Kamperen 1939
> Categorie: De Ravenstroater / Niesselt
Gepubliceerd: donderdag 18 juni 2009
“Diee zoaterdag, begin augustus, noa de derden,. mien moder haer verjöördag, stapten wiej in de Ravenstroate op de fietse. Biej de spoorbrugge troffen wiej de andere verkenners. De senior patrouilleleider controleerden de fietsen. Mien deurtrapper ontging hem gelukkig, want hee had meer andacht veur onze lading. Diee mocht neet brejer wèèn as viefenzeuventig centimeter, want op de weg Apeldoorn – Amersfoort zollen wiej een tol tegenkommen met een fietsendeurgang. Kon iej deur de chicane van holten planken, dus deur het bochtige pad, dan was iej tolvriej. En dat kon enkeld tut een breedte van viefenzeuventig centimeter.” Zoo mot ik ongeveer mien verhaal tegen De Rave begonnen wèèn oaver mien kampeervakantie in het Utrechtse bosgebied in de buurte van het goederenstation ‘Hollandsche Rading’. Mien fietse was in order bevonden en wiej rejen de spoorbrugge oaver nöör Twello. De Rave was der dus echt nieet bie. Het was zwöör trappen tegen de brugge op, möör mien deurtrapper deej het goed oaver de brugge. In Twello, in Twello zekt ze Twelle, was het jammer genog uut. Mien trappers sloegen inens deur. Dick, de senior patrouilleleider, zetten mien fietse met lading en al handig op de kop. Dat had hee bie zien vader eleerd, want diee had een rijwielzaak ehad in de binnenstad. Noe was diee man ‘loper’ bie het ‘Ziekenfonds veur de Arbeidende Stand’, wöör mien olders lid van wazzen. Hee haalden wèkelijks de contributiecenten op.Gelukkig was de spieker uut de nave esprongen, zodat Dick nieet kon zieen dat het hier um een mislukte operatie ging!Hee haalden het achterrad uut de fietse en hee reej heel kordoat nöör een fietsemaker in het dorp. Binnen vief minuten was hee der weer. Hee leek het rad weer bie zich te hebben, möör het was een ander. “Tweedehands, veur een riks”, zei hee. “Dat ka’k nieet betalen, ik hebbe möör één viefentwintig bie mien en döör mo’k de hele wèke mee doon”, zei ik. “Gef niks, ik wone toch noast jullie, ik hale noa ons kamp de centen wel bie oew olders.” Joa, bienoa volwassen en volwassen padvinders woonden bie ons in de buurte en bie ons in de stroate. Zoo woonden döör ook Bertus Hoogers. Diee hef noa De Tweede Wereldoorlog de Waterscouting (Zeeverkenners) van de President Steijn opericht. De familie Hoogers had veur den oorlog al een Giethoornse punter, wöör ze mee roeiden en zeilden. Vader Hoogers werkten as kantonnier bie Rijkswaterstaat.Dick had het rad met remnaaf gauw in de fietse en Geit kon weer voort.Wiej rejen dwärs deur Apeldoorn richting Amersfoort. Trappen … , trappen … en nog is trappen … , heuvel op en heuvel of. Vake konden wiej de heuvel neet opkommen en wiej mosten dan lopen! Zoo steil wären de heuvels. Wiej rustten nogal wat keren, dronken dan wat uut onze veldflessen en atten ons mee-enommen brood. Late in de middag kwammen wiej bie de tol. Gelukkig hoofden der gin ene tolgeld te betalen.Onze tenten stonden op de oapen plekke in het bos al klöör. Ik wete neet meer of der kwärtiermakers bint ewest. Ik wete enkeld dat ik toen kennismaakten met Theo, een veurtrekker; diee had ik as verkenner nooit eerder ontmoet. Theo en Dick wären noe onze leiders.Het was prachtig zomerweer. Wiej leien onze dèkens op het grondzeil in de tente en maakten der met dikke dèkenspelden een soort sloapzakken van. Wiej sliepen op de härde grond.Toen wiej in de butenlucht onze keuken van sprokkelholt en strampen of gaffels opebouwd hadden, gingen wiej koaken. De jonges met het insigne ‘Kok’ koakten, bakten en broajden, wiej mosten eerst eerpels schellen en greunte schone maken. Onze honger maakten rauwe bonen zeute en anebroajen vleis lekker! … Dat was kamperen. … . Um tien uur kroapen wiej in onze sloapzakken … . De afwas was klöör … .
