60. Besluut
Het was noe al weer de laatste dag van tweeduzend en vieve. Net as in andere jören ging Gerrit ook disse keer de öliekoken kopen. “Öliekoken”, zei zien moder vrogger altied in plaatse van “Oliebollen”. “Öliekrabben”, dat zeiden ze op de Veluwe, in Epe en Heerde, altied. Dat was feitelijk een hele mooie name, want met al diee uutstèèksels vrogger wazzen het net krabben. In Diepenveen verkochten ze lekkere öliebollen. Vrogger, toen Gerrit, Henk, Arnold en Lucy nog kinder wären, bakten hee ze zelf. Toen de kinder allemoale het huus uut wären, was hee met bakken estopt; dat was nog een heel meujlijk besluut ewest, want hee mocht graag bakken. Zon tweehonderd bakten hee der altied. Vanof het beslag maken tut en met de laatste öliebolle was hee bezig van half negen ’s märns tut een uur of ene ’s middes.
Gerrit liet de handen langes zien lief gliejen. Hee was al lange diee vette liggende vrèter nieet meer van negenenveertig. Toen woag hee oaver de honderd kilo, tweehonderd pond. Toch most hee uutkieken. Met de kerstdagen had hee al weer zoovölle esnoopt en egèten dat e noe achtentachtig komma acht kilo woag. Een wèke elejen was dat nog zeuvenentachtig komma twee. Hee besloat möör vaste nieet te völle öliekoken te èten.
Hoevölle zol hee der kopen. De kinder kwammen nieet; diee hadden hun eigen gezin. Bezeuk hadden ze weinig te wachten. Vrinden, familieleden en bekenden zaggen ze nieet of op niejöörsrecepties, zooas van de dialektkringe en de soos, zooas hee de Sociëteit Diepenveen Dorp altied neumden. Twintig bollen was wel genog.
De öliekoken brachten een lekkere geur in huus. Gerrit kreeg der zon heerlijk huselijk geveul van, Ali trouwens oke. “Gezellig al, hè?” zei zee, toen ze um tien uur koffie zatten te drinken met de kerstboom nog an. Diee boom lieten ze stoan tut Drieekoningen, dan zol Gerrit hem weer oftugen en op het plèètsken achter het huus zetten. Dat hadden ze besloaten, umdat het echt winterweer was. Gerrit zol de boom vol hangen met vogelvoer. Ali had dat veuresteld. Gerrit maakten der dalijk een besluut van.
Noa de koffie met een öliekoke begon hee metene met de middagmoaltied. Dat was vandage boerenkool, moos zooas ze in de Achterhook nog altied zekt, met grovve rookworst en spekskes. Hee maakten dat op zien eigen maniere kloar: ruum ene kilo eerpels, een pak dieepvrieesboerenkool van hoaste een pond, magere spekskes – ongeveer anderhalf ons – en een rookworst van keurslager Harmsen uut Diepenveen; diee rookworst liet hee een half uur tegen de koak an lekker zachte worden, um te zoegen. Toen was het al zoo weer twalef uur, ètenstied.
Noa de smulpärtieje gingen ze afwassen en tegen kwart veur ene begon Gerrit an zien middagslööpken. Hee lag nog nieet op de banke of hee sliep al. Dreumen deej hee oke weer. Jöörwisseling Helderen achtenveertig – negenenveertig, möör hee was nieet … Dreumer Huzaer Kuijk! Hee bleef Gerrit Willem Kuijk! Ali zat an zien bedde. Ze had een dèken um de voten. Tegen de iezige kolde bie dat oapen raam. Ze zeien niks! Dat was ook nieet neudig. Ze hielden van mekäre! Het was heel stille op Kamer 32 Links. Zuster Dufour kwam binnen met twee mokken chocolademelk veur hun en een schööltjen öliebollen.
De geur van de bollen en de melk drongen diepe deur in Gerrit zien lichaam en hee nam een besluut: As hee genèzen mocht, wol hee zien lèven lang zoo ieder olde jöör ‘uutgoan’ met Ali, as het hun vergund was tut in lengte van dagen.
Wöörvan Akte in begin 2006 Gerrit Willem Kuijk
EINDE