60 Donderdag, 31 oktober 2013 - Lucretia en Hervormingsdag!
Mien oavergrootvader, Johan Lankkamp, had de gewoonte zien dochters namen te geven van vermaerde vrouwen uut de geschiedenis en de mythologie. Zoo heet zien oldste dochter en zien eerste kind Lucretia. Volgens mien moder, oke een Lucretia, was ze verneumd nöör de “kuise Lucretia”. Wiee dat precies was, koekel ik noe op internet. Zee was volgens de oaverlèvering de dochter van Spurius Lucretius Tricipitinus. Zee was wadde wiej noe neumt een bjoetie en heel deugdzaam. As de mannen op kriegstocht wazzen, hielden hun vrouwen grote feesten vol wellustigheid en oaverspel, zoo nieet Lucretia. Zee zat rustig thuus met haer dieenstmeikes en spon. Joa inderdoad, zee was een wief dat spon!
Lucretia Lankkamp is dus mien grootmoder en völle van haer kleindochters en achterkleindochters draagt haer name, en allemoale met ere. Veur mien veult het altied net of dat ze nöör mien moder verneumd bint.
Ene van diee Lucretia’s is vandage, op Hervormingsdag, jörig. Zee is noe negentig. Toen ik ende september zesentachtig wier, hef ze mien opebeld. Ik bin immers een zönne van haer “Tante Lucy”, de zuster van haer moder en oke een dochter van “Opoe Preusterink-Lankkamp”. Um hallef tiene bel ik haer op. “Aaah, diee Gerrit, hei’j an mien verjöördag gedacht?”- Zee is een Zutphensen -. “Geweldig, jonge!” – “Joa, ik dach’e, ik hove nog gin keersken veur oe te branden en butendat is het oke nog ens een keer Hervormingsdag!” - “Joa, keerskes branden loate wiej meer oaver an de mensen diee zoo neudig uterlijk vertoon wilt!” – “Joa, ik bin met al diee rituelen nieet opevoed! Mien moder en vader wazzen meer van het stille perseunlijke en innerlijke belèven”.
Noa het gesprek denk ik deur oaver dat ‘keerskesopstèken’ en ‘Hervormingsdag’. In gedachten zit ik veur de teevee en ik ziee net as gisteroavend diee mannen- en vrouwengezichten langesgoan; zee vertelt mien veur wiee zee een keersken opstèèkt! Ik ziee dat as een verkapte reclame um begin november weer “Allerzielen” te goan vieren! Ik heb döör helemoale niks mee! Een keerse stèèk ik an in de donkerste dagen, met käsmis bieveurbèèld, en dan een heleboel. Ik hebbe wel wat met Hervormingsdag. Het zal mien worst wèèn of Maarten Luther joa of nee diee viefennegentig stellingen an de Slotkapel in Wittenberg op de deuren espiekerd hef, möör hee herinnert ter mien wel an dat ik een protestantse jonge bin, diee van biegeleuvige roomse handelingen niks hebben mot en dus oke nieet van sacramentshandelingen. Ik begriepe van zukke handelingen helemoale niks en heiligheid is mien vremd. Ooh, Anita Witzier, Arthur Japin en al diee andere goedwillenden, ik vind het prima dat jullie doot wat jullie doot, möör probeer het nieet an anderen op te dringen.
Mien moder Lucretia dacht ter oke zoo oaver, net as mien opoe. De jörige Lucretia diee ik net ebeld hebbe en diee op Hervormingsdag negentig eworden is, denkt nieet anders.
Hervormingsdag en Allerzielen, ze likt vlak bie mekäre, um van Allerheiligen nog möör te zwiegen. Diee dagen biet mekäre nieet meer, möör holden van mekäre doot ze oke nieet. Het blieft symbolen van heel verschillende denk- en geveulswerelden diee grote tweespalt tewèèg brengt, telkens weer.
Het is tien veur twalef, ziee ik op mien horloge. Het is tied um mien gedachten èven opziej te zetten, want de inwendige mens vrög um versterking. Ik stoa op en lope nöör de keuken; diee is deur onze trouwe hulpe weer veur mien gebruuksklöör emaakt. Zonder vaste rituelen kan ik ter veur Ali en mien weer an de slag goan. Ik heb het disse keer makkelijk, want ik hebbe al kantenklöörmoaltieden bie de Keurslager ehaald; diee kan ik in een paer minuten in de verwärremkaste heite maken. Ik bedenke mien plotseling dat oke de moaltieden van Luher of Franciscus nieet zoo heite egèten wordt as ze wordt opedieend.
