Buten spöllen
> Categorie: De Ravenstroater / Niesselt
Gepubliceerd: donderdag 08 oktober 2009
Wiej spölden nieet enkeld in de lente en de zomer buten, azze wiej Tarzan of Winnetou spöllen wollen of tenten bouwen, feitelijk spölden wiejluu het hele jöör buten as de schole dichte was. Weer of gin weer, azze wiej uut schole thuus kwammen, liepen wiej, jonges van Gas en Waterleiding eerst nöör de keuken, wöör Moder al witte stoete esmeerd had, en wöör zee een köpken thee veur ons inschonk, met melk, zoodadde wiej dalijk konden goan spöllen. Olde kleren an, want diee mochten wel smerig worden. Moder was döör heel makkelijk in. In de vierde klasse kregen wiej op de Julianaschole Frans, ik geleuve een hallef uurken of driee kwärtier. Döör mosten wiej huuswerk veur maken. As ik döörnoa op stroate kwamme, ging ik döör eerst oaver opscheppen tegen mien vrindjes diee op de Noorderschole zatten, op de hook van de Noorderstroate en de Zwolscheweg. Ik wete nog goed dadde wiej dan hele räre constructies bedachten, mien breurs en ik, want dan kon iej nog is lachen. Zooas: Rakontee de plattèè boendèèr avec stèèle, wadde wiej dan heel ernstig vertaalden met ‘Vertel eens over de platte borstel met steel’, wat dan oaverdrachtelijk bedoeld was natuurlijk, want wiej betrokken zukke dinger steeds op ons lichaam. Een vrindjen op schole gaf mien is een hele leuken mee en wel: Oanze poesse canne nieed poepee, heur raconte doete zon pain. Bedoeld wazzen de woorden elf, zucht, kan, nest, pop, uur, vertel, twijfel, zijn, brood! Möör wiee Dèventers kent, versteet kats wat anders. In de stroate dejen wiej meestal afplakspelletjes, zooas Verstöppeken en Velös. Döör hadde wiej een afplakplaatse veur neudig, dat was vake de mure op de hook van De Hof en de Ravenstroate, veur het van mien Vader, wöör mien Opa en Opoe Kuijk ewoond hadden. Döörnoa woonden mien Ome Jo en Tante Aaltjen döör. Ik hove gin mense uut te leggen wat Verstöppeken en Velös inholdt, want diee spöllekes kent elke Dèventenaer. Met Vestöppeken hebbe wiej De Rave een keer flink te grazen ehad. Wiej hadden of-esproaken dat de grenzen van de verstopplaatsen ’n Iessel, in het westen, de Noorderstroate, in het oosten, de spoordiek nöör de spoorbrugge, in het zuden, en de Sallandstroate en de Zagemöllestroate, in het noorden, de grenzen wären. Toen iederene of-eplakt was of zieneigen of-eplakt had, was De Rave in gin velden of wegen nog te bekennen. “Ik heb hem de Radstakeweg in zieen goan’, zei der ene. Dat was veurbie de Zagemöllestroate. ‘Dan scheien wiej der uut’, zei Hakkie’, diee ‘hem was’. Hee riep heel härd: ‘Kom möör uut-tuut-tuut, want wiej doot nieet meer!”. En nog een keer … . En nog een keer … . Möör De Rave kwam nieet! ‘Wiej goat nöör huus too’, zei Hakkie, want het begon al te schemeren. Butendat kwam Moder Kuijk net de veurdeure uut en zee begon in de handen te klappen … De Rave hef der nooit meer oaver eproat! Bie ons veur de deure, wöör de timmerfabriek tegenoaver was, was de stroate wat brejer as op andere plekken in de stroate. Döör spölden wiej ‘Kies’ . De kies maakten wiej van een stuksken holt van zon viefentwintig centimeter lengte, twee centimeter dikte en breedte. An beide enden snejen wiej een soort potloodpunte en dan was de kies klöör. Ene van de jonges of meiden had wel een slagplanke diee bie Slagbal heurden, want dat spölden wiej oke wel. Wie maakten van höltjes een hok van dertig bie dertig veur de stoeprand op de stroate en gingen oftellen wiee of het eerste mocht sloan. Degenen diee moch’, lei de kies zoo op de stoeprand dat hee ruum uutstak oaver de stroate en hee of zee gaf met de karaketlatte, zoo neumden wiej vake de slagplanke, een flinke houw op de potloodpunte en de kies vloag dreiend as een propeller de stroate op. Wiee hem ving, was dalijk an de beurte. Anders mocht degene diee het dichtst bie de kies stond proberen hem in het hok te gooien. Soms most iej eerst poten um te mèten wiee of het dichtste bie de kies stond. Gooiden iej de kies in het hok zonder dat de bewaker van het hok hem in de lucht net as bie cricket weg kon meien, dan was iej an de beurte. In de Gemeentewei laggen olde en nieje rioolbuizen. Döör ko’j mooi vadertjen en modertjen spöllen. Döör vertelden iej thuus nooit wat oaver en ook hier nieet … ?! Praktische veurlichting, heel onschuldig.
