149 Secretaresse
Na het telefoongesprek met Judith Janzen belde Top onmiddellijk met Krottmer. Hij kreeg Tine aan de lijn. Die verbond hem meteen door met Peter. Top vertelde hem wat er die middag allemaal gebeurd was. Peter onderbrak hem niet tot Top vertelde dat de jongen, Jan Janzen, hem verteld had dat zijn moeder “een gestudeerde vrouw” was. “Ik zegge oe letterlijk wat hee zei. Ze hef twee volledige studies op “Instituut Schoevers” volbracht. Nou, dat is een gerenommeerd instituut. Ze hef de gewone secretaresseopleiding evolgd met vier vremde talen: Engels, Frans, Duits en Spaans en de internationale opleiding met zeuven vremde talen, diee talen diee ik al eneumd hebbe plus Italiaans, Portugees en an de universiteit van Utrecht is zee nog afestudeerd in de Slavische talen met as heufdvak Pools. Dat hef zee mien allemoale verteld. Ze kon in diplomatieke dienst kommen döörnoa, möör zee wier verlieefd en zee trouwden met een advocoat, wöörbie zee as secretaresse werkzaam was. Zee wol anvankelijk nieet met hem trouwen, toen zee van hem in verwachting was eraakt, en zee gaf de jonge haer eigen achtername: Janzen. Ze trouwden döörnoa toch nog met diee advocoat. De jonge is noe vieftiene!”
“Diee vrouwe kan mooi mien secretaresse worden veur het ‘fonds’. Iej bint dan de vriewillige veurzitter en zee de betaalde medewerkster Zee is dan ook deelhebber an ‘Parnes’”.
Top bekende dat hij telefonisch al vooruitgelopen was op wat Peter zei. Hij vertelde dat ze door het overlijden van haar man geen ‘zaak’ meer had en moest zien aan de kost te komen voor haar en haar zoon Jan.
Peter vond dat hij heel goed gehandeld had. Ze moest maar zo snel mogelijk beginnen, want dan kon ze de praktische zaken regelen voor Brits Jansen op Sulawesi. Hij zei dat Top er goed aan deed haar uit te nodigen “morgen op ‘Weltevree’ te kommen”, dan kwam hij ook met de heli. “Trouwens, wiej wären toch al van plan te kommen met zien beiden, want wiej hebt een verrassing veur dibeiden!” Ze zouden er om elf uur zijn.
Na het gesprek met Peter belde Top dadelijk Mevrouw drs. Janzen. Hij nodigde haar uit voor een zakelijk gesprek de volgende morgen op ‘Weltevree’ om half twaalf. Jan wist wel hoe ze daar komen moest. Ze zei dat ze dat zelf wel wist, want dat ze veel inkopen deed in de biologische winkel.
Daarna wandelde Top naar de moestuin. Daar was Tine lekker bezig. Hij vertelde de hele geschiedenis nog eens en Tine luisterde heel aandachtig. Ze vond dat hij, “Hoe neum iej dat ook al weer?” adequaat gehandeld had, want een betere secretaresse dan zo’n ‘Schoeversvrouw’ kon je niet hebben.
Toen ging Top naar Oma. Hij vertelde de hele geschiedenis nog eens. “Dit hef zoo motten wèzen”, zei Oma. “Het wördt tied dat ter oaverdag veurtdurend iemand hier in huus is, want ik bin hier nieet zoo lange meer”. Wat bedoelde ze met die vreemde opmerking, vroeg Top zich af. Ze zou toch niet … ?
Toen belde Top met Jos in Groningen. Die was enthousiast. Hij zei dat hij vond dat Top veel te zwaar belast was, ondanks het feit dat hij niet meer werkte. “Allenig al dat ‘getrek’ met Kwik, Kwak en Kwek, diee jonges van ‘De Lathmer’. Iej kunt oe straks wat meer ontspannen, as zee tenminste wil kommen werken!”
Top had wel gedacht dat hij zoo reageren. Tevreden hing hij de hoorn op de haak en hij ging lekker zitten lezen. Oma ging tegenover hem zitten en zette steken op met de schapenwol van de eigen schapen, gewassen, gesponnen en getweernd door haarzelf. “Wat goa’j breien?” vroeg Top. “Een rompertjen”, zei ze. “Een wat?” “Een rompertjen veur een baby, dat is een luierhempjen met onderan een paer drukkneupkes”. “Veur wiee?” “Veur de eerste kleinen van Ineke”. Oma keek hem lachend aan: “Meschiens weet ze het zelluf nog nieet dat ze zwöör is!”
