25 Nieje Verten
Bram was noe helemoale nieet meer te stoppen. Hee zei dat e eidel genog was um Hoogheid eneumd te worden, dat e oke nog de titel ‘Hertog van Soveria Simeri’ had weten te verwerven en dat hee diee beide titels in zien nieje rolle van ‘Sociaal Geldgever’ best gebruken en desnoods misbruken kon! Noa de verkoop van zien bedrieven, diee honderden miljoenen mosten opleveren, zol hee kinderen uut ärreme milieus goan hellepen een goeie plaatse in de maatschappij te vinden. Hoe of zee dat allemoale vonden? Gust reageerden onmiddellijk. Hee zei dat hee dat idee fantastisch vond en hee begon metene te vertellen oaver zien eigen fondsen, wöörvan gebruuk emaakt wier oaver de hele wereld. Hee vertelden oaver de werkzaamheden van zien schoonzönne, as sociaal en maatschappelijk betrokken weldoonder oaver de hele eerde, oaver Brits Jansen en zien leprozen, oaver onderwiesprojecten in Afrika, Zuud-Amerika en Vietnam. Hee trok vergeliekingen tussen de opvattingen van Freiherr Peter van Muckhuysen en Prince Abraham de Lignac of Hertog Bram. Bram luusterden heel scherp. Gust zag an hem dat hee ergens op te breujen zat! Gust zweeg dus!
Het was een tiedjen stille. Toen nam Bram weer het woord. “Ik ga een stichting in het leven roepen. Daar stort ik minstens tweehonderd miljoen in!” Hee vertelden hoe of diee stichting heetten ging: ‘New Horizon’. Hee zei dat hee diee name ekoazen had, wiel diee name het beste weergaf wat hee wol: Ärreme kinder uutzicht geven op een welvärende tookomst. Met hulpe van zien fondsen zollen kinderen töt an hun volwassenheid substantieel begeleid worden kunnen bie hun scholing töt volweerdige leden van de samenlèving. Hee zol mensen um zich hen verzamelen diee edreven wären deur dezelde idealen diee hem bezielden. Zon ärmoede as hee as jungesken in Rotterdam ehad had, gunden hee gin kind! Hee beschouwden geld altied as een middel um de jeugd een nieje “Einder” te bieeden, zooas hee het heel beeldend uutdrukten. Gust begreep ter tenminste uut dat Bram vond dat het ‘einde’ van het lèven van ieder mense met vertrouwen integen ezieen most kunnen worden.
“Ik voelde mij op school als puber ontzettend vernederd”, zei Bram. Hee was ene van twee ärreme kinder op schole ewest. Zien vader kon de boken veur schole nieet betalen. De schole had as een soort beurs de boken in bruukleen verschaft en hee had ze eigenhandig altied motten kaften. Noa ieder schooljöör was het inlèveren van de boken ebloazen en niejen lenen. Lid van de schoolvereniging kon e nieet worden! Döör was gin geld veur! “Leve de roomse en christelijke nationale politiek!”
Bram had oaver zoovölle onchristelijkheid de troanen nog in de ogen stoan. “Ik zal ze krijgen”, had hee edacht. Noe werd zien hele vermeugen eschat op viefhonderd en dertig miljoen gulden, bie verkopen van zien bedrieven. “Daar kan ik voor de jeugd en mijzelf leuke dingen mee doen”. Hee zol veur hemzelluf en zien vrind , “nee, niet Otto maar Hans, Hans Verver, een lieve man”, zien nog te bouwen jacht zoo loaten inrichten dat het veur beiden een “Thuis” was. Hee ging op zien nieje ‘geldbelegging’ wonen töt an zien dood. Hee zol zieneigen en Hans umringen met een twintigkoppige bemanning, jonge mannen, diee het goed bie hem hebben zollen.
Homoseksualiteit was veur hem geen taboe. “En als de NTI en Lekturama verkocht zijn, zal ik helemaal uit de boekenkast komen”. Hee zei dat oke veur hem “nieuwe verten” opdoemden. Dat bracht Gust plotseling op een idee. Hee zei veur allemoale dudelijk heurböör dat ‘Nieuwe Verten’ hem een mooie name leek veur de fondsen wööroaver Judith de scepter zweiden, möör dan in zien taal: “Nieje Verten”. Tine klapten in de handen. De anderen volgden en Bram zei: “Dat ‘New Horizon’ en ‘Nieje Verten’ elkaar overal ter wereld tegen mogen komen”. “Wöörvan akte”, zei Gust en hee belden met ‘Thuus’.
Nieje Verten
Bram was nu helemaal niet meer te stoppen. Hij zei dat hij ijdel genoeg was om Hoogheid genoemd te worden, dat hij ook nog de titel ‘Hertog van Soveria Simeri’ had weten te verwerven en dat hij die beide titels in zijn nieuwe rol van ‘Sociaal Geldgever’ best gebruiken en desnoods misbruiken kon! Na de verkoop van zijn bedrijven, die ettelijke miljoenen moesten opleveren, zou hij kinderen uit arme milieus gaan helpen een goede plaats in de maatschappij te vinden. Hoe zij dat allemaal vonden? Gust reageerde onmiddellijk. Hij zei dat hij dat idee fantastisch vond en hij begon meteen te vertellen over zijn eigen fondsen, waarvan gebruik gemaakt werd over de hele wereld. Hij vertelde over de werkzaamheden van zijn schoonzoon, als sociaal en maatschappelijk betrokken weldoener over de hele aarde, over Brits Jansen en zijn leprozen, over onderwijsprojecten in Afrika, Zuid-Amerika en Vietnam. Hij trok vergelijkingen tussen de opvattingen van Freiherr Peter van Muckhuysen en Prince Abraham de Lignac of Hertog Bram. Bram luisterde heel scherp. Gust zag aan hem dat hij ergens op te broeden zat! Gust zweeg dus!
Het was een tijdje stil. Toen nam Bram weer het woord. “Ik ga een stichting in het leven roepen. Daar stort ik minstens tweehonderd miljoen in!” Hij vertelde hoe die stichting heten ging: ‘New Horizon’. Hij zei dat hij die naam gekozen had, omdat die naam het best weergaf wat hij wou: Arme kinderen uitzicht geven op een welvarende toekomst. Met hulp van zijn fondsen zouden kinderen tot aan hun volwassenheid substantieel begeleid kunnen worden bij hun scholing tot volwaardige leden van de samenleving. Hij zou mensen om zich heen verzamelen die gedreven waren door dezelfde idealen die hem bezielden. Zo’n armoede als hij als jongetje in Rotterdam gehad had, gunde hij geen kind! Hij beschouwde geld altijd als een middel om de jeugd een nieuwe “Einder” te bieden, zoals hij het heel beeldend uitdrukte. Gust begreep er tenminste uit dat Bram vond dat het ‘einde’ van het leven van ieder mens met vertrouwen tegemoet gezien moest kunnen worden.
“Ik voelde mij op school als puber ontzettend vernederd”, zei Bram. Hij was een van twee arme kinderen op school geweest. Zijn vader kon de boeken voor school niet betalen. De school had als een soort beurs de boeken in bruikleen verschaft en hij had ze eigenhandig altijd moeten kaften. Na ieder schooljaar was het inleveren van de boeken geblazen en nieuwe lenen. Lid van de schoolvereniging kon hij niet worden! Daar was geen geld voor! “Leve de roomse en christelijke nationale politiek!”
Bram had over zoveel onchristelijkheid de tranen nog in de ogen staan. “Ik zal ze krijgen”, had hij gedacht. Nu werd zijn hele vermogen geschat op vijfhonderd en dertig miljoen gulden, bij verkoop van zijn bedrijven. “Daar kan ik voor de jeugd en mijzelf leuke dingen mee doen”. Hij zou voor hemzelf en zijn vriend , “nee, niet Otto maar Hans, Hans Verver, een lieve man”, zijn nog te bouwen jacht zo laten inrichten dat het voor beiden een “Thuis” was. Hij ging op zijn nieuwe ‘geldbelegging’ wonen tot aan zijn dood. Hij zou zichzelf en Hans omringen met een twintigkoppige bemanning, jonge mannen, die het goed bij hem zouden hebben.
Homoseksualiteit was voor hem geen taboe. “En als de NTI en Lekturama verkocht zijn, zal ik helemaal uit de boekenkast komen”. Hij zei dat ook voor hem “nieuwe verten” opdoemden. Dat bracht Gust plotseling op een idee. Hij zei voor allemaal duidelijk hoorbaar dat ‘Nieuwe Verten’ hem een mooie naam leek voor de fondsen waarover Judith de scepter zwaaide, maar dan in zijn taal: “Nieje Verten”. Tine klapte in de handen. De anderen volgden en Bram zei: “Dat ‘New Horizon’ en ‘Nieje Verten’ elkaar overal ter wereld tegen mogen komen”. “Waarvan akte”, zei Gust en hij belde met ‘Thuus’.
