Zo werd Gerrit ... juni 1945
Zo werd Gerrit leerling van de Kweekschool, ofwel kwekeling zonder akte. Het was een keuze geweest uit nood, want hij had zich als oorlogsvrijwilliger willen melden om te helpen Indië van de Jappen te bevrijden. Toen hij dat voornemen aan zijn vader vertelde, zei die: "zou je dat nu wel doen? Cor is nog niet eens terug, moet je je moeder nog meer verdriet bezorgen?" Hij besprak het met Moeder en zag de schreiende trek om haar mond. Vader stond er bij.
"Weet je wat?" zei Vader, "ga nog maar een paar jaar naar de kweekschool, dat kan ik nog wel opbrengen." Gerrit zag de smekende blik in Moeders ogen.
"Goed", zei hij, "ik word onderwijzer." Moeder slaakte een zucht van verlichting. Vader keek blij. Toen Gerrit op een dag de keuken binnenkwam, zat daar Cor, een Amerikaanse pilotenbroek aan en een dito shirt. Hij kreeg geen tijd om hem goeiedag te zeggen, want Cor begon: "Waar zijn ze allemaal? Eerst loop ik me rot te zoeken waar jullie wonen, ik krijg dat eindelijk te horen bij tante Dina in de Papenstraat, en dan is er niemand thuis." Gerrit vertelde hem dat Moeder en Vader aan het kijken waren of ze er nog wat meubels bij konden krijgen en dat de rest genoot van zijn vrijheid."Käreltjen zal wel met Moeder en Vader mee zijn", zei hij. Cor gooide een pakje Amerikaanse sigaretten op tafel en begon maar vast te vertellen wat hij allemaal beleefd had, van zijn bevrijding door de Amerikanen tot zijn thuiskomst. Hij was door de Amerikanen aangesteld als tolk-begeleider van een transport arbeiders, die over Zwitserland, Frankrijk en België naar Nederland gebracht werden. In Lyon had hij een heel aardige ervaring gehad. Ze moesten daar gezuiverd worden, dat betekende dat de nazi's er tussenuit gehaald moesten worden. Iedereen was verdacht, Cor ook. Hij werd een kamer binnengebracht. Achter een tafel zat een Amerikaanse officier, die Nederlands sprak: "Naam?" vroeg hij.
"Cornelis Kuijk", zei Cor.
"Komt U uit Deventer?" "Ja.""Is uw vader handelsreiziger bij de firma Goldenberg?"
"Ja.""Dan kunt u gaan. Ik weet zeker dat het dan met u in orde is."
Cor had er niets van begrepen.
Toen Moeder en Vader thuiskwamen, waren ze hartstikke blij dat ze Cor zagen. Cor moest zijn verhalen wel honderd keer vertellen en eindelijk vierden ze het bevrijdingsfeest met zijn negenen.
Vader begreep al gauw wie die officier in Lyon was geweest. "Dat was een zoon van een klant van mij in Enschede, ene Kats; daar kon ik altijd goed mee opschieten."
Zo ging de zomer voorbij. De vakanties waren geweest. Gerrit ging in hetzelfde gebouw naar zijn nieuwe school. Nauwelijks was hij daar een maand of hij kreeg een briefje van de waarnemend directeur van de HBS: hij kon zijn diploma komen halen. Die middag ging hij naar de kamer van 'Kalkei'. Die ontving hem vriendelijk, maar liet wel even blijken dat het papier dat hem uitgereikt werd, niet zo heel veel waard was. Het kon Gerrit niet veel schelen. Hij nam het, samen met het cijferlijstje, in ontvangst, zette zijn handtekening op het 'Getuigschrift', bedankte 'Kalkei' en ging. Een periode van zijn leven was nu definitief afgesloten.Thuis gekomen ging hij er eens geven goed voor zitten. Hij bekeek eerst de cijferlijst.