163 Le quatorze juillet
De tricolores hingen uit die maandag. Het was de veertiende, de belangrijkste nationale feestdag in La République Française. De bestorming van de ‘Bastille’ in 1789 werd immers weer herdacht.
Jan wilde wel eens weten wat daarvan in de plaatsjes in de Vogezen te zien was. Hij had met behulp van Michélinkaart nummer 62 een autotocht uitgestippeld van wel tweehonderd en zestig kilometer. Alle plaatsjes waar ze door zouden komen, had hij nauwkeurig genoteerd. Hij liet de lijst aan Top zien, die ze een voor een hardop voorlas waar iedereen bij was: ”Rhodes – Sarrebourg – Neufmoulins, of ‘Negenmolens’, - Hattigny – Bertrambois, ‘Bertrambos’ dus, - Cirey – Val-et-Châtillon – Bréménil – Badonviller – Fenneviller – Neufmaisons, ‘Negenhuizen’, - Raon – L’Etape – Saint Dié – Saint Léonard – Xonrtupt Longemer – Col de la Schlucht – Col du Bonhomme – Plainfaing – Fraize – La Croix aux Mines – Ban-de-Laveline – Bertrimoutier – Frapelle – Provenchères – s-Fave – Col de Saales – Saales – Saint Blaise – La Roche – Fouday – Rothau – Schirmeck – Vacquenoux – Col du Donon – Abreschuller – Nittin – Hesse – Sarrebourg – Rhodes. Ik ben niet van plan dat allemaal op de kaart te controleren, maar wie zin heeft mee te gaan bergje op en bergje af, die mag de hand opsteken”.
Allemaal wilden ze mee, dus gingen ze met beide wagens. Het werd een prachtige tocht, slalommend bergje op en bergje af, langs plaatsjes, die soms maar uit een kapelletje met monumentje ervoor en enkele woningen en een winkeltje bestonden. Maar elk oorlogsmonumentje en beeldhouwwerkje was blauw-wit-rood versierd. De driekleur hing overal uit, de mensen waren feestelijk gekleed, top vond het kortom zeer vreugdevol en zonnig. Hij kreeg de indruk dat zijn passagiers, Jan, Eddy en Hans ook erg genoten.
Ze reden met alle autoraampjes open door het prachtige Vogezenlandschap en ze stopten drie keer onderweg, de eerste keer bij een bergstroompje. Daar aten ze de meegenomen boterhammen. Top en Eddy legden het stroompje om, eenvoudig door dat met zand en stenen af te dammen. Ze namen daarvoor een kampschopje dat achter in Tops wagen lag. Het was een leuk spel, de anderen deden al gauw mee en Judith zei heel wijsgerig: “Hier wier op de veertienden juli viefenzeuventig de stroom ummelegd”. De anderen zwegen wel even, toen zij het zei.
Nadat het water een stukje nieuwe bedding gezocht had, kwam het na zo’n twintig meter toch weer in de eigen bedding uit. “Het blood krup wöör het nieet goan kan, möör water zöch altied de weg van de minste weerstand”, zei Jan. Ook daar waren ze even stil van.
De derde stop was op Col du Donon. Daar gingen ze naar ‘Hotel Velleda’ om wat te drinken. Ook daar hing de vlag uit. Toen reden ze terug naar “Val des Rhodes”, hun camping.
Judith vond dat bij een feestdag een feestelijk maaltijd hoorde. Misschien was ze aangestoken door de heerlijke geuren van de “Franse” keukenluchtjes in hun omgeving. Ze ging op gasstel en oven meteen aan de gang. De supermarché in Sarrebourg had lekkere dingen uit de Franse keuken in blik, glas en plastic in voorraad gehad. Het was dus geen kwestie van kokkerellen maar van opwarmen: rundvleessoep uit blik als voorgerecht, zuurkool met worst en spek uit blik – de Vogezische aardappeltjes hoefde ze enkel te schillen en te koken – , griesmeelpuding met bessensap uit plastic, verschillende soorten fruit uit de afdeling ‘Fruit’.
Ze aten heerlijk.
’s Avonds waren er geweldige vuurwerken in de omgeving. Dat deed Top Chinees aan.
Het werd een onrustige nacht op de camping. Top had alle gelegenheid de dag nog eens ‘door te nemen’. Conclusie: “Geef mij toch maar ‘Le jour de la Reine’ op de dertigste april.
