88 Brocken
Daar stonden ze dan aan dat smalle snelstromende grensbeekje dat verderop een brede rivier worden zou, Top, Tine, Ineke, Jos en Peter. De laatste had gevraagd of hij zich bij hen aan mocht sluiten. Ze waren met zijn grote stationcar hier gekomen. Het was miezerig weer. Lichte mist hing over de piramideachtige berg aan de overkant op Oost-Duits grondgebied. Het ‘IJzeren Gordijn’, lange palen met prikkeldraad erlangs, rees letterlijk voor hen op. Stil stonden ze die berg op te kijken. Op de top was een uitkijktoren zichtbaar met daarop een heel klein mannetje dat door een kijker tuurde.
Er voer een geweldige schok door Top. Hier had hij eerder gestaan! Op dezelfde plek! Jaren geleden in de Tweede Wereldoorlog! Maar dat kon helemaal niet. Toen zag hij zichzelf plotseling in de woonkamer zitten, kijkend naar een pentekening van de Brocken, deze berg. Het was in een detectiveroman, die hij lezen mocht van Lot. Lot was lid van de “Openbare Leeszaal” aan de Brink in Deventer. Hij haalde daar altijd detectives van wie ook weer? En hoe heette die spannende roman? En welke had hij nog meer gelezen van die schrijver?
De tekening in de roman over de Brocken was in ieder geval vanaf deze plek gemaakt. Dat kon niet missen. Hij maakte de anderen deelgenoot van zijn gedachten. Zij konden hem niet helpen. Toen ze verder reden naar Goslar om dat meer dan duizend jaar oude stadje te bezichtigen, bleef de Brocken hem voortdurend bezighouden. Zijn hersens leken wel verregend, evenals deze zesde juli. Kijkend naar de grijze hemel schoot hem plotseling de titel van een van de romans te binnen: ‘De man op de Achtergrond’. Dat kwam doordat hij omkeek en in de kerktentopening Peter zag staan. En tegelijkertijd schoot hem de naam van de schrijver in zijn brein: Ivans. En plotseling zat hij weer met Lot in de kamer en hij hoorde Lot zeggen: “Ivans is een pseudoniem voor J. van S., Jakob van Schevichaven”.
Ivans had over Zjie Zjie, GG, Geoffrey Gill, en zijn Nederlandse metgezel Meester Hendriks geschreven! En plotseling schoot hem de naam van het boek over de ‘Brocken’ te binnen: ‘Het Brockenspook’. Hij wist absoluut niets meer over de inhoud, maar dat vond hij niet zo belangrijk. Wat hij in een herschepping gezien had, was een afspiegeling van de Schepping die hij nu had mogen zien.
Zouden de detectives van Ivans nog gedrukt worden? Die van George Simenon en Havank werden nog regelmatig gedrukt. Zelf bezat hij nog een Havank-omnibus uit de jaren vijftig. Ivans was in het midden van de dertiger jaren al overleden. Dat was al bijna veertig jaar geleden. Het was een vergeten schrijver. Top had plotseling het aangename gevoel dat Jakob van Schevichaven in hem herleefd was. Plotseling schoten hem ook weer titels te binnen: ‘De donkere poort’, ‘De gebroken brug’, ‘De rode graven’. Bij de laatste titel schoten hem ‘Brocken’ in de keel. Hoeveel ‘rode graven’ zouden er in middels achter dat ‘IJzeren Gordijn’ liggen? Daar werden op dit moment nog heel wat brokken gemaakt door het communistische regime! Hij was blij dat hij daar niet leefde.
Top ging naar zijn eigen tent. Tine lag te lezen. Ze had een tiental romans meegenomen om met regenachtig weer te genieten van de druppels op het tentdak. Ze lag lekker in de slaapzak. Hij kroop in de zijne, pakte zelf een boek: ‘Erik of Het Klein Insectenboek’ van Godfried Bomans. Hij had het al vaak gelezen. Nog altijd genoot hij van de avonturen van Erik in ‘Wollewei’. Zelf kreeg hij ook meer en meer het gevoel daarin te leven: Alles ging zoals het ging. Alles heeft zijn doel al in zich. Rijk was je, als je de gang van zaken niet trachtte te beïnvloeden op negatieve manier. Politici van de hele wereld moesten Erik eens lezen!
