9 Roel van Duijn
Gust keek nöör buten. Op dat moment stopten der een ‘lelijk entjen’ op zien erf. Een stevige vent met een zwärte volle böörd en een zieekenfondsbrilleken op de neuze stapten uut. Jezus met een brille schoat Gust metene deur de kop en hee ging nöör buten. De Jezusfiguur stapten op hem of, stak hem de hand too en zei: “Roelof Hugo Gerrit van Duijn, Roel voor vrinden, dus ook voor U”, en hee schudden Gust härtelijk en lange de hand. “Tobias Gustaaf Meester”, antwoordden Gust op dezelde wieze. Hee mocht “Jezus” metene. De man had wat zachts möör onverbiddelijks oaver zich … en hee herkenden hem dadelijk toen e zien name eheurd had. Dit was diee antroposofische figuur diee name emaakt had in Amsterdam en diee volgens de radioberichten in januäri noe, begin zesenzeuventig, uut de gemeenteroad van Amsterdam estapt was. “Kom binnen”, zei e en hee ging Roel veur nöör de kamer. Roel volgden hem en èven later zatten ze gezellig in de woonkamer. Gust stelden veur dat ze mekäre möör nieet op ofstand mosten behandelen, stak Roel weer de hand too en zei: “Gust”. “Roel”, zei Van Duijn, en zoo was het ies tussen hun op diee toch al sloffe eerste februäri helemoale ebroaken.
Tine was in de keuken bezig en Gust meldden haer dat ter bezeuk was. Niejsgierig ging zee mee nöör de kamer. “Roel van Duijn”, zei zee, “Ik herken U van beelden op de teevee en ik weet waarvoor U komt!” Roel keek heel verbaasd. Toen zei ze dat ze eerst koffie halen ging en dat ze dan vertellen zol wat zee wist.
Toen de koffie op toafel stond, vertelden Tine het volgende: Zee wist dat Roel een achttal jören elejen een geestelijke inzinking ehad had. Hee was op anroajen van zien huusdokter op een biologisch-dynamische boerderieje in Zeeland goan werken. Döör had hee de kabouter ontdekt as symbool van het ‘Verbond’, “met een Hoofdletter” zei ze, tussen mens en natuur in hun hoapeloze gevecht met de alles vernieelende wereld-ruïnerende technologie. “Je wou een vredelievende gemeenschap helpen opbouwen met als grondslag coöperatie en ondersteuning!” En toen zei ze dat Roel eheurd hebben most van ’DUBIO’, Meester en de boerenmoatschap in Diepenveen!
Roel zei dat zee helemoale geliek hadden en hee vertelden dat hee in negenenzestig veur ‘Provo” in de Amsterdamse gemeenteroad had ezèten, en toen veur ‘Kabouterstad Amsterdam’. “Ik ben in zeventig, op zeventien april, een vrijdag, ontvoerd door de rechts-radicale Joop Baank. Die is voor die ontvoering nooit bestraft”. Roel zei dat hee dat de toemalige burgemeester, Samkalden, nog steeds kwoalijk nam!
Hee vertelden dat hee in drieeënzeuventig lid van de PPR eworden was en dat hee al in september vierenzeuventig wetholder in Amsterdam veur diee pärtieje was. Een dienstauto wol e nieet, hee had een dienstfietse ekoazen! En noe had hee ontslag motten nemmen in verband met een bomleggerieje. Möör dat verhaal was nieet interessant. Möör hee was noe hier, umdat hee in Oost- Nederland biologisch wol goan boeren. Tine bleek geliek te hebben. Hee was hier um zich te oriënteren.
Het was zundag, dus de ‘Dubio’-winkel was esloaten, möör wat het biologisch boeren betreft, was ter veur Van Duijn genog te zieen. Ze gingen met zien drieeën de driee bedrieven langes, want ook ’s zundags mot ter ewerkt worden veur de lèvende have en … de duurzame energieveurzieening ging gewoon deur!
Roel keek zien ogen uut! Zoo zol hee het oke goan doon. Verder genoat hee van de biologische producten in de winkel… .
Toen Van Duijn ofscheid nam, zei Gust tegen hem: “Boeren is niks voor jou, Roel! Theoretisch kun jij van alles, in gedachten, maar onder je handen breekt het af!”
Roel lachten: “Wij zullen zien!”
9 Roel van Duijn
Gust keek naar buiten. Op dat moment stopte er een ‘lelijk eendje’ op zijn erf. Een stevige vent met een zwarte volle baard en een ziekenfondsbrilletje op de neus stapte uit. Jezus met een bril schoot Gust meteen door het hoofd en hij ging naar buiten. De Jezusfiguur stapte op hem af, stak hem de hand toe en zei: “Roelof Hugo Gerrit van Duijn, Roel voor vrinden, dus ook voor U”, en hee schudde Gust hartelijk en lang de hand. “Tobias Gustaaf Meester”, antwoordde Gust op dezelfde wijze. Hij mocht “Jezus” meteen. De man had wat zachts maar onverbiddelijks over zich … en hij herkende hem dadelijk toen hij zijn naam gehoord had. Dit was die antroposofische figuur die naam gemaakt had in Amsterdam en die volgens de radioberichten in januari nu, begin zesenzeventig, uit de gemeenteraad van Amsterdam gestapt was. “Kom binnen”, zei hij en hij ging Roel voor naar de kamer. Roel volgde hem en even later zaten ze gezellig in de woonkamer. Gust stelde voor dat ze elkaar maar niet op afstand moesten behandelen, stak Roel weer de hand toe en zei: “Gust”. “Roel”, zei Van Duijn, en zo was het ijs tussen hen op die toch al slappe eerste februari helemaal gebroken.
Tine was in de keuken bezig en Gust meldde haar dat er bezoek was. Nieuwsgierig ging ze mee naar de kamer. “Roel van Duijn”, zei ze, “Ik herken U van beelden op de teevee en ik weet waarvoor U komt!” Roel keek heel verbaasd. Toen zei ze dat ze eerst koffie halen ging en dat ze dan vertellen zou wat ze wist.
Toen de koffie op tafel stond, vertelde Tine het volgende: Zij wist dat Roel een achttal jaren geleden een geestelijke inzinking gehad had. Hij was op aanraden van zijn huisdokter op een biologisch-dynamische boerderij in Zeeland gaan werken. Daar had hij de kabouter ontdekt als symbool van het ‘Verbond’, “met een Hoofdletter” zei ze, tussen mens en natuur in hun hopeloze gevecht met de alles vernielende wereld-ruïnerende technologie. “Je wou een vredelievende gemeenschap helpen opbouwen met als grondslag coöperatie en ondersteuning!” En toen zei ze dat Roel gehoord hebben moest van ’DUBIO’, Meester en de boerenmaatschap in Diepenveen!
Roel zei dat zij helemaal gelijk had en hij vertelde dat hij in negenenzestig voor ‘Provo” in de Amsterdamse gemeenteraad had gezeten, en toen voor ‘Kabouterstad Amsterdam’. “Ik ben in zeventig, op zeventien april, een vrijdag, ontvoerd door de rechts-radicale Joop Baank. Die is voor die ontvoering nooit bestraft”. Roel zei dat hij dat de toemalige burgemeester, Samkalden, nog steeds kwalijk nam!
Hij vertelde dat hij in drieënzeventig lid van de PPR geworden was en dat hij al in september vierenzeventig wethouder in Amsterdam voor die partij was. Een dienstauto wou hij niet, hij had een dienstfiets gekozen! En nu had hij ontslag moeten nemen in verband met een bomleggerij. Maar dat verhaal was niet interessant. Maar hij was nu hier, omdat hij in Oost- Nederland biologisch wou gaan boeren. Tine bleek gelijk te hebben. Hij was hier om zich te oriënteren.
Het was zondag, dus de ‘Dubio’-winkel was gesloten, maar wat het biologisch boeren betreft, was er voor Van Duijn genoeg te zien. Ze gingen met z’n drieën de drie bedrijven langs, want ook ’s zondags moet er gewerkt worden voor de levende have en … de duurzame energievoorziening ging gewoon door!
Roel keek zijn ogen uit! Zo zou hij het ook gaan doen. Verder genoot hij van de biologische producten in de winkel… .
Toen Van Duijn afscheid nam, zei Gust tegen hem: “Boeren is niks voor jou, Roel! Theoretisch kun jij van alles, in gedachten, maar onder je handen breekt het af!”
Roel lachte: “Wij zullen zien!”
