56 Jan Pronk
Het was zundag, de tienden juli zeuvenenzeuventig. De dèle van ‘Weltevree’ was helemoale vriej emaakt en der wazzen grote toafels opezet. Vriejwilligers diee veur de boerderiejwinkel werkten, hadden van te veurten het hele zaakjen schone emaakt. De gasten konden kommen. Het zol een feestelijke bieëenkomst worden met Guillaime Carpentier in het middelpunt, um te vieren dat een plan töt verdere ontwikkeling van de projecten veur landbouw in Senegal uutevoerd worden kon. Zon dertig mensen, manluu en vrouwluu, had Gust deur Judith loaten neudigen. De uutneudiging van ene man zol veur de anderen een grote verrasing motten wèzen. Vanof tien uur streumden enkele tientallen gasten binnen op de grote dèle. Fré Weulink, Toon van Tongeren, beiden met hun vrouwen, ‘Sunterkloas’, Mevrouw Jo Edzes, Henk Harmsen, andere medewerkers van “de Landbouwschole uut Dèventer” , Rie en Henk Preusterink, Dominee Van der Veer en een boel belangstellenden veur het “ontwikkelingswerk in de Derde Wereld” en andere geneudigden kwammen binnen.
Allewel Gust het een en ander nieet an de grote klokke ehangen had, stonden der toch nog wel wat niejsgierigen bie de dèèldeure, möör dat maakten nieet uut: het zol toch een intiem feesken blieven.
Um hallef ellef heurden Gust in de verte het gerötel van een helikopter. Hee ging nöör het erf en zag hem ankommen en landen. De Minister van Ontwikkelingssamenwerking sprong der soepel uut en kwam met uutgestrekte ärmen op Gust of. Hee sloeg Gust stevig op beide scholders en schreeuwden: “Goed gedaan, jochie!” Toen zetten hee zien vlieeghelm of en Gust zag dat de minister oke nog een ‘jochie’ leek. Ze schudden mekäre de hand onder een “Gust Meester” en een “Jan Pronk, demissionair Mminister van Ontwikkelings-samenwerking”.
Toen liepen zee scholder an scholder nöör binnen. De minister wier onmiddellijk herkend en hee kreeg een daverend applaus. Wat een verrassing! Gust dacht metene: “Disse luu weet bliekböör allemoale hoe veurnaam of het is dat Joop den Uyl met zien ploeg de samenwerking met werkers in de ontwikkelingslanden kan veurtzetten!” En hee zei dat härdop tegen Judith. Diee knikten bevestigend. Pronk stapten nöör Carpentier too en zei: “Vous êtes Monsieur Guillaume Carpentier! Mes félicitations que vous avez trouvé Madame et Monsieur Meester!”
Guillaume antwoordden: “U kunt rustig Nederlands tegen mij praten; dat heb ik in Deventer op school geleerd van die mijnheer”, en hee nam de minister mee nöör de plaatse wöör Toon van Tongeren zat en stelden diee an Jan Pronk veur. “En dit is de mevrouw bij wie ik nu logeer”. Hee stelden Jo Edzes an de minister veur.
Um precies ellef uur nam Judith Janzen, onder de koffie, het woord. Ze gaf een uuteenzetting oaver de ontwikkelingsfondsen diee Gust Meester, met een handgeböör nöör Gust, en Peter van Muckhuysen, hetzelde geböör nöör Peter, met hun miljoenen opezet hadden, en wöörvan noe Afrika, met een breje zwei nöör Guillaume, oke ging profiteren. Van regeringswège zol veur honderd procent politieke en moatschappelijke medewerking veleend worden, wöörveur dank an de minister, de heer doctorandus Jan Pronk. Een enorm applaus klonk op.
Zee vertelden oke dat de hulpe an de projecten in Afrika veurnamelijk in natura egeven worden zol: waterpompinstallaties, bouwmaterialen, elektriciteitswerken en zoo nog völle meer. Eventueel zollen medewerkers van en buten de landbouwschole in Dèventer op kosten van de ontwikkelingsfondsen uutezonden worden. De anwèzige medewerkers van “Het Schooltje” kregen een geweldige ovatie, veural Henk Harmsen, man van de ‘praktijk’!
Toen wier oaveregoan töt een häpken en een drenksken en het wier een gezellige boel! De Diepenveense koffiemoaltied diee in de middag opedieend wier, smaakten Gust veurtreffelijk en hee veulden zieneigen een gelukkig mense.
