41 Expres ofdrieven
Twee ‘Driezen’ kenden Gust. Ze hadden een paer dinger gemeen: allebeide wären ze poepchristelijk, of zoo as ze in Salland zeien ‘zoo christelijk as gemalen poppestront’, en ze wären gek op wielrennen. Dries van Agt was nog roomser as de paus, Dries van Wijhe, een Veluwse keerl, was protestantchristelijk, min of meer lid van de ‘zwärte-kousen-kerke’. Dries van Agt was gek op wielrennen, Dries van Wijhe – van Wieje – oke. Van Agt had wat met de ‘Tour de France’, Van Wijhe was een echte amateur wielrenner en hee had in drieeënzeuventig in Limburg het kampioenschap van Nederland bie de amateurs ewonnen. Butendat was Dries van Wijhe een härtstikke goeie lange-ofstand-schaatser.
De dinger diee Gust wist van Dries van Agt had e van Joop en uut de media. De dinger oaver Dries van Wijhe had hee van Dries zelluf. Hee had hem esproaken op de iesbane in Dèventer, wöör Dries vake kwam schaatsen. Diee eerste ontmoeting was een botsing. Gust was de bane oaverestoaken en wier umverre erejen deur een grote keerl met een iesmutse töt oaver zien oren. Beiden maakten zee een smak van geweld. De keerl was het eerste weer op de been. Heel sportief hielp hee Gust weer op en hee stelden zieneigen veur: Dries van Wijhe uut Oosterwolde. Dries boad Gust een drenksken an, gin alcohol, en ze wären al gauw an de proat. Zoo heurden Gust alles oaver zien christelijke principes. Dries zol zeker op zundag gin wedstriedsport bedrieven en nieet autoriejen. Hee proatten döör heel ernstig oaver! Zee kregen het oke oaver diee nieje wet op ofbrèking van niej lèven, diee der zoo neudig kommen most, hoe heetten dat oke möör weer, “abortus provocatus”. Hee was het ens met diee andere Dries, allewel diee nog zoo rooms was, dat expres ofdrieven nooit too-estoan worden most, umdat het moord met veurbedachten rade was. Gust wier der stille van! Dries reurden döör een onderwerp an, wööroaver hee töt veur kort dezelde mening ehad had, töt hee in het tehuus ’s-Koonings Jaght ewest was en bie een Lèven estoan had wa’j op gin enkele maniere vatten konden. Hee vertelden zien belèvenis an Dries. Diee keek hem lange en deurdringend an. Hee zei dat e ongetrouwd was en dat hee zieneigen nieet veurstellen kon, hoe of het lèven met zuk Lèven wèzen zol. Noa lange hen en weer eproat te hebben, kwammen ze beiden töt de volgende ofsluting: moord is nooit too-estoan, möör iej könt van mening verschillen oaver het feit of ofbrèken van de zwangerschap in Gust zien geval wel moord is.
“Kom”, zei Dries, “ik goa oefenen veur de eerste officiële marathon op de schaatse!”
“Wat??”
Toen heurden Gust dat de KNSB noe officieel het marathonschaatsen had inesteld op kunsties, um reden dat in Nederland het in de winters zoo weinig vroor: tweehonderd vieftig rundjes van vierhonderd meter, honderd kilometer dus. Dries wol der natuurlijk bie wèzen.
Samen gingen ze de bane op. Dries dreiden het ene rundjen noa het andere. Gust probeerden hem te volgen, möör hee most het noa een rundjen of vieve al opgeven. Hee bleef nöör Dries kieken, hoe of diee serieus zien ‘taak’ volbracht: deurdouwen, nooit opgeven. Dat was toch oke weer de kracht van diee andere Dries; diee douwden oke deur en gaf nooit op, allewel hee bie verliees zien teleurstelling goed verdouwden. Dat zol hee zeker bie de abortuswetgeving tèvens doon. Hee, Gust, most toch ens met Van Agt nöör een zwakzinnigentehuus goan um Dries te teunen wat de gevolgen wèzen konden van het nieet ofdrieven van Vruchten diee te hevig anetast wären. Gelieke bedacht hee dat de minister van justitie verstandig genog was um eigens uut te zeuken wat volgens hem binnen de Goddelijke wetgeving pasten. Toch wol hee wat doon! Hee besloat een brieef te schrieven, wöörin hee zien bevindingen van vandage met Dries van Wijhe zol neerleggen!
En zoo gebeurden het. Hee kreeg keurig schriftelijk antwoord: De minister bedankten hem!
