in het “Volkssanatorium” en noe is ze nog bie hem, de schat. Zelluf is zee veurige wèke nog nöör dokter Siewertsz van Reesema ewest veur haer reuma en mot vandage weerkommen. Ze most tut vandage zoo deurgoan met haer medicienen: ze is altied nog erg stief en ze hef een boel piene. Toch geet ze noe dapper der weer hen. Ze mot um hallef tiene in het zieekenhuus wèèn.
Hee dreit bie Wesepe de Roalterweg op, richting Dèventer. Langes ‘Sion’ geet het. Hee denkt an dokter Lok, “mien cärdioloog”, zooas hee altied zeg, al kump e der noe zon viefentwintig jöör möör ene keer per jöör veur controle van de blooddruk. Möör Lok is dan oke een prachtkeerl. Hee dut net of e der enkeld veur oe is a’j bie hem zit. En dan diee ontvangst! Hee kump oe halen uut de wachtruumte, Gerrit heurt hem noe al weer en hee geet nog möör net het ‘Drieekwärtierslaantjen’ veurbie: “Meneer Kuijk!!”, met een dudelijke stemme.
Veur Gerrit bie dokter Lok kwam, was e bie dokter P. Haverkamp. Döör kwam hee veur het eerst in het veurjöör van tweeënzeuventig. Zien blooddruk rees toen de panne uut. De Diepenveense huusärts, Clous, oke een feine vent, stuurden hem deur nöör dokter Haverkamp. Dokter Clous: “Morgenvroeg, zaterdagmorgen, meld jij je om acht uur bij mij thuis aan de voordeur, net zo lang bellen tot ik opendoe. Waarschijnlijk ben ik dan heel chagrijnig, maar daar trek jij je niks van aan! Dan neem ik je bloeddruk op”. Aldus gebeurden. Dokter Clous: “Tjonge, tjonge, je bent geen patiënt voor mij, Sinterklaas, ik geef je een verwijsbriefje voor de cardioloog, want ik wil ‘de sint’ nog wel een tijdje houden, ha – a – ha – haaa!” En noe löp Gerrit al meer as viefendertig jöör bie de cärdioloog: eerst Piet Haverkamp, noe al jören Dirk Lok. Iej zollen zeggen kunnen, bedacht e, dat e feitelijk an diee beiden te danken hef dat e nog lèèft en zoo gezond is: zee hebt de juuste medicatie veur hem uutezocht. Op het ogenblik dat ze de pärkeergarage inriejt, sprek hee diee gedachte härdop uut. “Je hebt gelijk”, zeg Ali.
Hee vindt gauw een plèètsken. Met de lift goat ze nöör ‘nul’ en volgt route negenenzeuventig. ‘En zoo stoa ik dan um vief oaver negen op de vieftienden juli bie de balie van cärdiologie’, dech Gerrit. “Gaat U zitten, U wordt zo gehaald voor een ee-cee-gee”. Gerrit en Ali goat zitten, möör hee wördt nieet ehaald. Als Ali um hallef tiene nöör dokte Reesema geet, zit e der nog. Um kwärt veur tiene klinkt een härde stemme: “Meneer Kuijk!!” Gerrit steet op, löp nöör dokter Lok diee bie de balie steet. “Haa, mijn plaatsgenoot!” Dokter Lok stek hem de hand too. “Gaat U maar mee”.
As ze in zien kamertjen zit, zeg Dokter dat ze Gerrit vergèten hebt op te ropen veur een ee-cee-gee. “Maar dat maken we hierna wel even”. Al proatend onderzöch de dokter met zien stethoscoop Gerrit grondig en hee nemt an de rechter ärm de blooddruk op: “Honderd veertig over tachtig, prachtig!” Gerrit mag zieneigen weer anklejen. “Nu gaat U een ee-cee-gee halen en als dat goed is, en daar twijfel ik niet aan, komt U volgend jaar terug”.
Gerrit geet noa het maken van het ee-cee-gee in de wachtruumte zitten. Net op dat moment kump Ali weerumme van dokter Reesema en zee vertelt dat haer blood nog lange nieet goed is en dat ze wat medicienen meer mot hebben. Ze goat zitten. Effekes later kump dokter Lok de wachtruumte in, papierken in de hand. Hee löp regelrecht op Gerrit of; diee steet natuurlijk op. De dokter höldt het velleken veur Gerrit zien neuze. Diee zut dat het zien ee-cee-gee is. De dokter gef het hem, met de woorden: “Inlijsten en … boven Uw bed hangen!”
