34. Slot ... Dreum ... Geluk! ... 1949
> Categorie: De Liggende Vrèters
Gepubliceerd: maandag 28 september 2009
En plotseling improviseerden ik een riedel van korte klanken, diee al hogeder en hogeder stegen en alle mensen bewoagen hun gezichten mee ten hemel. Toen was het stille. Ik legden mien viool in de kiste en ik ginge met de ärmen roeiend deur de umstanders en ik viele mien vader um de hals en huulden: "Vader, wat bi'k bliej da'k oe weerhebbe, ik heb oe zoo emist! Ik dachte da'j mien nooit weer zollen willen zieen, noa alles wa'k oe an-edoan hebbe. Möör ik wol oe zo graag loaten zieen, hoe-of ik het verdrieet oaver Moder verwerkt hebbe! Döörumme he'k oe dat brieefken loaten brengen!" En Kuijk Senior kon enkeld zie Gerrit tegen zich an klemmen en hee schreiden lachend. Alle mensen sloegen dit tafereel gade. Noe begonnen de toeschouwers te juichen en te klappen. Vader en ikke boagen licht. En ikke, ik pakten mien spullen bie mekäre en samen gingen wiej beiden 'd'n Bärg' op, Vader en ikke. "Wie goat bärgopwaerts", zei Vader en ik snapten de woordspölling. Een paar tellen later liet Vader de olderwetse klopper op de deure vallen. 'NIET GEBRUIKEN' had hee derbie ezet een keertjen. Tante Anna wist dus dat er wat heel biezunders was. Wiej heurden haer snel an kommen sloffen. Toen deej ze de deure lös. Ik en zee vloagen mekäre in de ärmen. "Fijn, da'j der weer bint", snikten ze. Toen ginge wiej nöör binnen.Het werd een pracht oavend. Noa het uutgebreide feestmoal, soep veurof en zoerkool met worst uut de wimme, onder een glas wien, vertelden ik, hoe-of ik de eerste dag nöör Zutphent elopen was en döör was goan fiedelen op de Greunmärkt. Ik had niks anders kunnen spöllen as Moder haer muziek. Het had geld erègend op de keitjes veur mien voten. Mien spöörcenten heb ik nieet neudig ehad. Ik heb kunnen lèven van het muziekmaken op stroate. Het hef een hele tied eduurd veur ik beseften wat ik Vader en tante Anna had an-edoan. "Wat mot tanteAnna en ieje in angst hebben ezèten!".Ik vertelden dat ik heel de Achterhook, Twenthe, Drenthe, Groningen en Friesland deurelopen was; en dat ook juust dat lopen zo goed veur mien was ewest. "Möör noe ik in de kookstad kwamme, hield ik het nieet langer uut. Ik wol weten o'k welkom wazze, möör ik was zo bange!""Gefilseteerd met oew negentiende verjöördag op vriedag de dertienden van wintermoand!" En bie het stemmige schemerlicht van de feestkeersen wier der eklonken en ik voegden der zachte an too: "Op Moder"."Gerrit most inwendig lachen. Wat een dreum! …. . Het was het verhaal van zien eigen oaverspanning in 1983, toen hee de fusie tussen de Pabo’s in Apeldoorn en Dèventer en de Kleuterleidsteropleiding tut stand ebracht had. Hee was oke weer thuus!!! – Gerrit zien vader bleef noe stille veur zich hen kieken. Iej konden een spelde heuren vallen. Toen stond hee èven zwiegend op, ging nöör de hookkaste en hee pakten zien viool, "zien viejoele", zo-as hee altied zei. De zönne scheen en de vogels kwinkeleerden en een zachte herfstwind ruusten buten deur de bomen. Toen begon hee 'Liebestraum' te spöllen: muziek der sferen. Niks verstoorden de rust. Moder en Ilona en Gerrit zatten stille te luusteren. En onderwiel de schemering inviel, oaverviel hun een grote weemood. Een gelukkige weemood, want gelukkig is de eenvoldige mense, diee drieven kan op een riek verleden. En döör heurt ook verdrieet um het verlorene bie. Niks en niemand is hier blievend. De dinger komt en goat. Dat oaverwoag Gerrit … dreumend… in zien binnenste. Gelukkig was het zo duuster in de kamer eworden dat gin mense de troanen in zien ogen zag. "Jouw ogen glinsteren", fluusterden Ilona. … En hee zag dat zee … Ali was …!
