10 Beelden
… 9.00 uur. Toen reed hij door. Hij had zich werkelijk even kwaad gemaakt. Moest een mens overal over denken? En als de elementen waarmee dat moest gebeuren de verkeerde bleken te zijn ? Niet filosofisch worden, dat lag hem helemaal niet.
Hij kwam weer in evenwicht, vergat het tafereel en floot de liedjes van de radio mee.
Toen hij de ‘P’ zag, zwenkte hij naar rechts de weidse parkeergelegenheid op. Even rust. Dat had hij na een uur ingespannen rijden wel verdiend. De motor uitzetten, gordels openen en netjes laten oprollen, krant van de vloer grijpen, deur openen, uitstappen, deur sluiten, drie stappen nemen en op een bank neerploffen, het gebeurde alles als het ware in één vloeiende beweging. Hij zag nauwelijks dat de lucht zwaar bewolkt was. De zachte wind woei hem weldadig in het gezicht. De pauzeplaats was mooi gelegen. Geen treinen die op hem afrolden. Voor hem een vijver met enkele eenden zwart-wit-grijs, midden in het water een groot bord met enkele nummers: 0201 – 7342597; daaronder 0202 - 4984351 en daaronder 0203 – 98756734.
Hij vond dat geen mooi gezicht. De betekenis ervan ontging hem ook. Misschien waren het telefoonnummers van bepaalde instellingen. Hij zou ze noteren. Uit de rechter binnenzak van zijn colbertje trok hij zijn notitieboekje, uit de linker zijn vulpen. Toen hij het laatste nummer noteerde en daarbij de getallen overzag, moest hij onwillekeurig aan zijn legernummer denken. 270929060 was dat geweest. Hij had het niet zelf bedacht. Dat was een feit. Het getal was hem ruim twee jaar na de Grote Oorlog opgedrongen door het Koninkrijk, dat hij bij een eventuele aanval van een eventuele niet bevriende vreemde mogendheid zou moeten helpen verdedigen.
Ander feiten schoten hem als filmflitsen te binnen; ze werden in een versneld tempo afgedraaid. Geboren, hij had zichzelf niet gemaakt, hij was een product. Naar de kleuterschool; hij had het niet gewild, Moeder had hem erheen moeten slepen. Eten en drinken, hij was een consument, een product dat consumeerde dus. Na de lagere school, de middelbare school en enkele maanden de BKB, in militaire dienst. Uitreiken van het identiteitsplaatje. Het was rood, rond, er zat een gaatje in voor het kettinkje, waarmee je het om de hals hangen kon. Kettinkje en plaatje waren onbrandbaar. A – 270929060 – NH stond erin geslagen: bloedgroep, legernummer, godsdienst. Al verkoolde je totaal, je bleef wie je was. De eerste foto in een uniform dat indruk maakte, vooral met zijn postuur. Terug naar de BKB. Verloofd, getrouwd, kinderen. Hij was de producent van zijn eigen kinderen. Er ging een rilling door hem heen, hij had het koud.
Hij pakte de krant en ging weer in de auto zitten, hoorde dat de radio nog speelde.
Zijn ogen vlogen over de koppen van de voorpagina. Niet veel fraais. Over de volle breedte vouwde hij het ochtendblad in het midden open. Zijn ogen rustten bij de “VROUWENHOEK”.
Een heerlijke doek
Voor oudere dames, die veel stilzitten en het daardoor koud krijgen, of die nog op zichzelf wonen zonder centrale verwarming in een huis met een koude keuken, koude gangen en slaapkamers, volgt hier een beschrijving voor het breien van een lekker warme doek. …