92 Koning Kaskoes Kilewan
Top kroop in zijn slaapzak. Hij moest nadenken over zijn verhaal voor vanavond. Hij dacht aan de schepper van de koning, Hendrik de Wolf. In december van het vorige jaar was hij vijfenzeventig geworden. Daar had de AVRO een radio- en televisie-uitzending aan gewijd. Dat meende hij zich te herinneren. De Wolf kwam daarin naar voren als een man die het denken los wilde maken van het gezag van godsdienst, politiek, wereldlijk gezag. Hij bleek dus een echte ‘vrijdenker’, zoals Top nu zelf ook geworden was.
Dan had hij vast bij de ‘schepping’ van Kaskoes Kilewan en Krokeledokus zijn denken gebruikt voor de naamgeving van beiden. Eens even denken: Kaskoes viel uiteen in twee namen, ‘Kas’ en ‘Koes’. ‘Kas’ was een bestaande meisjes- en jongensnaam. Die zou Henk afgeleid kunnen hebben van Kaspar, een van de ‘Wijzen uit het Oosten’. Volgens het bijbelse verhaal moest dat de penningmeester van de drie koningen geweest zijn, de schatbewaarder. In het Nederlands was die eigennaam bijna een anagram: hij bewaakte de spaarkas. Top vond dat een leuke vondst van zichzelf. Bij het luisteren naar ‘Het klokje van Zeven uur en dan … ‘ had hij als jongen nooit aan zulke dingen gedacht, maar Henk bij het samenstellen van de naam misschien wel. ‘Koes’ kon van Koebes of Kobus komen en die naam was afgeleid van Jakobus, de man in het Oude Testament die het stamleiderschap van zijn broer Ezau voor een bord linzen ‘ruilde’. Hij was de gehaaide man. Ook dat zat in het karakter dat Henk de koning meegegeven had. ‘Kile’ kon van Cornelis komen. Een ‘corn’ was een hoorn, die geblazen werd als de troepen ten strijde trokken. Cornelis was misschien de man die het sein tot aanvallen gaf. Dat paste bij een koning die ook krijgsheer was. Zou Henk de Wolf die redenering gevolgd hebben? Hij kon het haast niet geloven. Feitelijk zou hij eens contact met hem moeten zoeken! ‘Wan’ zou van Johannes kunnen komen. Het was een Hebreeuwse naam die met God te maken had, zoiets van ‘God kent genade’ of ‘God is genadig voor hem, Hij vergeeft hem’. Al die betekenissen pasten wel bij een vrijdenker als De Wolf.
Maar nu ‘Krokeledokus’! Dat lag niet zo moeilijk! ‘Krokelen’ was hetzelfde als ‘kreukelen’. ‘dokus’ was waarschijnlijk gevormd uit de verleden tijd van ‘duiken’. Krokeledokus was de buitelende knecht van Kaskoes Kilewan. Als dat zo was, zat hij er met zijn gedachten over de koning ook helemaal naast. ‘Kaskoes’ was gewoon uit het Frans overgenomen: ‘casse-cou’. Dat betekende ‘waaghals’. ‘Kilewan’ kon of ‘klewang’ geweest zijn, ‘kort zwaardje’ of een oudere vorm van ‘kluwen’, ‘warboel’. De koning was dus of een waaghals met een kort zwaardje of een verwarde waaghals.
Ineens moest hij vreselijk lachen. Henk de Wolf moest eens weten! Waarschijnlijk had hij de beide namen enkel gekozen om hun prachtige alliteraties en binnenrijm! Het waren gewoon grappige, kinderlijke, goed in het gehoor liggende namen. En misschien had hij die namen helemaal niet verzonnen, waren het scheppingen van zijn medeschepper A.D. Hildebrand. Die had immers ook de naam ‘Bolke’ voor zijn verhalen over Bolke de Beer bedacht.
Plotseling wist Top wat hij ging doen. Hij zou in zijn verhaaltje Bolke de Beer laten wonen in de Harz. Kaskoes Kilewan en Krokeledokus waren aan het wandelen en ontdekten het hol van Bolke. Die ging honing bij een bijenvolk halen en zij mochten mee. Het leven van de bijen in hun holle boom zou ‘natuurlijk’ aan de orde komen. Krokeledokus wou stiekem proeven en werd gestoken.
Die avond zaten er zo’n dertig mensen in de kerktent. Veel kinderen en een paar vowassenen zaten aandachtig naar het verhaal over de honing te luisteren. Top vertelde afwisselend in het Duits en Nederlands. Na “Dan slaat plotseling het klokje van zeven uur en dus …. naar bed” kreeg hij een groot applaus.
