Handgeklap
> Categorie: De Ravenstroater / Niesselt
Gepubliceerd: woensdag 10 juni 2009
Stelt oe èven veur. Iej stoat in de Ravenstroate, noe de Moerbeistroate, met het gezichte nöör den Iesselt. Iej stoat op de hook van de Lange Zandstroate, bie de krudenierswinkel, diee döör an de linkerkante was, van Beltman. Iej könt döör met een paer cent van oew verjöördag zoo nöör binnen lopen en vroagen: "Een cent soltdrop en een half pond ölienötjes." Iej bint allene. Iej loopt richting Iesselt. Rechts woont dee aerdige Attemse meisjes van Van den Berg. Diee goat met oe mee. Uut de Hof, noe de Ossenweerdstroate, komt de jonges van Boomkamp, diee jonge van Beumer, twee van de steenhouwer Van Putten - de derden is al te old - , het meisjen en de jonge van Beldman. Van onder de poorte van De Graaf kump het jungesken van De Graaf, en een meisken. Bie de poorte van Wissink, de turfboer, kump diee jonge van Van der Kemp derbie en verderop de jonges van Kuijk. En allemoale loopt zee met oe mee. En iej komt an de Lagestroate, bie het hekke um het huus van Van der Linde bie de iesfabriek. En het is mei, de seringen langes het hekke bleujt dat het een lust is. En iej loopt met al diee anderen nöör de grote zandhoop bie de lege löswal, nog gin vieftig meter. En iej kiekt nöör rechts; iej zieet de ‘IJsselflora’ nog völle mooieder as in de tuin van Veerman in Wieje. Het is een wilde grösvlakte, diee dut denken an prairies in Amerika, diee net een flinke plens règen ehad hebt, iej zieet de stapel törf van Wissink, diee net een ruïne lik. Recht veur oe ziee'j de kabbelende Iessel, en iej weet dat wat iej zieet, ook deur de anderen ezieen wordt. Iej kiekt nöör links. De spoorbrugge lig te glinsteren in de zunne. De vader van Desie, dee met zien schip an de Lege Löswal lig’, is met zien knechts wèken bezig ewest de brugge in de aluminiumverve te zetten. Märgen vertrekt ze nöör Zutphen. Veur de brugge steet een rieje bomen, meest eiken, een stuk of zeuven achte. Döörveur ziee iej de Gemeentewei liggen, wöör het olde bouw- en wègenmateriaal op'eslagen lig’: Rioolbuizen, stroatklinkers, dakpannen, kinderköpkes. En iej kiekt. En iej weet: ik magge hier vrie spöllen; goed, ik mag niks vernieelen; ik mot goed uutkieken. Möör ik mag goan vissen, as ik dat wille; ik magge hier zwemmen, as ik möör in het dieepe bin. Ik magge hier vären, as ik möör een beutjen hebbe. Dan waan iej oe Old Shatterhand, of Old Firehand, of Winnetou, of a'j andere boken elèzen hebt of films ezieen: Tärzan van de apen. En dan roop iej: Ik bin Tärzan van de apen. En iej rent nöör de bomenrieje achterin de Gemeentewei. Iej geeft alle kinder dee mee'elopen bint een dröpken, want een cent soltdröpkes is een heleboel, en iej zekt: "Ik ben Tärzan en Rikie is Jane. Jopie is de boef diee Jane van mien of wil pakken. En de rest bint de apen." Iej klimt in een boom. Iej maakt sprongen van tak nöör tak. Snel dut iederene het oe noa. En as ik zoo an de Rave en an mien jeugd denke, komt de troanen mien in de ogen van ontroering. Wöörumme mag ik zoo weerumme kieken? Wöörumme hee nieet? Möör dan denk ik tegeliekertied: 'Hee is meschiens as Winnetou estörven; en hee kik vanuut de Eeuwige Jachtvelden op mien neer en ik heur hem weer zeggen: "Troanen van ... ". En dan schieet ik in de lach. Want op diee middag dadde wie veur het eerst Tärzan spölden in de Gemeentewei en de apen alle ölienötjes ophadden, klonk der inens, tut boaven in de bomen te heuren, het handgeklap van Moder Kuijk. En alle kinder zatten inens doodstille in de bomen, want as Moder Kuijk klapten, betekenden dat, dat het ètenstied was. En toen klonk in dee stilte de stemme van de Rave: "Kindertjes Kuijk, thuiskomen, Vader heeft een vlo geslacht, botjes kluiven!" Iederene bärstten van het lachen. Dat klonk as muziek in mien oren.
