62 Herder
Gerrit steet op. Hee löp nöör de bokenkaste. Hee rekt zich uut, ärm estrekt nöör boaven en grip een bruun holten beeldjen wat op de kaste steet. Der geet een rilling deur Crödde. Dit beeldjen is oke van hem, ekregen van een meiken dat Hans goed ekend hef: Mineke. In de jören vieftig van de veurige eeuw werkten zee bie de eiergroothandel Smit & Co op het Grote Kerkhof in Dèventer, in de doodlopende Jansstroate. Zee zat op kantoor en zee was begoan met Hans, de gehandicapte zönne van Ome Willem Smit, directeur van de zaak. Zee was oke kind an huus an de Rielerweg, wöör ze met Hans proatten en spöllekes met hem deej. Haer veurland was nieet administratrice blieven: zee was egrepen deur moatschappelijk en cultureel werk. Zee verliet de eierhandel en ging weer studeren. Noe Crödde met het beeldjen in zien handen steet, zut hee de blonde kleine fiene Mineke weer veur zich, zooas zee toen was, vrindelijk kiekend achter haer grote brillenglazen.
Mineke bleef töt in de jören zestig bie de familie Smit kommen. Umdat hee, Crödde, zien curandus iedere wèke op donderdagoavend bezocht, sprak hee Mineke oke vake. Zoo kreeg hee mee dat zee in diee jören kennis kreeg an … een jongen uut Afrika, een zwärte man diee woonden in Liberia en diee an de Tropische Landbouwschole studeerden in Dèventer. Hee wol zien bevolking helpen bie de moatschappelijke en culturele ontwikkeling! Een Godswonder dat diee twee mekäre vonden … ! Mineke trouwden met hem en … zee gingen samen werken an de ontwikkeling van de strèèk wöör hee nogal wat te zeggen had. Ze bleef contact holden met Tante Marie en Hans en toen Tante in negenenzestig oaverleed, nam Crödde dat oaver. Ieder jöör veur ‘kässemis’ stuurden hee een brieef per luchtpost nöör Mineke, Postbox huppuldepup, Nigeria – Monrovia , Africa. Ook Mineke bleef trouw jöörlijks contact holden. Zee vertelden in haer brieeven oaver de ontwikkelingen bie het project dat haer man met haer hulpe en diee van allerlei fondsen in gang ezet had um de lèvensstandärd van zien gelieefde landgenoten te verheugen en cultuur en onderwies te bevorderen. En … zee raakten van hem in verwachting. Crödde weet nieet meer in welk jöör of het was, möör ze schreef op een bepoald moment dat zee een prachtige dochter had met de tint van haer man. Wat was Crödde bliej veur haer ewest!
In negentien vierentachtig kwam Mineke nöör Nederland. Ze logeerden toen bie familie in de Oxerstege tussen Colmschoate en Battum. Hee most ens èven noadenken. Had zee toen haer döchterken bie haer of toen nieet?! Hee weet het nieet meer.
Hee pakt het uut goed holt esnejen beeldjen uut Gerrit zien handen, kik op de cirkelvormige onderkante. Met potlood steet ter op - ”1984 – MONROVIA”. Dit beeldjen, prachtig esnejen, hef hee, Crödde, van Mineke toen ekregen. Het stelt veur een herder met een schööpken op zien scholders, de peutjes van het dierken hangt veur de borste van de herder, de veurpeutjes rechts, de achterpeutjes links, het köpken, rechts, kik vermeujd uut. “De Goede Herder”, zei e tegen Mineke. Zee antwoordden nieet, lachten enkeld möör dankböör as was het een bevestiging.
De donkere dochter van Mineke had hee ene keer ezieen in de Oxerstege. Het was toen een puberend meiken, dat trouwens heel goed Nederlands in haer opvoeding eleerd had.
Toen Crödde in negenentachtig weer zien kerst- en niejöörswensen nöör Monrovia estuurd had, kreeg hee de luchtpost “onbestelbaar” “retour”. Toen wist hee genog! Einde democratie en … ontwikkeling in Liberia. Döörnoa heurden hee niks anders as oaver moord en doodslag döör! Hee vreesden dat Mineke, haer man en haer dochter umme-ekommen wären!
Hee gaf het beeldjen weerumme an Gerrit. Diee zetten het veurzichtig op de bokenkaste met het gezichte nöör het zuden, wöör Liberië lig! “Ik heb eheurd dat Vader en Dochter nog lèèft; de dochter is al een hele tied in Nederland”, zei Gerrit toen.
