38 Op een olde fietse ...
Gust had het geveul dat zien moand ofwèzigheid van ‘Weltevree’ hem het gezichte op alles wat ter in ‘de familie’ gebeurden helemoal had doon verlieezen. Begin augustus besloat hee döörumme zoovölle meugelijk met zien ‘mensen’ te proaten. Hee maakten ofspraken veur bezeuken an Dorst, Roet en Rommedolt, met de zeuven ‘thuusscholieren’ van het eerste uur, met Judith – oaver de sociale en maatschappelijke hulpfondsen - , met professor Bladergroen, met Peter en Ineke. Hee vergat oke nieet te informeren nöör Henk en Rie Preusterink, Tante Zwaan, Brits Jansen in dat verre Sulawesi, Bertus Hoogers, Dominee van der Veer.
Peter gaf hem heel völle gegevens oaver het wereldbedrief van zien vroggere ‘onderdanen’. Het bleek veurtreffelijk te goan. Dat een bedrief een eigen bezit van alle medewerkers wèzen most, bewezen de jöörresultoaten! De medewerkers oaver de hele wereld, inmiddels in drieeeëntwintig landen, wären zeer tevrèden … !
Noe zat hee met Judith te proaten oaver de fondsen veur ontwikkelingslanden. Judith gaf hem een oaverzicht döörvan: Nigeria, Liberië, Namibië, Indonesië, Ethiopië, Vietnam, Haïti, India, Pakistan, Zuid-Afrika. Disse landen kregen regelrecht financiële hulpe uut de ‘vleispotten van Egypte’, zooas Gust het zei. De busse veur de giften an de ‘Diakonie’, diee nog altied in de woonkamer stond, bracht meer as achttienhonderd gulden per jöör op! De goeie beleggingen van Gust zien gelden in greune bedrieven en energiemoatschappijen lèverden ruum voldoonde vleujende middelen op um de echt liejende mensen te helpen!
Het scheultjen, wöör Eddy, René en Hans van de Lathmer noe ‘op’ gingen, kreeg zon boel giften, dat de boeren de ‘Driee Musketiers’ moandelijks een klein loon konden geven! Toen Gust het döör met Judith oaver had, vielen de driee net de kamer binnen. Ze wären terugge van een bootvakantie met de ‘Sint Joris’ nöör Krottmer, wöör ze op de camping een heerlijke moand deurebracht hadden met de hulpe van ‘kapitein’ Jos en ‘Därtele Jan’, de zönne van Judith. Oke diee kwammen binnen. Wat wären ze allemoale lekker bruun verbrand deur de zeezunne! Het viel Gust dalijk op dat nieet enkeld Jan Judith kusten, möör dat Jos het oke deej en hee deej dat nog wel op beide wangen … ! Judith kreeg een geweldige kleur … .
“Hei’j het nog nieet verteld?” vroeg Jos an Judith. Judith schudden het heufd. “Dan zal ik het möör doon”, zei Jos. “Wiej hebt mekäre evonden en wiej goat samenwonen!” Gust stond metene op en hee umhelsden zien zönne: “Döör bin ik heel gelukkig mee! En oew moder zal oke bliej wèèn!” Toen gaf e Judith een paer smakkerds op de wangen: “Wat fantastisch veur oe … en Tine zal der oke bliej mee wèèn!” Hee merkten dat e in herhaling verviel, want hee was het oaverzicht echt èven kwiet … . Toen liep Gust nöör de deure, deej diee lös en hee riep: “Tine… !” Diee kwam der härd anerend. Jos en Judith deelden hun nieuws noe oke met Tine … . Diee lachten: “Azikutnieejedachhadde!?” De ‘Driee Musketiers’ begonnen te dansen en te springen. Ze gingen met zien allen hoaste deur de holten vloere.
“En wiej wären nog wel bange”, zei Jos, toen het weer wat rustiger wier. “Bange? Wöörveur?” vroeg Tine. “Weet iejluu feitelijk wel, hoevölle jöör Judith oldeder is as mien?” “Achttiene … en wat zol dat dan”, lachten Gust. “Ze lik een stuk jongeder as oe … en hoe is het gezegde oke al weer … ‘Een olde bok lust wel een greun blaadjen’… . Met een kleine variatie … ‘Een olde geite … ‘ en vult zelluf möör an, of ‘Op een olde fietse… “.
“Hoe make wiej dit wereldkundig?” vroeg Judith. “Iejluu mot het gewoon in onze kleine gemeenschap vertellen en verder merkt de mensen het wel”, zei Tine. “Ze goat ter toch oaver konkelfoezen”, zei Gust. “Jos geet gewoon bie oe in en iej ‘hokt’ lekker met mekäre. Dat gef nog een heerlijk zundig geveul oke”.
“Vrouwen bint dus net geiten en mannen bokken”, zei Hans en hee begon hinnikend te lachen.
