48 Richting Bretagne
Moandag de zesde juni, ‘Diejdeej’, was an hem veurbie egoan zonder dat e der oke möör één eugenbliksken an edacht had! Dat kwam deur dat gedonder met diee treinkaping. Noe dacht hee der pas an! Dat kwam deurdat hee de achtentwintigsten met Därtele Jan en de twee oaverebleven musketiers nöör Bretagne wilden veur een vriej lange vakantie. Tine zol dit jöör nieet mee, het wier dus een zuvere mannenangelegenheid. Hee wol disse reize met de helikopter goan en hee kon dat regelen via de Franse ambassade. Zodoonde had e an ‘Diejdeej’ edacht!
Hee belden noe dadelijk nöör Den Haag. Op de Franse Ambassade kenden ze hem wel: de Nederlandse majoor uut Diepenveen. Hee had een antal jören geheimen deur egeven in coden oaver de situatie rondumme de nieje verdedigingswerken an ’n Iessel. Dat was noe nieet meer neudig, want sinds een paer jöör zat diee hele verdeding op zien kont en was alles operuumd.
Met de ‘tweede man’ van de ambassade, wat trouwens een vrouwe was, besprak hee zien plannen. Hee vertelden dat e in Noord-Bretagne, in de buurte van Paimpol, een helihaven benutten wol, um vandöör uut met een gezelschap ’s daags uutstepkes te kunnen maken oaver heel Bretagne. In Paimpol Kérity kon zee een plèètsken veur hem reserveren!
Ondertussen was het geklooi oaver een niej kabinet tussen Van Agt en Den Uyl druk gangs. Den Uyl rèkenden zich rieke deur zien geweldige oaverwinning bie de verkieezingen en hee dacht dat hee het nieje CDA wel as biewagen veur een socialistisch bewind zol kunnen gebruken. Möör hee had buten de waerd Wiegel erèkend, diee met zien achtentwintig zètels in de Tweede Kamer Dries zat op te stoaken um met hem een kabinet te vormen van rechtse rakkers. Het zol Gust beniejen hoe of dat allemoale ofliep. Hee kon der zieneigen nieet tegenan bemeujen: ze zochten het möör uut. Toch was het nieet leuk dat Donald Duck Dries zoo tegen Joop opschuunden, vond Gust. Hee vond dat achterbaks gedoo.
Op dinsdag de achtentwitigsten juni vertrokken ze met de heli vanof ‘Weltevree’. Het was twee uur ’s middes. Jan en Gust zatten veurin, René en Eddy achter hun. Ze hadden ruumte genog um hun kampeerspullen mee te nemmen. Ze zollen eerst nöör Villers sur Mer vlieegen, want Gust had monsieur Blanchard beloafd dat e nog een paer ‘sabots’ met planten veur zien vrouwe mee zol brengen as ze weer langes kwammen.
Jan mocht veur piloot spöllen, wat veur hem een goeie oefening was. Hee deej het heel goed: hee koas op zicht gewoon de snelwègen. Het ging oaver Arnhem – Tiel – Gorcum – Breda – Antwerpen – Gent – Lille – Arras – Amiens – Rouen nöör Villers sur Mer. Döör in de buurte van Houlgate was een kleine helihaven. Het was ongeveer vier uur toen zee landden. Monsieur Blanchard stond hun al op te wachten met zien ‘roestblik’. Het wier een härtelijk ‘welkom’.
Al gauw zatten zee bie ‘Madame’ achter de koffie en Gust gaf haer de ‘Van Vilsteren’-klumpkes, met in elk een mooi bleujend geranicumken. Zee was ter härtstikke bliej mee.
De kinder kwammen de mannen een hand geven en Jan was zoo met ze an de proat. Veural Mireille had een boel belangstelling in hem! Gust zag dat Jan oke schik van haer had. En wat sprak diee jonge goed Frans!
Toen mosten zee verder met hun vlucht en ze nammen ofscheid. Mireille, wel een kop kleineder as Jan, ging op haer tenen stoan en gaf hem kusken op beide wangen. Zee kleurden deur haer getinte huud hoogrood. Jan bukten zich en kusten haer oke op beide wangen, asof het de gewoonste zaak van de wereld was. Hee zei dat e haer schrieven zol. Toen reej Blanchard hun weerumme nöör Houlgate, nöör het helihaventjen.
