65 Moandag, 18 november 2013 - Diee Sunterkloas toch!
An zoaterdag de zestienden denke ik terugge. Ik zitte te late veur de bolleroete um de teevee-Sunterkloas in Grönningen te zieen ankommen en ik ziee diee hansworst van een Sunterkloas veur mien. Wat maakt diee vent van dat kinderfeest een misselijke boel. Al het mooie haalt e van de werkelijkheid of. Een ankomst as diee van Sunt is gin toneelstuk. Der bint wel spöllers en der is publiek. De veurstelling is een kleurig espölde realiteit en gin soap. Dat laatste maakt disse Kloas tervan. Bie kinderfeesten mot de echtheid ewöörborgd wèèn, anders is veur de kleinen de lol der helemoale vanof: veur kinder is het gin flauwe poespas, möör een ernstig gebeuren met de beste toneelspöller en dat is toch altied nog Sunterkloas. En ik bin een Sunterkloas, wat zeg ik, de Sunterkloas, nog steeds!
Döör zit ik weer in de oapenböre legere schole “De Slingerbos". In de gemeenschapsruumte, in mien grote stool in negentien negenenzestig. Ik kieke de zaal in. Vlak veur mien töt an het podium zit de kinder. Döörachter de moders, de vaders, de grootolders. Links veuran ziee ik de burgemeester zitten, met zien vrouwe. Hee kump bienoa ieder jöör, want, zeg de burgervader altied: "Voor mij is er maar één Sinterklaas, en dat bent U!"
Ik bin döör möör wat trots op. Het mot ook wel wöör wèèn as ik ieder jöör opniej evroagd worde metene al noa mien optrejen. Ik hebbe het altied wel makkelijk ehad. Mien eigen kinder bint alle viere op de "universiteit" van Diepenveen ewest, en mien döchterken zit ter nog op, of bèter, ze is op diee schole pas in de eerste klasse begonnen. Ik wete dus alles van de schole en de kinder. Veuran in de tweede rieje, middenin, zit ze. Blosjes op de wangen, en ze zit zooas alle anderen vol verwachting nöör mien op te kieken. Ik ziee haer härtjen in de kèle kloppen. Ik kieke de kinderschäre oaver en ziee de blieje kleuren, wöörmee alles versierd is: slingers, blomen, papieren rozen, kreuntjes op de kinderheufkes.
Dan begin ik: "Lieve kinderen, allemaal zijn jullie lief geweest; ik kan jullie niet allemaal bij me laten komen; daarom kies ik enkele van jullie uit mijn grote boek". Ik blader in mien in-ebonden verzameling wèèkbladen van "De Spiegel". "Eens kijken, blz. 2357. Aha ..." en ik neume de name van mien eigen kleine meid. Ik ziee haer schrikken. Dan steet ze op en kump nöör mien too. Sandro pakt haer veurzichtig op en zet haer bie mien op het podium. Ik stèke mien hand uut en zee drukt hem stevig. "Zijn je ouders er ook?"
"Alleen mijn mamma, Sinterklaas. Mijn vader werkt in Apeldoorn en die moest vandaag gewoon naar zijn werk."
"Dat weet ik, want ik heb hem vanmorgen in Apeldoorn al gezien. Daarom liet ik je even hier komen; om je te zeggen, dat hij vanavond de cadeautjes voor jullie meebrengt. Die heb ik hem vast gegeven; ik kan jammer genoeg niet bij jullie komen door de drukte. Vind je dat goed zo?"
Mien dochter knikt heftig: "Jaaa...."
Met twee handen vol tumtum geet ze nöör haer plaatse weerumme.
De middag verlöp zooas altied härtstikke gezellig. De juffrouw besprek mien metene veur het volgende jöör.
As ik noa het ofschminken, douchen en verklejen met bärstende koppiene thuuskomme, steet mien dochter mien al achter de veurdeure op te wachten: "Ik weet dat je de sinterklaascadeautjes bij je hebt, want je bent Sinterklaas tegengekomen."
Op dat moment besef ik pas goed dat ik nog steeds goed kan toneelspöllen. Möör joa, het lèven is noe éénmoal een schouwtoneel; elk spölt zien rol en krig zien deel! Jammer dat ik nieet evroagd worde um dit jöör nog ens ergens mien rol te vervullen! Ach, deroaver dreumen is ook leuk! En … iedere tied hef haer eigen plezier, of nieet dan … .
