73 Dinsdag, 17 december 2013 - Kerst- en Niejöörswensen
Ik zitte um zeuven oaver negen achter de compjoeter. Ik kieke nöör buten. De lucht is egaal gries, ziee ik, möör zut nieet nöör sneeuw uut. In de huzen an de oaverkante stoat de lichtjes mien vrindelijk ‘goeiemärgen’ te twinkelen. Ik vind het jammer dat de wereld nieet wit is. Dat is momenteel bie Bennie Hackmann in Canada wel anders. Ik lèze op zien wenskaerte dat Joke en hee een bende wittigheid verwacht en diee kaerte is toch alweer een antal dagen elejen verstuurd. Ik bin altied weer blie op zien kaerten mien eigen taal te lèzen. De andere kaerten diee wiej ontvangt, bint altied in het Nederlands esteld of wat döörveur deur geet. Bennie Hackmann gebruukt altied zien modertaal: Dèventers. Joa, hee höldt ter een eigen spelling op noa, möör dat maakt niks uut, want hee is lekker an het neulen of nölen an en … wiejbeiden bint geboren Ravenstroaters en dus kenne wiej de ‘butennoordenbärgse’ uutspraak, oke al gebruke wiej een verschillende spelling. Allewel, Bennie blik ieder jöör de spelling uut de “Grammatica van het Dèventer Dialect” bèter te kennen! Dat hef e natuurlijk mede van de kaerten diee wiej hem estuurd hebt.
Ik wete wel zeker dat ter meer kaerten in het Nedersaksisch de wereld oavergoat. Der bint een paer miljoen mensen op eerde diee disse taal nog gebruukt, schriftelijk en mondeling. Jammer dan oke dat het verzenden van wenskaerten met kässemis en niejöör steeds minder wördt. An diee vermindering doo ik oke mee, bedenk ik mien noe. Veurig jöör binne wiej dertoo oaveregoan enkeld nog ontvangen kaerten te beantwoorden! En dat doo we dan oke nog per tillefoon of iemeel. Dan blif ter van schriftelijk taalgebruuk nieet völle oaver. Enkeld de kaerte an Joke en Ben in Canada blif! Ik wete dadde wiej op disse wieze de medewerkers van de postbezörgdieensten gin plezier doot, möör wiej wordt older, de tieden verandert, onze pensioenen wordt steeds minder en goa zoo möör deur.
Veurig jöör spanden Ali en ik trouwens nog touwtjes langes de bokenkaste um met wasknieperkes onze ontvangen kaerten op te hangen; het zal mien beniejen of dat het ter dit jöör nog van kump.
Noa de kaerte van Bennie hebbe wiej der töt noe nog twee ontvangen, ene van een nichte uut Dèventer en ene uut Steenwiek. Mooie kaerten trouwens, möör meer as ‘Prettige Feestdagen’ of zoowat stond ter nieet op. Vrogger schreven ze hele verhalen! Kiek, denk ik, zoo hooft het veur mien helemoale nieet meer! Tillefonisch ka’k nog een heel verhaal anheuren of ofstèken, wat de belangstelling an beide kante wel vergroot.
Nem noe dat prachtige iemeelverhaal met foto’s dadde wiej al ekregen hebt van Bianca en Jan Helderman! Ik heb het metene uuteprint: twee kantjes op een aaviertjen! En diee taal! Zuk mooi töt lèzen dwingend Nederlands lèès ik nieet vake. Ik hebbe ze metene met een antwoord bedankt. Een verhaal oaver Ali en mien heb ik ter nieet bie edoan, want een paer dagen elejen heb ik Bianca in het dörp nog esproaken.
Al denkend leun ik wat achteroaver. Ali kump de werkkamer in: “Wat doe je? En kun je m’n laptop even naar de “Keizerswaard” brengen?” Ik zegge da’k oaver kerst- en niejöörskaerten zitte te peinzen en ik stoa op en ik brenge haer spul nöör de gemeenschapsruumte van ons complex. As ik terugge bin, begin ik te tikken op mien toetsenbord en de eerste letters verschient op het scherm. Het mot een wens worden veur de lèzers van “Koninkrijk Konkelfoes”, wöörmee zee het kommende jöör in kunt. Möör het wil nieet lukken. Ik kan het nieet! Ik kan de woorden nieet vinden um de mensen veur kommend jöör een härt onder de rieem te stèken. Ik leune weer achteroaver. En ik kriege een idee: Ik schrieve gewoon op wat ik noe, in disse vief kwärtier achter de kompjoeter oaverwoagen hebbe en ik eindige met: An allen diee dit stuksken lèèst “Mooie käsdagen en een veurspoedig tweeduzend veertiene”.
