52 Hulpje
Het werd een vrolijke nacht. Tine en Ineke hadden zich kostelijk vermaakt op het bevrijdingsfeest in “Zij aan Zij”, het dorpshuis. De burgemeester was zelfs uit de band gesprongen en dat wilde wat zeggen voor deze ingetogen burger. Jos en Tobias vertelden in kleuren en geuren, letterlijk en figuurlijk, hun avontuur met de insluiper, Karel Dieben, die stinkend het pand verlaten had. En in de vroege morgenuren kropen ze allemaal eindelijk onder de wol.
Top werd gewekt door geweldig gebonk op de voordeur. Hij keek op de wekker. Het was al bijna elf uur. In pyjama deed hij open. Aan de deur stond een forse vierkante kerel. Top keek letterlijk tegen hem op. De man begon meteen te praten: “Ik bin de vader van dat snotjonk”. Top begreep dadelijk wat de man bedoelde. En hij hoorde aan de uitgesproken zin dat de man met goede bedoelingen kwam. “Komt terin, ik kleje mien gauw èven an”, zei hij.
Hij trommelde meteen de anderen uit bed. Vijf minuten later zat de hele familie met Joop Dieben om de tafel. Wat zou de man te vertellen hebben?
“Iejluu wordt bedankt. Karel is flink eschrokken. Gelukkig da’j hem nieet anegeven hebt, want dan had hee zien verdere ontwikkeling wel op zien boek kunnen schrieven! Ulie hebt ezörgd dat e nog schone blif. En dat is het hem noe net. In een ander opzicht is hee nieet schone. Hee begint stuf te gebruken, hasj! En döör bin ik nieet bliej mee. En ik kan zien zucht nöör dope nieet tegenholden, want ik bin altied vort veur mien werk en mien vrouwe kan hem nieet an! En iej – tegen Top – hebt hem eraakt. Hee vindt het machtig da’j hem espöörd hebt! Noe he’k eheurd dat disse familie wat werk dut veur de buren! Zol Karel nieet hier kunnen kommen werken onder toozicht van de familie. Ik wil der goed veur betalen. Ulie holdt hem van de hasj of, hee lèvert werk. Zek möör wa’j der veur hebben mot!”
De ‘familie’ keek elkaar aan. Dit was een eerste aanbod tot dienstverlening. Top nam het woord. Hij zei dat de heer Dieben als geroepen kwam. Hij wilde natuurlijk eerst met de familie overleggen, maar dit was nu precies wat de familie met de boerderij wilde! Maar … er hoefde niets tegenover te staan. Hij bedoelde dat Karel zo maar komen kon overdag. Wilde meneer Dieben, “Zeg maar Joop”, toch betalen, dan was dat een vrijwillige gave om de boerderij in stand te houden. De familie zou Karel voortdurend in de gaten houden. “Hee kan wat ons betreft mergen al kommen”, zei Top, onder instemmend geknik van Tine, Jos en Ineke.
Top zei nog dat hij één wens had, namelijk dat Joop het niet aan de grote klok zou hangen!
Toen gingen ze de details bespreken. Karel zou iedere morgen om acht uur beginnen. Hij zou de hele dag in dienst zijn tot ’s avonds zes uur. Tussen de middag at hij warm mee met de familie. De avondboterham moest hij bij zijn ouders eten. Hij mocht niet roken en niet snuiven. Als hij dat toch deed, vloog hij er onmiddellijk uit. Het werk zou bestaan uit alle arbeid, tot aan melken toe, dat op een boerderij verricht moet worden. Top was zijn ‘baas’. Zakgeld zouden zijn ouders hem geven.
Hij moest natuurlijk wel ontslag nemen bij de verhuizer bij wie hij werkte. Dat was volgens Joop geen bezwaar, want Karel had van jongs af aan boer willen worden.
Zoo werd Karel Dieben medewerker op ‘Weltevree’. Top was tevreden. Het begin van wat hij wilde, was er! Een nieuw economisch en maatschappelijk eilandje was geboren. Nog een aantal van zulke klanten, die voor hun eigen geluk en dat van hun kinderen iets over hadden en zij konden wel tevreden blijven.
Toen Joop gegaan was, na het tekenen van een duidelijke overeenkomst, spraken ze nog lang over eventuele gevolgen van deze morgen.
