Volgens zeggen ... december 1944
Volgens zeggen waren er mensen bij, die een vijfentwintigjarige bruiloft zaten te vieren. Toen Gerrit dat hoorde, brandden de tranen hem achter de ogen.
Op vrijdag de vijftiende was het al weer zo ver. Gerrit hoorde het luchtalarm het eerst. Toen kwamen de Spitfires. Het luchtafweergeschut begon te ratelen. Golven van zes Mitchells vlogen vanuit het westen en noordwesten over Deventer en lieten hun bommen vallen. Het waren zware, dat kon Gerrit wel zien. Hij telde de golven; volgens hem waren het er twaalf. Dan waren er dus tweeënzeventig bommenwerpers op Deventer losgelaten. Hij zag wel dat de bruggen niet erg getroffen werden. Zo te zien vielen er nogal wat bommen in de binnenstad. Maar ook de buitenwijken werden door plotselinge rookpaddestoelen overwelfd. Vanaf 'De Klei' leek het of de Govert Flinckstraat ook bij de getroffen gebieden was. Daarom vroeg Gerrit of hij met zijn broer meteen naar huis mocht. Daar viel het allemaal nogal mee; er was alleen wat glasschade.
"Morgen is Cor jarig", zei Moeder met tranen in de ogen, "hoe zou het met die jongen zijn? Wij hebben al zo lang niets van hem gehoord! Als hij nog leeft, wordt hij eenentwintig jaar. In februari aanstaande zijn we alweer tweeëntwintig jaar getrouwd." Vader knikte: "We moeten onze ziel maar in lijdzaamheid bezitten." Het klonk fatalistisch.
"Het komt wel goed", zei Ome Ep, en hij ging de ruiten 'repareren'.