113 Bevestiging huwelijk
Toen het bruidspaar uitgestegen was, ging de koster hen voor naar de consistoriekamer. Daarna mochten de volgers naar de kerkzaal lopen. Top zag dat de kerk tjokvol zat. Veel mensen herkende hij bij zijn eerste overzicht. De meesten waren Diepenveners, zoals slager Harmsen en zijn vrouw, de jonge Van Ginkel en zijn verloofde, Jos en Ton van der Sande, de heer en mevrouw Van der Veer, zoon en schoondochter van de dominee, Meneer en mevrouw Oosterbaan en ga zo maar door. Op de tweede rij van voren zaten commissaris Toxopeus, de burgemeesters Scholten en Crommelin. Mevrouw Crommelin was er ook.
Tot zijn verrassing zag hij daarachter Brits Jansen zitten met naast hem een mollige vrouw, daarnaast een grijzende dame met dicht krulhaar en daarnaast Henk Preusterink, waarschijnlijk met zijn vrouw, een donkere nog jonge dame. Wat die allemaal kwamen doen?
Toen iedereen zat, kwamen de diakenen en ouderlingen door het middenpad naar voren gelopen. Zij zochten hun plaatsen aan de zijkanten voorin. Daarachter liep de koster.
Top keek naar het koor. Daar zat tot zijn verrassing Jan Kleinbussink, zoon van de Diepenveense aannemer Willem Kleinbussink achter het orgel. Die studeerde aan het conservatorium in Amsterdam, nadat hij eerst in Zwolle aan het conservatorium gestudeerd had. De koster ging voor het publiek staan. Hij vroeg of iedereen bij de ‘intrede’ van het bruidspaar wilde gaan staan. Toen ging hij de middengang terug.
Daar kwamen ze. Ouderling van dienst bleek te zijn Gerrit Hemeltjen, klasgenoot van Top op de lagere school. Hij had nu een boerderij in de Molenweg, dichtbij waar de molen gestaan had. Hij droeg vriendelijk glimlachend de in rood linnen gebonden Bijbel, gaf bij de avondmaalstafel gekomen de dominee een hand. De dominee liep door tot achter de tafel, draaide zich naar de kerkgangers en noodde met een breed gebaar het bruidspaar op hun zetels plaats te nemen. Het was allemaal zo indrukwekkend dat Top nauwelijks het Bruidskoor uit de Lohengrin hoorde spelen. Vanaf het moment dat er een volledige stilte viel, ging voor Top niet alles ook verder als een sprookje van Moeder de Gans voorbij, nee, het werd volledig een sprookje, ook buiten het gewone ritueel. Het begon nadat bruid en bruidegom elkaar het ‘Ja’-woord gegeven hadden en de dominee met zijn bevestigingspreek begon. Hij keek rond en zei met zijn bekende sonore duidelijk articulerende stem: “Ik zie hier niet helemaal tot mijn verrassing heel veel bekenden zitten. Ineke en Peter, als ik op de tweede rij kijk, zie ik zitten Brits Jansen, die op ‘Weltevree’ in tweeënveertig ondergedoken gezeten heeft. Hij vluchtte en kwam terecht bij de mevrouw die naast hem zit, die Tante Zwaan genoemd wordt … “ En de dominee vertelde over de molen waar Brits opgevangen was. Hij sprak over de afstamming van Zwaantje, die een Preusterink was, wier vader in de ‘Flitse’ gewoond had. Hij verwees naar haar heldendom, naar Koningin Wilhelmina, naar Allende. Hij noemde de Van der Sandes; die hadden in Diepenveen Allende met veel eer begraven. Hij maakte zijn excuus tegenover de heren Toxopeus, Scholten, Crommelin, dat hij hen in verband met beschermen en behoeden niet noemen kon, omdat hij hen niet kende. Hij noemde Mevrouw Kuijk-Preusterink, die mevrouw met die krulletjes, de moeder van Sinterklaas en de heer Preusterink. Zij waren respectievelijk een zuster en een broer van de verzetsheldin. “En waarom Ineke en Peter noem ik deze mensen in deze preek? Omdat jullie te kennen gegeven hebben hun traditie van behoeden en beschermen van zwakken te willen voortzetten. Hoe kan dat beter dan samen, als paar. Maar jullie hebben een paar voordelen: Jullie leven in een vreedzaam landje, waarin dictatuur door de normale mens niet geduld wordt. Jullie zijn bereid geld en goederen te delen met anderen. Jullie hebben ouders die gemeenschap op één lijn stellen met individu. Jullie hebben beroepen waarin je dienen kunt! Veel zegen!” “Het kump wel goed!” riep de oude meneer Preusterink op de tweede rij. “Amen”, zei Dominee.
