55 Contacten
Wiel de musketiers zatten te luusteren, ging Gust deur met zien gesprek met Guillaume. Zien lieste wöörop de contacten uut de Iesselstrèèk vermeld stonden rondumme zien fondsen veur ontwikkelingswerk kwam op toafel en Gust ging met Guillaume ens èven noa, wiee of hee döörvan kenden. Hij begon met Toon, möör döör hoofden ze verder noe nieet meer oaver te proaten. Toen neumden hee Weulink uut Diepenveen. “Aha, Monsieur Weulink, daar heb ik Frans van gehad. Die kende ‘les verbes irréguliers’ beter dan wij en hij leerde ons goede verslagen maken en brieven schrijven. Wat heb ik veel aan die ‘Monsieur’ gehad. En hij sprak net als Monsieur Toon heel goed Dèventers. Ik herinner me nog dat hij eens tegen mij zei dat ik iets helemaal “incorrect” zei. Hij zei dat ik het “kats verkeerd” zei! En wij allemaal maar lachen. Il est un humoriste! En hij is een homme solidaire!”
Toen begon Gust oaver Monsieur Henk Harmsen, diee oke in Diepenveen woonden. Guillaume sprong hoaste van zien stool. Hee sprak vol lof oaver de vakkennis van Monsieur ‘armsen wat betreft de bomen, struken en planten in de grote tropische kas achter de schole wöör Henk de scepter zweiden. Wat zol hee diee man ook graag nog ens willen sprèken.
Gust vertelden hem dat Weulink en Harmsen zeker Guillaume nog ens graag wilden zieen, zeker enkeld al um van hem te vernemmen of hun lessen wel invloed ehad hadden op zien functioneren as deskundige in de tropen. “Ik nodig je nu al uit aan het eind van onze vakantie mee te gaan naar Deventer en omgeving, om je oude ‘meesters’ te bezoeken, want …. de secretaris van onze fondsen, mevrouw Judith Janzen zal toch het een en ander voor jou in Senegal moeten regelen. Ken je trouwens Mevrouw Edzes, Mevrouw Jo Edzes?”
Guillaume schoat ensklaps steil oaverende. “Zij leeft nog!?” schreeuwden e. Hee begon oaver haer te vertellen. Een Liberiaanse klasgenoot van hem was bie haer in de kost ewest. Zee had een hele mooie slanke dochter, wöör heel wat studenten op vielen! Hee vroeg an Gust of diee dochter al etrouwd was, möör dat kon Gust hem nieet vertellen. Hee kenden haer enkeld uut de verhalen van Tine, want Tine en Jo Edzes wären beiden lid van de ‘Vererniging veur Plattelandsvrouwen’, Afdeling Diepenveen en Tine kwam vake thuus met verhalen oaver de ‘jonges’ van de ‘Landbouwschole’.
Gust stelden noe veur dat Guillaume “morgen” met hem mee zol vlieegen nöör Diepenveen um döör met Judith de financiën veur de projecten in Senegal te regelen. Guillaume nam de uutneudiging dankböör an. Een breje lach ging hoaste van oor töt oor.
Gust rèkenden noe de verteringen of en de mannen uut Diepenveen brachten Guillaime Carpentier nöör zien hotel in St. Brieuc, wöör Gust hem de volgende märgen um tien uur zol ofhalen um nöör Diepenveen te vlieegen.
Met zon driee kwärtier wären ze weer op de camping. Jan nam de leiding van Gust oaver en besprak in alle rust met de andere musketiers wat de gevolgen wären van het vertrek van Gust. Gust luusterden andachtig en was zeer tevrèden oaver Jan zien plannen. Jan zetten alles wat ze gingen doon nauwkeurig op papier. Met de kaerte van Bretagne derbie liet hee de anderen zieen welke töchkes ze met de auto gingen maken, want ze konden noe nergens meer hen vlieegen! Märn was de heli immers vort! Gust zweeg ondertussen, oaverwoag al luusterend wiee of hee in Nederland väste bellen zol: Oma Meester, Tine, Judith, Toon van Tongeren, Henk Harmsen, Fré Weulink, Jo Edzes, Gerrit Kuijk, de Diepenveese Sunterkloas, um reden dat diee zelluf contacten had met een old student van “Het Schooltje” in Liberia.
Toen dreumden hee helemoale weg, heurden Jan nieet meer uutleggen. “Het Schooltje”, wat een lieeve name veur zon prachtige wereldbereumde opleiding.
Jan was klöör met zien uutleg en Gust schrok op. Hee ging zien contacten bellen.
