73 Radio en televisie
Iedere dag is ter noe wel wat biezunders veur Gerrit en Ali: De dertigsten goat ze met de auto nöör Heino um de neudige boodschappen te doon, de eersten juli mot Gerrit Ali begeleiden nöör het Dèventer Zieekenhuus in verband met haer reuma; Ali mot döör een ‘lèverecho’ hebben en ze mot ‘bloodprikken’. Op de tweeden maakt ze een kort fietstöchken en goat ze èten bie “De Lepelaar” op de Eikelhof. Pas op driee juli blieft ze een dagjen op de camping, lekker genieeten in het zunneken. Gerrit veult zich extra lekker, want hee weet dat hun huus verkocht is.
Net op het moment dat hee dööran dech, begint de hane van zien ‘Nokia’ te kreien. Noa de derde keer drukt e op het greune heurentjen, wil net antwoorden “Met Petrus”, möör hee zut in de display dat ‘Chris’ contact zöch: “Ja, meneer Schrijver, spreekt U maar”. – “Ik doe net het concept van de koopakte op de post; dat valt dus morgen bij U in de brievenbus”, zeg Chris. “Wilt U mij zo snel mogelijk antwoorden of U ermee akkoord gaat?” Gerrit zeg “Ja” en hee drukt döörnoa op het rooie heurentjen … . Toch makkelijk diee mobieltjes. Dan zut e met een schuun oge dat zien buurvrouwe en buurman bie de veurtente stoat. Hee kump uut zien ligstool, gef ze een hand en stelt zieneigen veur. Hee zet gauw een paer tuinstolen veur hun klöör. De buren goat zitten.
“We komen wat vragen”, zeg de buurman. Gerrit haalt de wenkbrauwen op. Wat zollen diee luu noe te vroagen kunnen hebben? Dan nemt de buurvrouwe het woord: “Wij horen uw vrouw en U weleens met elkaar praten, nogal luid, uw vrouw lijkt hardhorend …, en wij hebben uw stem herkend als die van een heel bekende radioman, maar we kunnen niet op uw naam komen … . Hij is van Radio I”. Gerrit begint te lachen. Hee zeg dat ze zich vergissen mot, want hee hef nog nooit veur diee radiozender het woord evoerd. En dan begint e in keurig Nederlands, dech e, te vertellen dat hee in de jören negentig vake veur radio en tillevisie ewest is, möör dan veur ‘RTV-Oost’. Hee vertelt oaver Piet Abbringh, diee heel völle met Nedersaksisch had, diee met zien opname-apparaten nöör onder anderen ‘De Fermerie’ in Dèventer kwam, um van dööruut op zoaterdagmergen langes de telefoonliene korte dialectuutzendingen met een kwisjen te verzörgen, verhaaltjes in dialect op te nemmen en diee later in de wèke op de radio uut te zenden. Hee vertelt oaver Thea Kroese, onder wier leiding in ‘Herberg De Pot’ in Märkelo van dialectschrievers as Broos Seemann, Johan Veenstra, Gerritzelluf, Henny van Scheen, Riek van der Wulp en anderen, vertellingen en verskes openommen wieren. Hee vertelt hoe vremd of het is oe eigen veur de bolle roete ezèten op het scherm te zieen optreden. Hee vertelt oaver dialectvrinden as Willy Hoogstraten, Gerrit Mäkel, Ron Allard, Jans Groenink, Gerrie van de Waarde, Wim Roeterd, Wim Lubberdink, Wil Scheuter en een boel anderen, diee zich ter allemoale um bemeujd hebt dat het Nedersaksisch een reguliere umgangstaal blif. Möör hee verzucht oke dat noa de eeuwwisseling op radio en teevee steeds meer de klad ekommen is in de ‘verzörging’ van ‘het eigene’ in de taal van Oost-Nederland. Hee pris de “IJsselacademie” in Kampen, diee zich met man en macht inzet veur het Oost-Nederlands.
De buren luustert andachtig, zut e … . En as het uuteproat is, zeg e: “Zoo, döör drinke wiej een köpken koffie op!” Buurman lacht: “Blijft U alstublieft Plat tegen ons praten, het klinkt zo mooi!” Gerrit knikt en steet op: “Ik hete Gerrit”. – “Henk”. – “Ingrid”.
Ali kump net uut het toiletgebouw. “Ik zet wel even koffie”, zeg ze, noadat ze zich as “Ali Kuijk” an Henk en Ingrid veuresteld hef
Èven later kan Gerrit de koffie in de cäravan heuren pruttelen. Henk en Ingrid bliekt ondertussen echte Westfriezen te wèzen! Ze kent notabene Jan Pannekeet!
