31 Moandag, 5 augustus 2013 - Paul ..., nieet enkeld taxichauffeur ...
An Paul denk ik, de chauffeur diee Ali en mien nöör Praamstra ebracht hef, en met wiee ik op de thuusreize toch wel een heel biezundere erväring ehad hebbe. Op de henreize was hee al butengewoon belangstellend, nee, nieet niejsgierig, echt geïnteresseerd: “Ubeiden bent boekenliefhebbers?” – “Dat mag U wel zeggen”. – “U gaat nu met die hitte een boek kopen?” – “Nee, wij gaan kijken hoe mijn nieuwe boek erbij ligt in de etalages bij Praamstra”. – “U hebt een boek geschreven?!” – Bewonderende stilte. – “Hoe heet het?” – “Koninkrijk Konkelfoes”. Paul vrög wat ‘Konkelfoes’ is en ik legge het uut. “Wat prachtig, als iemand kan schrijven!” besluit Paul.
Verder zeg hee helemoale niks töt wiej bie de bookhandel bint. Ik rèkene of: ellef euro zeuventig steet ter op de meter. Ik loate ofronden nöör boaven op hele euro’s veur het pinnen. “Fijn, bedankt”, zeg e. Ik zegge hem dadde wiej IJTD wel bellen zult, azze wiej weer nöör huus wilt.
Zol Paul weten dat zien name kump van het Latijnse Paulus, wat ‘De Geringe’ betekent? Zol hee bekend wèèn met de bekering van Saulus, wat ‘Umme wiee ebeden is’ is in het Hebreeuws? Ik hebbe gin idee. Feitelijk had ik hem dat vroagen motten, toen hee ons tegen kwärt veur viere bie Talamini weer opepikt hef! Ik hebbe dat verzuumd. Meschiens kump dat deurdat hee metene noa het instappen vroeg: “En hoe hebt U het bij Praamstra gehad?”
Ik vertelle hem hoe of ons bezeuk an Praamstra verlopen is, oaver het feit dat de boken zoo strategisch oaver de winkel verdeeld likt. En dan is het een hele tied stille in de taxi. En dan, bie de rotonde op Borgele, vrög Paul plotseling: “Kunnen wij geen deal maken? Hebt U ook boeken thuis?” Ik zegge dat ik ter nog zeuven heb liggen van een tweede zending van tiene.
“Zou U deze rit willen afrekenen door betaling met een boek?” – Mien hersens werkt roazend snel: “Nee, daarvoor is mijn boek veel te duur, tweeëntwintig en een halve euro”. – “Jammer, ik had het graag gehad!”
Ik hebbe der al metene spiet van da’k “Nee” ezegd hebbe en azze wiej oaver bint, he’k nog de neiging toch met een book te betalen, möör ik pinne gewoon.
Azze wiej binnen bint, belle ik dalijk de uutgever en ik vertelle oaver de biezundere gebeurtenis met Paul … en zien belangstelling veur boken. De uutgever vindt mien een grote sufferd. “U had geen betere reclame kunnen bedenken. Een taxichauffeur die met Uw boek, zichtbaar op het dashboard door het Sallandse land rijdt!” – “Ik heb een kaartje met het nummer van IJTD. Zal ik hem bellen en hem alsnog een boek kado doen?”, vroag ik. – “Onmiddellijk”.
Èven later heb ik Paul te pakken en ik zegge wat de uutgever mien ezegd hef. Paul teunt zich heel bliej. Een uurtjen later is e der al. Ik hebbe ondertussen een ‘opdracht’ veur in het book eschreven. Hee is ter vrolijk van. “Ik neem het mee op vakantie”, zeg e. Ik vertelle hem nog dat e de eerste vieftig à zestig heufdstukskes goed lèzen mot, want de heufdpersoon belèèft döör allerlei vremde dinger in, deurdat e in coma verkeert. Paul löt deurschemeren dat hee meujlijke dinger wel gewend is.
As Paul weg is, besef ik da’k ter goed an edoan hebbe hem een book te geven. Ali vindt dat oke. Haer blik oke opevallen te wèèn dat Paul nieet enkeld taxichauffeur is, dat e völle meer is, juust umdat e zoo bescheiden deur het lèven ‘rit’.
Ik belle toch nog èven weer met mien uutgever. Ik vertelle haer da’k veur het eerst van mien lèven met een worst nöör een zieje spek egooid hebbe. – “Zo moet U dat niet zien. Die chauffeur zal zeggen dat U hem serieus genomen hebt, dat U hem hebt gewaardeerd. Ik wil wedden dat hij voelt dat U hem als ‘Mens’ ingeschat hebt en niet enkel als ‘chauffeur’!”
Ik zette de telefoon weg. Ze hef gelieke … : Veur mien is Paul “Paul”!
