40. 2005 ... Boem! Wakker! ... Potloodventer ... 1949
Toen de juffrouw nöör de meester was, zat Gerrit met een volle bak: zestig kinder most hee tevrèden holden. Möör hee vond der wat op:
“Kinder, wule hebt het oaver namen ehad, wat diee betekent, want ‘nomen est omen’ of ‘de name is een teken’. Wiee van ulie wil graag de betekenis van zien name weten?”
Eppie stak dalijk zien vinger op.
“Eppie. Is dat enkeld oew name of is het oew roopname?”
“Mien roopname. Ik heette fei’lijk Elbert”.
“Elbert is Adelbert. Ik schrieve op het bord, wöörof dat vandan kump – Athala BrechtEdele Inborst – Iej bint een heel goed keerltjen, dat volgens de name alles veur een ander oaver hef. Had iej Egbert eheten, of – Egbertus- dan was iej eneumd nöör een Engelse bisschop diee met het zweerd het christelijke geleuf derin most sloan”. De kinder begonnen allemoale verschrikkelijk te lachen.
“Toos”. Toos stak gelieke haer potlood in de heugte. “Toos kump van Antonia, en diee name kump weer van Antonius. De name is deur de Kruustochten ….. .”
Onder het proaten dwaalden zien gedachten of. Hee zag alsmöör het zweiende potlood van Toos …. , en toen lei hee weer op de veranda oftewel de Balie van het sanatorium. Dat was een uutgebouwde oapen galerieje an de ziekante van het sanatorium met een holten balustrade. Hee was op stool, mocht de hele dag uut bedde. Zuster Mik was bie hem ekommen. “Meneer Kuijk – zei zee wel Kuijk? – of zei zee Kieleman? – Nee, zee zei toch Kuik, de name van de man dee ooit een definitie van de name ‘waranda’ bedacht had; dat wist hee – er zijn zusters aan het wandelen geweest en die zijn een man tegengekomen met een lange witte jas aan, die hij plotseling opende; hij liet zijn hele hebben en houwen zien. Zou U met Uw collega’s soldaten eens willen rondkijken om het sanatorium? Er moet natuurlijk ingegrepen worden!”
Gerrit was dalijk op pad egoan met de marinier Fransen en de infanterist Bootsman dee oke op stool waren. Ze sloapen in ‘tijger-sluipgang’ deur de noaste umgeving. En joa, döör liep een keerl in een witte règenjasse. Hee beantwoordden precies an het deur zuster Mik egeven signalement. De man stond stille en dreiden een sjekjen. Dat kwam goed uut! Zee sloapen ieder een kante uut en benoaderden ‘m veurzichtig. Toen de man de serette an wol stèken, gaf Fransen – hee had de leiding – een teken en … ze sprongen boaven op hem. De keerl sloeg tegen de grond en Gerrit nam hem in de ‘houdgreep’. Dat had hee bie Jiujitsu eleerd, bie de huzären. Veur alle zekerheid hadden zee een hiep mee-enoamen uut de werkplaatse, möör dee hadden zee feitelijk nieet neudig.
“Wule hakt zien hele klok- en hamerspul derof”, zei Bootsman. De man begon de schreeuwen as een mager zwien. Ze slepten hem nöör een stobbe diee nog erooid worden most. De keerl verzetten zich onder luud gejammeer, möör der hielp gin lieeve modertjen an. Ze dwongen hem op de knieejn, leien zien zaakjen op de stobbe, en Bootsman gaf de hiep an Gerrit: “Huzaer …. Houwen!!” Gerrit houwden! Befehl ist Befehl!! Ook bie de huzären!
Het blood spatten alle kanten op! Gerrit kreeg een schok van jewelste. Toen viel hee neer!
Tegen de radiator op de sloapkamer lag hee. Dèken en laken zatten um hem hen ewikkeld.
Hee heurden Ali in bedde zuchten en weulen! ….. Tjonge, wat kon een mense zwöör dreumen!! En lange!! Jören!! Hee – wiee was hee feitelijk? – vliejden laken en dèken oaver de sloapende Ali en kroap weer in bedde. Foj, foj, hoe kump een mense derbie … ?!