134 Nee!
De Tweede Kamer was met kerstreces. Wim en Top zaten in de kamer. Top had Wim van het station in Deventer gehaald. Wim woonde in Leidsendam en kwam regelmatig in Deventer, want zijn moeder leefde nog en hij en zijn vrouw bezochten haar regelmatig. Vader Scholten was altijd lid geweest van de CHU en Wim had al jong besloten daar ook lid van te worden. Dat had hem geen windeieren gelegd! Hij was een goed financieel deskundige en hij was voor de CHU al jong Staatssecretaris van Financiën geweest. Hij maakte nu de overgang mee van de CHU naar het CDA en als die partij weer volledig aan de macht komen zou, nu was de KVP een ‘bijwagentje’, zou hij vast en zeker een ministerspost krijgen.
“Kiek”, zei hij tegen Top, “in een volgende regering binne wiej der vaste weer veur zeuventig procent bie. Dan modde wiej met een deskundige ministersploeg veur het vootlicht kommen en döörumme wo’k oe sprèken. Oew vader was een goeie vrind van mien vader en ze wären beiden lid van de CHU. Ik herinnere mien nog dat Oew vader op de lieste stond in de jören dertig veur de gemeenteroad van Diepenveen. Hee stond wel as nummer dertiene, möör dat was umdat hee as boer gin zitting in de road hebben wol. Wöörumme wordt iej gin lid van het CDA? Iej bint geknipt veur een ministerspost, bieveurbeeld diee van economie of justitie, al bi’j gin meester in de rechten. Geeft oe op as lid en ik kriege steun veur mien ideeën dat de sterkste scholders de zwöörste lasten mot dragen en dat de riekdom verdeeld worden mot en nieet de ärmoede”.
“Wim, noe mot iej ens goed nöör mien luusteren. Het CDA pretendeert een club te wèèn diee opkump veur de ‘ärme man’. Möör dat is de wöörheid nieet. Het is de VVD oavergoaten met een zeut christelijk sausjen. De smaak van diee club wordt döördeur bitter. Döör kump nog bie dat ik totaal ongeschikt binne dööroaver te proaten. Ik worde noe al naer as ik deran denke te motten proaten oaver wat ik noe in de praktijk allange doo: lèven van mien riekdom en veural diee met anderen delen, of het noe materiële of geestelijke riekdom is. Ik proate nieet oaver politiek, ik doo politiek. En ik wete van oe dat iej dat feitelijk oke wilt, want ook iej bint een leerling van de Freule, iej weet wel ‘Wttewaal van Stoettwegen’”.
Wim zweeg een hele tijd. Toen zei hij dat hij feitelijk ook liever op de werkvloer politiek bedreef, wat hem betrof bij de belastingdienst. Hij vond dat hijzelf het ‘schijvensysteem’ als directeur van die dienst in praktijk had moeten kunnen brengen. Dan waren de kapitalisten er met de hoogste schijf aanmerkelijk slechter uitgekomen. Top vond dat Wim zich nu zelf onrecht deed. De praktijk wordt immers niet bepaald door de ‘leiding’ maar door de ‘medewerkers’. En hij begon te vertellen hoe Peter met de BKB verder ging. Peter pakte het ‘leven’ op de ‘werkvloer’ aan. Hij begon bij de ‘mens’. Het ging in de eerste plaats om de mens. “En döörumme, Wim, zal ik nooit lid worden van een landelijke politieke groepering, want gin enkele ‘partij’ geet uut van de mensen. Financiën en Economie stoat altied centraal. De Gemeenschap mot centraal stoan. Der mot nieet uutegoan worden van watveur dogma’s dan oke. Dat gef enkel verdeeldheid. ‘Solidäriteit’ is het sleutelwoord. Der is möör ene eerde met ene mensheid en dierenwereld met ene zunne. En diee geet op en onder oaver ons allemoale. Diee gef alle lèvende wèzens energie in allerlei vormen. Döör modde wiej ons praktisch op richten. Kiek hier op de driee boerderiejen möör ens rond! Een klein stuksken praktijk is ter al. Peter van Munckhuysen geet in het groot verder. Möör döör bemeuj ik mien feitelijk nieet mee”.
Wim stond op. “Zo’j mien noe èven nöör mien moder willen brengen?”
“Kiek Wim, iej bint oke op de goeie weg! Zörg veur de olderen, döör begint het mee”.
Even later waren ze op weg naar het bejaardentehuis.
