90 Goslar
Ze kwamen al wandelend door Goslar bij het ‘keizerlijke paleis’, de “Kaiserpfalz”. Wat een bouwwerk! Wat een prachtig figuren- en klokkenspel ter herinnering aan het duizendjarig bestaan van de koper- en zilvermijnen op de Rammelsberg! En dan het inwendige van dit paleis. Top keek zijn ogen uit. En hij zag dat hetzelfde gold voor de anderen. Peter en Ineke lieten zelfs elkaar los van verbazing. De gids vertelde dat het paleis ontstaan was, gebouwd was, in de tiende eeuw. Er werd gezegd dat men tot de stichting gekomen was vanwege de rijkdom aan zilver- en koperertsen in de Rammelsberg. Ook toen werden dus de rijkdommen besteed aan de rijken en ontstolen aan het land van de armen. Goslar wilde immers volgens de naam een ‘goed’ ‘veld’ of ‘land’ zijn voor de bewoners ervan! En dat Goslar een rijk land was, wist Top al. Hij had eens ontdekt dat er in de Middeleeuwen een munt geslagen was die de ‘gosseler’ heette, die in Oost-Nederland als betaalmiddel gold. In Deventer zou er veel mee gehandeld zijn. Één ‘gosseler’ was maar even acht ‘placken’ waard!
De ‘Rijkszaal’ maakte grote indruk op Top door de geweldige afmetingen van bijna vijftig bij vijftien meter. De houten zoldering was onderbroken door een dwarsschip met houten gewelven, versierd met de wapens van de landen en vrije steden van het Duitse Rijk van 1871. Volgens de gids schilderde professor Hermann Wislicenus aan het eind van de negentiende eeuw muurschilderingen, waar in de middeleeuwse tijd gobelins en tapijten hingen. In die schilderingen zagen ze gebeurtenissen uit de glorietijd van de ‘Kaiserpfalz’ Goslar: Karel de Grote, die een afgodsbeeld van de Saksen omwerpt in 772, Hendrik de Tweede die het Koningspaleis laat bouwen in 1009, dezelfde Hendrik die in de Sint Pieter door de paus tot keizer gekroond wordt. “Dat wier dus de eerste keizer van het “Keizerrijk Kunkelfusen”, lachte Top hardop. De gids begreep de grap blijkbaar niet!~
En zo waren er nog veel meer prachtige muurschilderingen over de glorie van ‘Reich’, ‘Könige’ en ‘Kunkelfusen’.
Er leidde een gang naar de Pfalzkapel. Daar liepen ze door. Top zag dat de kapel uit twee verdiepingen bestond. Volgens de gids was hij in het begin van de twaalfde eeuw gebouwd. Ze zagen dat de benedenverdieping kruisvormig was. De bovenverdieping vormde een achthoek, wat Top onmiddellijk aan de vergaderzaal uit zijn visioenen denken deed. Het deed hem denken aan de symbolische vorm van het Byzantijnse Keizerrijk.
In de zoldering van de onderste verdieping zat in het midden een gat, zodat de keizer in ‘de bovenwereld’ tegelijk met zijn ‘onderdanen’ in ‘de onderwereld’ alle plechtigheden kon bijwonen. ‘In wat voor een wereld leven wij feitelijk’, dacht Top, toen ze naar buiten liepen.
Ze wandelden naar de ‘Dom’. Halfweg de elfde eeuw was met de bouw ervan begonnen, las hij. Alleen het portaal, uit de dertiende eeuw, met de reliëfs was bewaard gebleven. Ze zagen de beroemde ‘Keizersstoel’. De leuning leek gegoten uit brons. De stoel was een van de voornaamste kunstschatten uit de ‘Dom’ die hier bewaard waren. Top zei hardop: “Der had een bördjen bie motten stoan met ‘Gemaakt voor de Machtige uit het bloed van de Machteloze’. En hij begon zacht te schreien.
“Iej hooft niks te zeggen”, zei Tine. En dat deed Top ook niet. Ineke en Peter en Jos keken begrijpend naar hem. Blijkbaar hadden zij dezelfde gevoelens en gedachten. Meestal waren die niet onder woorden te brengen.
“Kom, wiej goat winkelen en dan wandelen wiej de Rammelsberg op”, zei Ineke. “Joa, hier blieven stoan helpt oke nich”, zei Peter. Allemaal keken ze verbaasd. “Ik komme nieet veur niks uut Geesteren”, zei Peter. Ineke viel hem om de hals en zij kuste hem op beide wangen!
