31 Dictatuur
Ondertussen was de OPC van zijn zetel opgestaan en had zich ook in de richting van de omroepinstallatie begeven. De official was daar net gearriveerd. Top zag de technicus aan de microfoon morrelen, terwijl de ‘Witgeelheer’ afkondigde: “De officiële spelregels verbieden de scheidsrechter de wedstrijd te onderbreken, indien een verzoek tot identificatie van een speler tijdens de speeltijd plaatsvindt. Identificatie van Leo de Leeuw zal na het spel kunnen geschieden, aldus de scheidsrechter”.
Het publiek ging er nu echt voor zitten. Wat zou er gebeuren? Wie ging winnen? De OPC? Het scheidsgericht?
Langzaam naderde de OPC de omroepcel. Hij greep meteen de microfoon. “De heer De Fluiter moet onmiddellijk de strijd staken, opdat de identiteit van De Leeuw vastgesteld kan worden. Dit is een bevel! Wij herinneren de arbiter eraan, dat dit spel bij onze gratie gespeeld wordt. Witgeel wordt geheel door ons gesponsord, Zwartrood voor zestig procent, hijzelf volledig door ons gehonoreerd. Bij niet opvolgen van dit bevel zal de scheidsrechter gedwongen worden tot staken; wij zullen het veld laten ontruimen”.
De hoofden op de eretribune zaten gebogen, alle, zo hun onmacht demonstrerend. Het was doodstil. Men kon de spanning snijden. De spelers staakten het spel, liepen aarzelend naar Flip. Plotseling stonden de zijlijnen vol gewapende BKB-agenten. Flip de Fluiter bukte zich, pakte de bal op, die verloren weggerold was, gaf de spelers te kennen dat hij door wilde gaan, wees één Zwartrode en één Witgele aan om met een scheidsrechtersbal de wedstrijd te hervatten.
Op dat moment kwamen de gehelmde, gewapende agenten met getrokken knuppel het veld in. De spelers, Top incluis, werden ringvormig naar het midden gedreven, terwijl Flip met de armen over elkaar gekruist op het middenveld toekeek.
Een van de aanvallers wilde, toen allen samengedreven stonden, de hand op de scheidsrechter leggen, maar dat ging niet door, want uit zijn borstzak nam Flip een rechthoekige rode kaart. De man deinsde terug, de andere ‘knuppels’ ook. Met de rechter hand de kaart tonend, greep Flip met de linker Tobias bij de arm en voerde hem mee, dwars door de muur van ‘knuppels’, zwijgend. Samen liepen zij dwars over het veld tot achter het doel, waar de boerenkoolbokaal nog pruttelend stond, nagestaard door alle aanwezigen. Top mocht de trap naar de cup opgaan. Hij draaide de vlam onder de pruttelende boerenkool uit.
Bij het uitdraaien van de vlam ontstond er enig gemor. Dadelijk drukte Flip dat de kop in door de rode rechthoek wat hoger te heffen. Plechtig liepen zij naar de begane grond. Ze liepen naar de uitgang waar Tops auto stond.
“Instappen en wegwezen”, voegde Flip Tobias toe. “Ik blijf hier, het gerecht is onschendbaar zoals je ziet!”
Top stapte in en startte de motor. Hij scheurde naar de uitgang, stoof erdoor, de verlaten straten op.
“Hallo”, hoorde hij naast zich. Hij keek opzij. Naast hem zat Patricia Hartstra. Of was het zijn vrouw, Tine? Hij zag plotseling alles wazig, verbeeldde zich dat hij een rijdend bed lag te besturen. Pat boog zich zwijgend naar hem over. Toen was alles weer helder. Met stevige hand reed hij met een vaartje van honderd en vijftig het lege centrum van de residentie door. Een blik op zijn autoklokje en hij zag dat het precies 14.00 uur was. Hij haalde een pakje boterhammen uit zijn dashboardkastje, want hij had na zijn ontbijt tot nu nog helemaal niets gegeten.
