Zondag, 10 april 2005
Het verhaal is uit. Toch ben ik jullie nog een aantal gegevens verschuldigd.
Dat ik dit verhaal op de computer helemaal klaar gemaakt heb bijvoorbeeld. Zonder mijn Computer zou ik niet ver gekomen zijn.Verder ben ik de heren Mäkel, Allard en Boekhandel Praamstra nog steeds dankbaar dat zij zich zo ingezet hebben “Een Dèventer jonge in Oorlogstied” tot zo’n prachtige uitgave te maken in 1990. Ook ben ik heel blij dat mijn schoondochter, Anneke Geitz, toen mijn met de hand geschreven tekst zo overzichtelijk heeft weten op te maken.
Mijn vrouw, Ali, heeft me in die tijd terzijde gestaan en dat doet zij nog.
Wat is er 60 jaar na de Bevrijding in 1945 nu in 2005 nog van de familie Kuijk over?
Vader is in 1959 op 64-jarige leeftijd overleden, Moeder in 1984 op 85-jarige leeftijd. Cor, de jongen die naar Duitsland moest om dwangarbeid te verrichten, is nu 81 jaar[1]. Jan, de jongen op de spoorwegschool, is 80. Gerrit, ik dus, is 77. Hij en Ali hebben 4 kinderen en 6 kleinkinderen momenteel. En dan Nol(le); hij is 76, Henk 72, zus Jennie is 69 en Karel(tje) 64.
Voor ons allen geldt dat wij de oorlog niet enkel overleefd hebben, maar dat die tijd een geweldige indruk bij ons achtergelaten heeft! Wij hebben allemaal geprobeerd ernaar te leven: Allemaal zijn wij nog getrouwd, wat op zich natuurlijk geen verdienste is; we hebben hard gewerkt om Nederland weer te helpen opbouwen.
Wij hebben gelukkig altijd goed betaald werk gehad, waarschijlijk het gevolg van de opleidingen die we, na de middelbare school, in de avonduren, veelal op eigen kosten, hebben gevolgd. Ik rond af. Ik vond het noodzakelijk de vertaling van de “De Dèventer Jonge” in het Nederlands
“Een Deventer Jongen in Oorlogstijd” 1940-1945 te noemen. Ik heb het namelijk voor de jeugd geschreven. Bovendien heb ikzelf nog altijd de streken van zo'n jongen .
Nu stop ik ermee, anders begin ik te nölen, zoals ze in mijn geboorteplaats zeggen. Ik wens jullie allemaal het allerbeste. Blijf vechten voor een goede en leefbare aarde. De hartelijke groeten van Gerrit Willem Kuijk.