19 Eindronde
“Volgende vraag: Wat is het verschil tussen sport en spel?”
“Dat is moeilijk te zeggen. Bij sport denkt men dikwijls meer aan het wedstrijdelement en wat daar allemaal omheen gebeurt. In wezen is er geen verschil. Het is overigens merkwaardig dat men wel zegt: ‘Ik doe aan sport’, maar nooit ‘Ik doe aan spel’. Sport vat ook meer het spel en de spelers samen: Ik kijk naar sport. Maar het eigenlijke verschil weet ik niet”.
“Uw antwoord bevredigt me niet”. Flip de Fluiter keek om naar de politiemannen met de vraag op zijn gezicht: stoppen of doorgaan. ‘Doorgaan’ knikten ze. Hij ging door.
“U krijgt nu de laatste vraag. Met behulp van Uw negen letters, die U weer zo vaak gebruiken mag als U wilt, vraag ik U een raad te formuleren voor allen die spelen en in een of andere vorm daarbij leiding geven; ik denk aan trainers, jeugdleiders, scheidsrechters, bestuurders van clubs”.
“U denkt daarbij blijkbaar enkel aan het gereglementeerde spel”.
“Ja, het ongeorganiseerde en niet gereglementeerde spel kunt U buiten beschouwing laten. Uw antwoord mag zelfs alleen omvatten wat men onder sport samenvat. Dit is de laatste ronde, heb ik U gezegd, U kunt rustig de tijd nemen”.
Flip overhandigde Top een papier om hem gelegenheid te geven zijn antwoord rustig daarop te formuleren. Even overwoog hij; slechts de negen letters ERNSTIG LP mochten gebruikt worden. Zo waren de spelregels nu eenmaal. De spelregels leren en ze ook toepassen, dat was het voornaamste.
Aarzelend begon hij te schrijven, wat moeilijk ging, want er was geen harde ondergrond. Steeds struikelend en opnieuw beginnend kwam hij tenslotte tot een lange zin: De ‘Spelers’ moet men ‘Pressen’ ‘Eerst’ te ‘Leren’ de ‘Regels’, want door ‘Ernst’ in ‘Gespeel’ ‘Eerst’ ‘Leert’ men ‘Spel’. De zin was niet mooi, maar de aangehaalde woorden kon hij gebruiken.
Hij vroeg een nieuw blanco papier. Hij had de woorden in zo’n volgorde weten te manoeuvreren dat de eerste letters van ieder woord een begrip vormden: ‘SPELREGELS’. Die woorden plaatste hij onder elkaar. Flip gaf verslag aan de luisteraars en kijkers over wat hij deed. Er klonk spanning in zijn stem.
“Ik geloof dat onze kandidaat iets ongelooflijks presteert. Helaas kunnen de luisteraars het niet zien, maar de kijkers zullen genieten. Het woord ‘IN’ wordt nog ergens geplaatst en er ontstaat een tienregelig gedicht, dat ik U eerst voorlees: Spelers / Pressen / Eerst / Leren / Regels / Ernst in / Gespeel / Eerst / Leert / Spel. En verticaal lees ik langs de eerste letters van boven naar beneden dus ‘SPELREGELS’ “.
Een geweldig applaus klonk buiten over Tops wanproduct op. De automobilisten, honderden, brachten hem een staande ovatie. De verkeersagenten sprongen uit de wagen, openden het portier, sleepten Top uit zijn auto, namen hem op de schouders. Een geweldig tumult brak los. De omroepster die het programma afsloot was niet meer te verstaan. Haar stem ging verloren in het lawaai. Beminnelijk glimlachend stond Flip de Fluiter met de handen op de rug toe te kijken.
Tobias wist niet meer hoe hij het had. Ineens was hij een nationale held, die men hoog verhief. Van alle kanten stroomden plotseling de bloemen toe en zelfs een lauwerkrans werd doorgegeven en hem omgehangen. De tijd scheen stil te staan.
“Laat ons juichen!” schreeuwde iemand. En gescandeerd klonk het: “Top Meester! Top Meester! Top Meester!!!”
