Prins Bernhard

In 1938/1939 zatte wiej midden in de mobilisatietied. Dat was een hele mooie tied veur de meisjes en jonges uut de Ravenstroate, de Lange Zandstroate, de Korte Zandstroate, de Hoogestroate, de Lagestroate, de Appelstroate, de Perestroate en het Noorderplein, um de stroaten bie de spoorbrugge möör es èven te neumen. De Rave had vake de leiding azze wiej langes ’n Iessel, op Stadsland an de oaverkante, op de spoorbrugge en langes het plantsoen op de Wörp rond struinden. Der was altied wel wat met de soldoaten te belèven. Zoo kwamme wiej ze tegen as ze an het zwemmen wazzen in het Iesselbad. Dat lag an de oaverkante hoaste tegen de schipbrugge an. Verder stond de marechaussee bie de huuskes, wachttorentjes veur de spoormensen, an het begin van de spoorbrugge. In de diek langes de Wörp wieren veurzieeningen emaakt, wöör het zwoare geschut kon worden ezet, um de Duutsers, want döör zolle wiej wel tegen motten vechten, tegen te holden as zeeluu oaver  ’n Iessel kommen wollen. Kortumme, de wereld was veur ons, opschöttelingen, der nog avontuurlijker op eworden.            Op een dag ging bie ons op Ravenstroate nummer achte de belle. Ik wazze net met mien Frans an het leren veur juffrouw Beintema, de zoogenaamde Rooie Biete, schande dat wiej haer zoo neumden, möör joa, zee kon van diee lekkere opvlieegers kriegen, toen ik de belle heurden … klingelingeling. Ik wiste nieet hoe gauw of ik nöör de veurdeure most lopen en diee lösdoon: “Quessequevoevoelee?” vroeg ik um interessant te doon, an De Rave; diee stond namelijk veur de deure. Hee keek mien zoo stom an da’k in lachen uutbersten … . “Wat mo’j?” herhaalden ik. “Prins Bernhard”, zei de Rave … . Ik stakke mien kop uut ons portieksken. “Ik ziee niks … “, zei ik. “Nee sufferd, nieet hier … . Hee kump an de oaverkante, bie de soldoaten op de Wörp … .”Ik wiste nieet hoe De Rave dat noe kon weten … . Dat weet ik van de Belle, iej weet wel de oldsten van al diee Bellen uut de Noorderstroate. Diee is sergeant en diee hef dat an mien vader verteld. “Iej lieegt het”, zei ik, möör ik trokke toch de deure achter mien too.            Samen liepen wiej noa de spoorbrugge too, klommen de trappen op, liepen langes de schidwachters diee döör stonden, gingen het vootpad oaver nöör de andere kante van ’n Iessel en stonden èven later op de Wörp an de bandiek. De infantristen wazzen gewoon met hun geschut bezig: richten, dreien, richten, lopen en liggen, een serette roken .. en goa zoo möör deur. Der was gin Prins Bernhard te zieen … . “Ziee wel, iej hebt weer uut de nekke eluld, hee kump geels niee’”, zei ik verwietend tegen De Rave. “Mot iej es oppassen, döör kump hee”, zei De Rave. Een gecamoufleerde chevrolet stopten bie het eerste kanon. Het dak was lös eschoaven. Een man met een hoge greune pette, een kepie, met driee golden sterren op zien stieve hoge krage, met een net brilleken op zien Gijsjen Goochem-neuze stapten uut.De soldoaten sprongen in de holding. Hee gaf een teken dat zeeluu op hun gemak konden goan stoan en … hee stak een lekker seretjen op!De Rave stootten mien an: “Ziee ‘j noe wel?!” Ik gavve hem een steutjen tussen de ribben … “Bedankt … “ zei ik.            De Prins liep de hele diek of. Oaveral maakten hee een gezellig pröötjen, dat zag iej zoo. In mien herinnering bleef hee meer as een half uur. ‘Nou, met zon keerl winne wiej zeker de oorlog .. ‘, dach’e ik nog. Toen hee de auto weer in wol stappen, zag hee ons stoan .. .Hee kwam op ons of. “Hoe haait jaaj … ?” vroeg hee an De Rave. Wiej zeien beiden onze name. Hee haalden een beuksken uut de zak. Hee noteerden beide namen. “Veellicht komme ich jeulie noch aains taigen… .”, zei hee. Dan ging hee vort. Tegenkommen is nooit gebeurd! 

             

• Vorige
• Volgende