53 Vier kreeften
Toen ze noa een klein kwärtierken linksof sloegen, stonden ze inens op een dorpspleintjen met leuke huuskes en een restaurant: “Aux Pêcheurs”. “Hier goade wiej de inwendige mense versterken”, zei Gust zoo deftig meugelijk! De jonges schoaten in de lach en nammen dalijk zien maniere van proaten oaver. Twee keurig ekleejde dieenstertjes geleidden hun nöör een töfelken veur vier personen en reikten metene de menukaerte an nog veur ze zatten. Alle viere boagen zee as knipmessen veur zee de kaerten annammen. Dat was nieet ofesproaken! Gust proestten het hoaste uut van het lachen.
Ze koazen allemoale “Le Plat du Jour”, de schoatel van de dag, veur drieeëntwintig francs per man. Ieder kreeg greunte en Franse frietjes met mayonaise en midden op toafel kwam een grote dikke rooje kreeft te stoan, wöör de scherpe scheren nog anzatten. Gust zag dat oke de anderen egensnieet wisten hoe of zee dat dier an mosten vallen, dus begon hee möör zoo goed en zoo kwoad as het ging met zien ‘nöttekraker’ het härnas van het beest te kraken. De anderen volgden hem al gauw. “Op het menu steet “homard”, is dat kreeft?”, vroeg René. Jan, diee van Meneer Buis Frans had ehad, zei dat ‘homard’ ‘zeekreeft’ betekenden, möör diee had scheren. ‘Langouste’ was oke ‘zeekreeft’, möör diee had gin scheren. ‘Homard’ is manlijk, vertelden hee, möör of dat oke het menneken was, wist e nieet. ‘Langouste’ is vrouwelijk, möör of dat oke het vruiwken is, wist e oke nieet. Eddy en René bleken der niks van te snappen. Gust probeerden hun het verschil tussen natuurlijk en taalkundig geslacht uut te leggen, möör zee snapten het nieet. Ondertussen wären ze bezig het lekkere zachte vleis en het merg uut de gekraakte poten en ‘botten’ van de kreeft te stèken met pinnen, diee döör bliekböör veur emaakt wären. Of en too stikten ze van het lachen.
“Der bint dus twee soorten zeekreeften”, zei Eddy. “Bint ter oke rivierkreeften?” “Op zukke vroagen he’k erèkend”, lachten Jan. “Zeutwaterkreeften bint ter oke. Diee heet in het Frans ‘écrevisse’. Hee pakten een bluksken uut zien borstzak en schreef op het boavenste velleken de namen op van de dieren diee net eneumd wären, zag Gust. “Der is ter trouwens nog ene”, zei hee, toen e de jonges de namen liet veurlèzen en dat is ‘cancer’”. Ook dat schreef hee op. ‘Cancer’ is het sterrenbeeld ‘Kreeft’. En het betekent oke ‘kanker’, in het Duuts ‘Krebs’”.
Veur het eerst kreeg Gust echt bewondering veur Jan. Wat had diee jonge al een kennis opedoan van vremde talen! Möör oke stegen de heer en mevrouw Buis nog meer in zien achting veur de wieze wöörop zee les egeven hadden. “Chapeau”, zei hee härdop, möör enkeld Jan snapten veur de hellefte wöör dat op sloeg.
Noa de deftige moaltied dronken ze café noir en nammen nog een dränksken. Gust rèkenden of, honderd driee francs, zon drieeëndertyig gulden, en ze gingen nöör de boot. Diee most um vier uur vertrekken, möör hee had een kwärtier vertraging opelopen. Toen zee an boord gingen, liep een rootzwärte neger nöör de wal op het eiland. Gust keek hem noa. Wat most zon man döör?
