27 Pegasus-Bridge
Op moandag de twaalfden juli rejen Gust en Tine um een uur of negen nöör Caen. Ze hadden an monsieur Blanchard verteld wat of ze der gingen doon en hee had toen dalijk evroagd of Mireille, Jean en Pierre dan weer mee mochten, want diee kinder wisten niks van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en heezelluf had nog wel mee-evochten in het leger van De Gaulle vanof de landing in Normandië. Het gekke vond Gust dat hee nieet zei ‘De Gaulle’ möör ‘De h’Walle’. Zoo had Gust diee name nog nooit uut heuren sprèken. Blanchard en De Gaulle kwammen beiden uut de buurte van Duinkerken, het zol dus wel een hallef Vlaamse uutspraak wèzen. Wiee weet?!
De kinder gingen dus mee? Nee, toch nieet, want Pierre wol lieever goan zwemmen. Jean en Mireille wollen graag. Iej konden merken dat ze van de rit nöör Caen genoaten. Ze pärkeerden an de voot van de heuvel wöörop ‘Le Château’ ebouwd is. Helaas wier der oaver dit prachtige Middeleeuwse bouwwerk gin uutleg egeven. Wandelend nöör de binnenhaven van Caen keken Tine en hee uut nöör een bookwinkel wöör een book of een album enkeld oaver ‘Le Château’ te koop was. De kinder zochten mee, möör ze vonden niks.
Ze bezochten de mooie ‘L’église Saint-Pierre’, wöör veural de kinder hun ogen uutkeken, en de machtige ‘Abbay aux Hommes’. Toen gingen ze samen in een èèthuusken wat èten en drinken. Alles bie mekäre kostten het èten tachtig Franse franks; 4 Repas 56, 4 coca 10, 4 jus orange 14. Gust besloat het rèkeningetjen te bewören, um twee redenen: um de spelling – ‘Repas’ met een heufdletter en ‘jus orange’ – en de hoge priezen van het drinken.
Noa het èten rejen ze weerumme oaver BENOUVILLE, een gehuchtjen tussen Caen en de zee. Bie de brugge döör was een klein museum. Gust had döör een kleine brochure oaver: BENOUVILLE – Calvados – 6 juin 1944. Dat földertjen was eschreven in het Frans en Engels, dus veur hem gemakkelijk te vertalen. Hee vertelden de inhold an Mireille en Jean, wiel zee in het museum langes de oorlogsattributen liepen diee döör in de umgeving achterebleven wären. Het ging oaver Generaal-Majoor Richard Gale, diee commandant was van de zesde Airborne-dvision, diee bestond uut 733 vlieegmesjienes en 355 gliders of gliejers. In de nacht van vief op zes juni 1944 wier een compagnie soldoaten onder bevel van Majoor Howard in driee Horsa-gliders deur driee Halifax-vlieegmesjienes eslept deur de lucht töt an de dreibrugge in Benouville en de gliders landden döör. Ondanks het toaje verzet van de Duutsers wisten de soldoaten de brugge heel in handen te kriegen. Möör èven later landden Luitenant D.B.Fox met zien compagnie bie de brugge van Ranville. Zoo vochten op de mergen van de zesde juni al twee compagnieën geallieerden achter de Duutse linies!
Gust vertelden dat de brugge van Benouville döörnoa eneumd is nöör het gevleugelde peerd ‘Pegasus’, want de gliders wären nieet meer of minder as gevleugelde peerden, volestampt met tientallen soldoaten.
Mireille en Jean genoaten van zien verhaal temidden van al diee verteunde oorlogsoaverbliefselen as uniformen, gasmaskers, stens, brens, rubberboten, oorlogsfoto’s, noodrantsoenen en goat zoo möör deur. ‘Pegasus-Bridge’ was töt hun verbeelding goan sprèken en Jean zei dat hee der trots op was dat zee zoo dichte bie disse veurname plaatse uut de oorlog woonden en dat zien vader mee-evochten had. En Mireille gaf Tine en hem een kus en zei: “Vous êtes ma tante et mon oncle”. Gust en Tine keken mekäre stomverbaasd an! Het duurden èven veur ze de opmerking van Mireille deur hadden.
Ze rejen weerumme nöör de camping. De kinder renden nöör hun vader en moder. En later op de dag vertelden Blanchard an Gust en Tine dat zien kinder hem plotseling een held vonden … , een “héros”.
Pegasus-Bridge
Op maandag de twaalfde juli reden Gust en Tine om een uur of negen naar Caen. Ze hadden aan monsieur Blanchard verteld wat ze er gingen doen en hij had toen dadelijk gevraagd of Mireille, Jean en Pierre dan weer mee mochten, want die kinderen wisten niets van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en hijzelf had nog wel meegevochten in het leger van De Gaulle na de landing in Normandië. Het gekke vond Gust dat hij niet zei ‘De Gaulle’ maar ‘De h’Walle’. Zo had Gust die naam nog nooit uit horen spreken. Blanchard en De Gaulle kwamen beiden uit de buurt van Duinkerken, het zou dus wel een half Vlaamse uitspraak zijn. Wie weet?!
De kinderen gingen dus mee? Nee, toch niet, want Pierre wou liever gaan zwemmen. Jean en Mireille wilden graag. Gust kon merken dat ze van de rit naar Caen genoten. Ze parkeerden aan de voet van de heuvel waarop ‘Le Château’ gebouwd is. Helaas werd er over dit prachtige Middeleeuwse bouwwerk geen uitleg gegeven. Wandelend naar de binnenhaven van Caen keken Tine en hij uit naar een boekwinkel waar een boek of een album enkel over ‘Le Château’ te koop was. De kinderen zochten mee, maar ze vonden niets.
Ze bezochten de mooie ‘L’église Saint-Pierre’, waar vooral de kinderen hun ogen uitkeken, en de machtige ‘Abbay aux Hommes’. Toen gingen ze samen in een eetcafé wat eten en drinken. In totaal kostte het eten tachtig Franse franks; 4 Repas 56, 4 coca 10, 4 jus orange 14. Gust besloot het rekeningetje te bewaren, om twee redenen: om de spelling – ‘Repas’ met een hoofdletter en ‘jus orange’ – en de hoge prijzen van het drinken.
Na het eten reden ze terug over BENOUVILLE, een gehuchtje tussen Caen en de zee. Bij de brug daar was een klein museum. Gust had er een kleine brochure over: BENOUVILLE – Calvados – 6 juin 1944. Dat foldertje was geschreven in het Frans en Engels, dus voor hem gemakkelijk te vertalen. Hij vertelde de inhoud aan Mireille en Jean, terwijl ze in het museum langs de oorlogsattributen liepen die daar in de omgeving achtergebleven waren. Het ging over Generaal-Majoor Richard Gale, die commandant was van de zesde Airborne-dvision, welke bestond uit 733 vliegtuigen en 355 gliders of glijers. In de nacht van vijf op zes juni 1944 werd een compagnie soldaten onder bevel van Majoor Howard in drie Horsa-gliders door drie Halifax-vliegtuigen gesleept door de lucht tot aan de draaibrug in Benouville en de gliders landden daar. Ondanks het taaie verzet van de Duitsers wisten de soldaten de brug heel in handen te krijgen. Maar even later landde Luitenant D.B.Fox met zijn compagnie bij de brug van Ranville. Zo vochten op de morgen van de zesde juni al twee compagnieën geallieerden achter de Duitse linies!
Gust vertelde dat de brug van Benouville daarna genoemd is naar het gevleugelde paard ‘Pegasus’, want de gliders waren niet meer of minder dan gevleugelde paarden, volgestampt met tientallen soldaten.
Mireille en Jean genoten van zijn verhaal temidden van al die vertoonde oorlogsoverblijfselen als uniformen, gasmaskers, stens, brens, rubberboten, oorlogsfoto’s, noodrantsoenen en ga zo maar door. ‘Pegasus-Bridge’ was tot hun verbeelding gaan spreken en Jean zei dat hij er trots op was dat zij zo dicht bij deze belangrijke plaats uit de oorlog woonden en dat zijn vader meegevochten had. En Mireille gaf Tine en hem een kus en zei: “Vous êtes ma tante et mon oncle”. Gust en Tine keken elkaar stomverbaasd aan! Het duurden even voor ze de opmerking van Mireille door hadden.
Ze reden weer naar de camping. De kinderen renden naar hun vader en moeder. En later op de dag vertelde Blanchard aan Gust en Tine dat zijn kinderen hem plotseling een held vonden … , een “héros”.
