Collecte
De volgende dag stonden wiej al vrog op, um reden dadde wiej nöör de kerke mosten. Wiej wasten ons bie de pompe, dejen onze grote of kleine boodschap oaver de balk of in de koele en atten samen brood met een mok thee derbie. Een mok is een ‘kom’, veur as iej dat nieet weten zollen. Dick controleerden de banden en wiej stapten met zien vieftienen op de fietse. Ik mot oe vertellen dat een nève van mien diee gin padvinder was, zien moder was körtelings oaverlejen, der oke bie was. Toen ik dat an de Rave vertelden en derbie zei: “Het was net zon keerl as oe”, antwoordden diee: “Dan hadden iejluu mien oke wel mee kunnen nemmen … “. En hee begon te hulen. Möör deur zien troanen hen: “Troanen van sjanken … “.
Wiej kwammen een vief minuten te late bie de ‘Gereformeerde Kerk’ in Hilversum, dat stond der tenminsten op, want diee begon nieet um tien uur, möör um half tiene … . Wiej sloapen nöör binnen, midden onder het lange bidden van de dominee. En toen wiej stille bleven stoan um gin lawaai te maken, ontsnapten mien … bats … een zeuvenklapper … , een rötelaer … ! Het klonk in dee ‘gewijde’ ruumte as een mitraljeur. Metene dernoa toen de dominee ‘Aaa .. mèè .. nn’ zei, sssiiisssten het an alle kanten en schoaten de jonges allemoale in een verstikt proesten … . Ik dach’e dat de hele kerke mien angaapten, ging zoowat deur de grond van schoamte, wist nieet bèter te doon dan met mien doem tekens te maken in de richting van mien buurman … en loat dat noe Dick wèèn … ! Hee kreeg een kop as vuur en schudden heftig ‘Nee’. Dat had hee nieet motten doon … !
De mensen bleven möör nöör Dick kieken. Hee wier altied möör rooier en rooier… . De dominee bleef èvenwels in zien rolle en sprak met een grafstemme: “Willen onze brrroeders verrkennerrs nu rrrustig plaats nemen op de achterrste banken”? Dat dejen de ‘broeders’ met een boel geklos van hun zwöre kistjes.
De prèke ontging mien helemoale. Ik zatte veurtdurend te denken an mien ene gulden en viefentwintig diee mien in de linker borstzak brandden. Döör most straks de collecte vanof. En der zollen wel twee zekskes rondgoan an een lange stelle of met deurgeefbeugeltjes. Ik had ene gulden, zilver, en een kwärtjen, zilver. Lösse centen had ik nieet. Ik hadde gin zin mien geld helemoale kwiet te raken en zeker nieet an de gereformeerde kerke! Wiej wazzen hervormd. Ik zatte noe bie de hele fienen. Döör most ik niks van hebben, fien of fien as gemalen poppestront, dat was nogal gin verschil!
Mien nève zat noast mien. Ik fluusterden hem mien probleem in. “Heel eenvoudig Gerrit, je doet je lege vuist in het zakje tot op de bodem; dat rinkelt net of je er wat in geworpen hebt”, skuunden hee mien in.
Het wazen zekskes met driee beugels. Deurgeven dus. Ik knepe mien voeste dichte, douwden diee tut op de boadem van de zwärte zak, heurden geluud en trok het vuus’ken rap nöör buten.
… De leren rand, zon vief centimeter breed, langes de binnenkante van het zakgat, bleef an mien knokkels hangen en kwam as een opstoande krage nöör buten. Mien nève schaterden het uut. En ook anderen begonnen te lachen. De dominee had bliekböör wat leuks verteld, want hee reageerden met: “Zelfs onze brrroederrs padvinderrs kunnen de humorrr van het Evangelie overrr ‘Neem uw beddeken op’ waarrrdeerren’; natuurrrlijk, zij slapen ’s nachts ook op hun ‘matjes’ op de grrond”. Toen mosten wiej nog härder lachen!
Wiee de smetrand van de collectezak weer nöör binnen edoan hef, vermeldt mien verhaal nieet, want ik heb der nieet meer opelet. De tweede zak heb ik gewoon deuregeven!
Later heb ik nog wel an mien nève evroagd wat of hee derin edoan had. Antwoord: “Ik heb er wat uitgehaald, drie muntjes; wat een gierige kerkgangers, die gereformeerden, het waren drie centen”! Ik schaterden het uut … .
