116 Kampen
Na de heerlijke maaltijd vertrok het bruidspaar dadelijk naar Krottmer. Willy ging met hen mee in de helikopter. De gasten reden allemaal terug naar hun ‘haardsteden’, zou Tops vader gezegd hebben. Top, Tine, Oma en zoon Jos bleven thuis om uit te rusten van de vermoeiende maar volgens Top ‘godzalige dag’, ook al weer gestolen van zijn vader, aan wie hij die dag veel had moeten denken.
Hij sliep die nacht daarop lekker en hij was al vroeg uit de veren. Ook Oma, Tine en Jos hadden lekker geslapen. Dat was maar goed ook, want de komende veertien dagen zou Oma er thuis alleen voor staan en hadden hij, Tine en Jos een vermoeiende boottocht naar de scheepswerf in Delfzijl voor de boeg. Hopelijk bleef het herfstzonnetje van nu hun goed gezind.
Om tien uur hees Top de Nederlandse vlag op de achtersteven van de ‘Sint Joris’, Tine en Jos smeten de trossen los en het schip gleed uit de haven de IJssel op en wendde de steven richting Kampen. In de stuurhut genoten ze alle drie van een lekker zonnetje en een prachtig uitzicht op de boorden van de mooiste rivier van Nederland, zo niet van Europa. In Olst zwaaiden ze enthousiast naar Ties Geist, de veerman van het Olster Veer, die even geestdriftig terugzwaaide. Top wist nog hoe hij hem had leren kennen. Een jaar geleden was hij met zijn auto van Welsum komend met zijn trekhaak blijven hangen op de nogal steile afrit van de oever naar het veer. Ties was onmiddellijk van de pont gekomen en had, hij was een potige kerel, met twee handen de achterbumper gegrepen en met een woest gebaar de wagen weer vrij getild. Toen had hij zich pas voorgesteld: “Ties Geist, zönne van de olde veerbaas”. Die naam zou hij nooit meer vergeten.
Nu ging het richting Wijhe. Hij vertelde aan Tine en Jos aan wie hij moest denken, als hij naar Kampen ging. Dat was in de eerste plaats aan Andries Eenschoten, een waterstaatkundig ingenieur, die hem de beginselen van waterstromen had bijgebracht. Andries zijn vader was timmerman en aannemer in Kampen geweest, had daar in kerktorens restauratiewerkzaamheden verricht. Het bijzondere van het geslacht Eenschoten uit Kampen was, dat het een roomskatholieke familie was in een streng calvinistische omgeving. Van Andries had hij vernomen dat er in Kampen toch vrij veel katholieken woonden.
De tweede aan wie hij denken moest was Henk van Ulsen, de zevenenveertigjarige acteur. “Dat is logisch”, zei Tine. “Doa hadde wie op donderdag de vierentwintigsten van oktober hen ewild, noa de première van “Dagboek van een gek”, zien soloveurstelling. Ik wete al egeenieet meer wat ter toen tussen kwam. Toen ik de recensies lazze, dach’ ik dadde wiej feitelijk diee veurstelling nieet hadden meugen missen”.
De derde aan wie Top moest denken, was Boer Voorthuzen, ofwel Ab Hofstee, de zanger van “De Bietenbouwers”, over wie Gait Jan Kruutmoes het op de bruiloft nog gehad had. Ab Hofstee waardeerde hij en als zanger en als acteur voor de KRO-televisie!
En het laatste waaraan hij moest denken, was de eeuwige kerkelijke strijd tussen de verschillende orthodoxe, protestantse, gereformeerde gezindten in Kampen, de stad van de Theologische Hogeschool. Hele gezinnen waren in het verleden uit elkaar gevallen door de godsdienststrijd. Die strijd bestond trouwens in de hele ‘Bijbelbelt’, zoals de diagonale overdreven orthodoxe ‘heuvel’ van Zeeland tot de Kop van Overijssel genoemd werd en wordt.
In de middag bereikten ze Kampen. Ze meerden af in IJsselmuiden, hadden daar een fraai uitzicht op het op een na mooiste stadsfront aan een rivier: dat van Deventer was nog mooier. Toch hoopte Top dat in 1975 dit stadsfront ‘Beschermd Stadsgezicht’ zou worden.
