Torpedonaaf
> Categorie: De Ravenstroater / Niesselt
Gepubliceerd: donderdag 18 juni 2009
In de zomer van 1939 zollen wiej met de President Steijnverkenners goan kamperen in de Lage Vuursche. Onze fietsen mosten dus prima in order wèèn. Mien fietse had een kapotte terugtrapremme, wöördeur ik kon trappen wat ik wolle, möör de butenste ringe van de naaf pakten de binnesten nieet meer. Mien oldste breur wist gelukkig een boel van fietsen, want hee was altied bezig met zien fietse: hee wol het insigne ‘Rijwielhersteller’ halen, wat hem trouwens oke nog gelukt is.Op de plas achter ons huus zetten hee mien fietse op de kop en hee schroefden het achterrad deruut. Met de juuste sleutels haalden e de remnaaf uut mekäre, maakten alle onderdelen schone en prutsten het weer tut een geheel. Hee zetten het rad weer in de fietse en reej diee deur de gang van ons huus, wiej hadden an de Ravenstroate gin achterumme, nöör de stroate. Hee stapten op en … döör ging e. Toen mocht ik. Ik kwamme nieet verder as tut in de Lagestroate. Döör sloegen de trappers weer deur!Plotseling veulden ik een zetjen in de rugge. Ik keke umme. Het was De Rave. “Rave, wat doo’j noe?” ”Ik douwe oe nöör huus, ik mot oe wat vertellen”.Wiej rejen nöör ons huus. Cor had het al ezieen. “Niks weerd, zon olde nave”, zei hee. En hee haalden het zaakjen weer helemoale lös. En hee begon opniej. “Rave, ik daché da’j wat vertellen wollen”. En de Rave begon: “In september goa ik nöör de H.B.S.”. – Ik keke bliekböör heel erg verwonderd - . “Ik bin een jöör lang op de Van Twickeloschole an de Graaf van Burenstroate ewest. Bie Ankersmit had ik het wel ezieen. Ik hebbe Meneer Groothedde van de Enkschole evroagd of diee zörgen wol dat ik nöör de zesden van een Opleidingsschole kon … . En zoodoonde. Ik bin in mei opewest veur het tooloatingsexamen. En gister krege wiej thuus bericht dat ik eslaagd wazze! En mien vader hof gin schoolgeld te betalen en ik hebbe meer as een zesse gemiddeld ehaald en ik kriege de boken van de schole veur niks in bruukleen!”Sproakeloos wazze wiej. En ik wazze bliej, want volgend jöör wol ik der oke hen.“Hei’j soms oke verstand van fietsen?” vroeg mien oldste breur. “Iej mot hier een spieker tussen sloan, dan hei’j een deurtrapper. Dat heb ik de Putter oke zieen doon”.Mien breur sloeg de droadnègel op de plaatse diee de Rave anwees. De beide naafringen zatten muurveste an mekäre eklemd. De spieker wier goed aneslagen! Wiej gingen weer nöör stroate. Ik stapten op. Remmen ging enkeld nog as ik nieet te härd jaagden. Anders wier mien hele lief opebeurd, as ik teruggetrapten. De trapper diee ik teruggetrapten, kwam umhoge en ik leek wel op een kermisattractie te stoan. Toen het de eerste keer gebeurden, bärstten ze allemoale van het lachen. Möör mien oldste breur was tevrèden. Ik kon mee nöör de Lage Vuursche.De Rave en ik gingen nog een endjen fietsen, ik op het zadel, hee achterop en wiej spölden op en neer, op en neer, tudde wiej van het lachen in de berm langes de Lege Steenweg rolden. De troanen liepen ons oaver de wangen: “Troanen van sjanken of lachen, döör hof iej nieet op te wach’en”, snikten wiejbeiden.Dan liepen wiej, ik met de fietse an de hand op huus an, eerst de spoorbrugge oaver, de lange trappe of en dan deur de Lagestroate. Toen konden wiej nog nieet weten, dat de deur mien breur volbrachte drastische ingreep een veur het achterrad fatale operatie zol blieken te wèèn. Noe, op woensdag 19 september 2007, wöörop ik disse wöre gebeurtenis neeretikt hebbe, weet ik dat wel, möör dat vernem iej in de volgende oflèvering … .
