41. Zundag, 13 november 2005
Met de handen achter het heufd lig’ Gerrit te luusteren nöör ‘Vrogge Vogels’ op radio ene. Hee dech’ an vannacht, toen as hee dreumden dat hee of Kiele of Arnout of Gerrit Kieleman of nog een ander was. Was hee zon gespleten perseunlijkheid dat hee egeeneet meer wist wiee of hee was? Hoe of diee dreum ekommen was, begreep hee wel! Hee was al een tiedjen bezig ewest gegevens te verzamelen oaver namen. En hee had döörveur boken gebruukt, zooas ‘4000 moderne klassieke voornamen’ (Ingrid Nijkerk-Pieters), Schönfeld’s Historische Grammatica, En nog wat andere boken. Veur de te schrieven verhalen, dat wol hee, oaver zien verblief in het sanatorium in Hellendoorn, wol hee weten wöör of de namen van zien breurs en zuster weg kwammen! Hee had ook nog ekeken in zien militaire zakbeuksken, um de juuste doatums der uut te halen. En hee had elèzen in ‘De Hackaerts’ van Senta Centervall. Dat book had hee cadeau ekregen op 29 september 1948. Toen was hee een en twintig eworden. Hee lei nog op een B-tjen op Kamer 32, noast Donga, uut Woensel.
De Welfare-zuster was der ewest en had hem namens ‘De Dienst’ dat book oaverhandigd met een bos blomen. Zien meisjen, Ali, diee noe rustig noast hem sliep,- en nieet ILONA! Hoe kwam hee derbie? – had op diee dag espijbeld van schole, dat dach’ hee tenminsten! Het was een mooie dag ewest, al moch’-e met een B-tjen feitelijk der enkeld möör uut um zich te wassen en nöör de w.c. te goan.
Dat book oaver diee namen had hee trouwens antikwarisch ekocht. Der stond veurin wiee het in bezit had ehad. Hee stapten even uut bedde um het book te halen.
“Wat ga je doen? Ontbijt klaarmaken? Dat doe je anders pas om een uur of negen?”
“Nee, ik heb raar gedroomd, over namen en zo, ik ga dat namenboek halen.”
Ali dreiden zich umme en zee sliep alweer.
Hee haalden zien namenbook. Het lei noast de computer. Hee zag dat hee al heel wat antekeningen emaakt had. Hee zetten metene de computer an. Dan begon hee te tikken. Een half uurken later had hee de titelpagina en het eerste verhaaltjen oaver de dreum klöör. Zoo, diee kon hee eventueel as lèèsstof vortsturen en dat deej hee oke! Vast en zeker! Anstoande donderdag, want Nol ontving dan van “Vertaald” de stukskes 308 t/m 312 en dat wazzen veur hem de laatsten. 400 stukskes had Gerrit veur het “DÈVENTER BAGBLAD” eschreven tussen 15 februari 1994 en 1 december 2001. Tel moor noa! Döör was hee nog altied trots op. Zien breur Jan, net as Nol in Indië ewest, had alle 400 stukskes bewaerd.
Helaas wol Wegener der gin boken van maken. Dat vond Gerrit härtstikke stom, want zee zollen de mensen dermee edieend hebben.
Um half negen ging hee weer het bedde in, vertelden an Ali, wat of der zich diee nacht allemoale of-espöld had. Toen hee het oaver ILONA had, most zee lachen. Hee zei: “Dat was vaste dat zustertjen dat uut De Liemers kwam. Diee had zon butenlandse tongval as zee Nederlands sprak. Of meschiens was het zuster Dufour uut Dèventer. Nee, dat kon nieet, dat was een blundjen.”
Um kwart oaver negen maakten hee veur Ali en hemzelf ontbijt op bedde met een lekker eitjen. Van “Vroege Vogels” kregen ze weinig mee. Niks an te doon. Hoewel, diee gedichten van diee nieje medewerker wazzen zeker zoo goed as dee van Ivo de Weijs.
Later op de dag zocht Gerrit in ‘De Dikke Van Dale’ ‘waranda’ op: Er was een houten waranda aan de herberg gebouwd,afgedekt met riet. (Kuik) Dus gin definitie, eerder een anhaling van Dirkje Kuik! En geen Kuijk!
